W przedmiotowej sprawie sąd rozstrzygał spór dotyczący możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z organizacją szkolenia składającego się z części merytorycznej i integracyjno-rozrywkowej, w której uczestniczą pracownicy spółki oraz niezależni przedstawiciele handlowymi spółki (handlowcy), którzy pracownikami spółki nie są. W związku z organizowanymi szkoleniami spółka ponosi wydatki związane z wynajmem pomieszczeń, transportem, zakwaterowaniem, wyżywieniem, przygotowaniem materiałów szkoleniowych i częścią integracyjno-rozrywkową.

Zdaniem spółki, powyżej opisane wydatki stanowią w całości koszt uzyskania przychodów, bowiem istnieje związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy kosztem organizacji takich spotkań a korzyścią w postaci bardziej wyedukowanej, zgranej i lepiej zmotywowanej załogi. Dyrektor Izby Skarbowej uznał jednak, że prawidłowe jest jedynie stanowisko spółki dotyczące części merytorycznej szkolenia, w której uczestniczą pracownicy spółki i handlowcy oraz części integracyjno-rozrywkowej, w której uczestniczą pracownicy spółki. Natomiast za nieprawidłowe uznał stanowisko w zakresie dotyczącym części integracyjno-rozrywkowej szkolenia, w której uczestniczą handlowcy.

Zdaniem fiskusa wydatki związane z organizacją części integracyjno-rozrywkowej dla handlowców nie mają związku z osiąganymi przychodami. Integrować można jedynie pracowników między sobą i ze spółką w celu podnoszenia wydajności i efektywności pracy Natomiast wydatki poniesione przez spółkę na zagospodarowanie czasu wolnego handlowcom nie mają związku z potencjalnym przychodem spółki, przez co wydatki te podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów. W opinii organu podatkowego to nie integracja handlowców będących niezależnymi przedstawicielami spółki, lecz rywalizacja pomiędzy nimi może przyczynić się do wzrostu przychodów spółki.

Sprawa trafiła do WSA w Rzeszowie. Zdaniem sądu fiskus słusznie uznał, że wydatki na część integracyjno-rozrywkową szkolenia organizowanego przez podatnika dla współpracujących z nim przedsiębiorców nie będą stanowiły kosztów uzyskania przychodu. Słusznie też rozdzielił pozycję prawną pracowników spółki oraz handlowców, którzy nie są jej pracownikami. Sąd podkreślił, że pracodawca organizuje pracę pracownikom, motywuje ich do tego w różny sposób, bądź to poprzez system zachęt finansowych, bądź też organizując im różnego rodzaju imprezy, wiążąc ich w ten sposób z firmą, by ci czując się docenieni lepiej i efektywniej dla niej pracowali, dbając o swoje stanowiska pracy, widząc potrzebę rozwoju firmy. Wydatki poniesione zatem na integrację pracowników i zaspokajanie ich potrzeb w zakresie rozrywki leżą więc po pierwsze w zakresie obowiązków pracodawcy, a po drugie prowadzą do zwiększenia efektywności pracy pracowników firmy.

Inaczej natomiast kształtuje się sytuacja prawna podmiotów gospodarczych, nawet współpracujących ze spółką. W tym przypadku to przedsiębiorca współpracujący ze spółką organizuje sobie działalność kierując się zasadami zwiększania swojego zysku. Działając samodzielnie i na własny koszt podejmuje wszystkie niezbędne dla siebie działania mające powodować, aby prowadzona przez niego działalność przynosiła mu jak największe korzyści. Dlatego zdaniem sądu nie można tłumaczyć konieczności organizowania imprez integracyjno-rozrywkowych dla przedsiębiorców koniecznością motywowania ich do lepszego prowadzenia działalności gospodarczej przynoszącej im, a w konsekwencji i ich kontrahentom większych zysków.

Według sądu wydatki na integrację, w której uczestniczą niezależni handlowcy należy uznać za koszt reprezentacji. W trakcie bowiem integracji nie mającej już związku z merytoryczną częścią szkolenia spółka kształtuje swój wizerunek w oczach beneficjenta starając się ukazać, jako ta, z którą warto prowadzić działalność gospodarczą. Wskazuje na swoją fachowość, kreuje kontakty międzyludzkie. Istotą tego typu spotkań jest więc zawieranie lub zacieśnianie więzi międzyludzkich, nie zaś omawianie tematów związanych z produkcją lub sprzedażą wyrobów.

Wyrok WSA w Rzeszowie z 24 czerwca 2014 r., I SA/Rz 321/14

Zobacz też: Wydatki na imprezę dla handlowców nie są kosztem podatkowym >>

Omówienie pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego