Jak wynika z wydanej 10 sierpnia interpretacji indywidualnej, certyfikat rezydencji zachowuje ważność tak długo, jak długo stan faktyczny w nim zawarty nie ulega zmianie. Zasada ta jednak nie ma zastosowania w sytuacjach, w których treść certyfikatu określa termin jego ważności, wskazując rok podatkowy, bądź też konkretnie wskazuje okres czasu, na jaki certyfikat został wydany. Certyfikat jest bowiem zaświadczeniem, a więc dokumentem potwierdzającym określony stan faktyczny na dzień jego wydania, a także – o ile wynika to z jego treści – również w przeszłości.
Zaświadczenie to nie może jednak dotyczyć stanów przyszłych, które dopiero mogą wystąpić. Oznacza to, że realizacja jakichkolwiek uprawnień przewidzianych odpowiednią umową o unikaniu podwójnego opodatkowania, może nastąpić jedynie w oparciu o certyfikat rezydencji obejmujący sobą dzień dokonania wypłaty należności licencyjnych.
Zastosowanie właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania jeszcze przed uzyskaniem certyfikatu rezydencji jest możliwe pod warunkiem, że dokument ten, uzyskany później, będzie potwierdzał, że na dzień dokonania płatności zagraniczny podatnik, na rzecz którego dokonano płatności, jest rezydentem podatkowym państwa, z którym została zawarta umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania. Zasada ta ma również zastosowanie w przypadku dokonywania cyklicznych płatności na rzecz tego samego podatnika w ciągu roku podatkowego, z uwagi na realizację zawartej z nim umowy. Wystarczającym jest wówczas uzyskanie co najmniej corocznie takiego certyfikatu, gdzie każdy następny zawierałby równocześnie potwierdzenie, że przez cały uprzedni okres sytuacja jego nie uległa zmianie.
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 10 sierpnia 2012 r., IPTPB1/415-280/12-12/DS