Według przepisów art. 85 kodeksu pracy wynagrodzenie należy wypłacać co najmniej raz w miesiącu, w stałym i z góry ustalonym terminie. Wynagrodzenie płatne miesięcznie należy wypłacać za miesiąc z dołu, nie później niż w ciągu pierwszych 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego. Zasady te realizowane muszą być w stosunku do każdego pracownika, niezależnie od rodzaju pracy czy stanowiska.

Termin wypłaty wynagrodzenia ustalany jest w regulaminie pracy, a u pracodawcy, który nie wydaje regulaminu podawany w pisemnej informacji o warunkach zatrudnienia. Więcej piszemy o tym w Legal Alert

Czytaj również: Ustawa o delegowaniu kierowców w transporcie drogowym z podpisem prezydenta

Później niż do „dziesiątego”

Nowelizacja dodaje do ustawy z 16 kwietnia 2004 r. o czasie pracy kierowców art. 26i, zgodnie z którym w drodze odstępstwa od art. 85 par. 1 i 2 k.p., wynagrodzenie za pracę kierowcy wykonującego międzynarodowe przewozy drogowe, uznanego za pracownika delegowanego do celów dyrektywy 96/71/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z 16 grudnia 1996 r., w rozumieniu krajowych przepisów państwa, na terytorium którego kierowca jest delegowany, może być płatne w dwóch ratach, w stałym i ustalonym z góry terminie:

  1. pierwsza rata, z dołu, nie później jednak niż w ciągu pierwszych 10 dni następnego miesiąca kalendarzowego:: a) w przypadku kierowców, których miesięczny przychód jest niższy niż przeciętne wynagrodzenie – w wysokości co najmniej minimalnego wynagrodzenia za pracę ogłoszonego albo ustalonego na postawie art. 2 ust. 4 albo ust. 5 ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. z 2020 r. poz. 2207), b) w przypadku kierowców, których miesięczny przychód jest wyższy niż przeciętne wynagrodzenie – w wysokości przeciętnego wynagrodzenia;
  2. druga rata, z dołu, niezwłocznie po ustaleniu pełnej wysokości wynagrodzenia, nie później jednak niż do 21 dnia następnego miesiąca kalendarzowego.

Czytaj w LEX: Pakiet mobilności - konsekwencje w zakresie zatrudniania pracowników >>

Pracodawca będzie mógł dokonywać płatności w podziale na dwie kwoty. Pierwsza z nich podlega wypłacie najpóźniej do 10. dnia kolejnego miesiąca, czyli przepis opiera się na ogólnej regule zawartej w Kodeksie pracy. Obejmuje kwotę:

  • 3600 zł brutto, w przypadku kierowców z niższym przychodem niż przeciętne wynagrodzenie, albo
  • 6935 zł brutto w 2023 r., w przypadku kierowców z przychodem miesięcznym wyższym niż przeciętne wynagrodzenie.

Pierwsza grupa obejmuje zarobki nawet w minimalnej kwocie, niższe niż przeciętne wynagrodzenie.

Kategorie te nie tworzą przy tym ciągłości, gdyż – przyjąć można, że na skutek błędu – nie obejmują sytuacji, w której zarobki są równe wynagrodzeniu przeciętnemu. 

Według dodanego do art. 2 ustawy o czasie pracy kierowców pkt 8, przeciętne wynagrodzenie to prognozowane przeciętne wynagrodzenie miesięczne na dany rok kalendarzowy, ogłoszone w trybie art. 19 ust. 10 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych.

Druga część wynagrodzenia – kwota przewyższająca odpowiednio wynagrodzenie minimalne lub przeciętne prognozowane – będzie mogła być wypłacona nawet 11 dni później, maksymalnie do 21 dnia następnego miesiąca.

Wynagrodzenie płatne ma być nadal w stałym i ustalonym z góry terminie. Decydujące znaczenie będą miały terminy płatności wynikające z prawa wewnętrznego.

Przykład: Według regulaminu pracy wynagrodzenie płatne jest 10 dnia kolejnego miesiąca. Po wejściu w życie zmian w ustawie o czasie kierowców nic w tym zakresie u tego pracodawcy automatycznie się nie zmieni. By móc wypłacać część wynagrodzenia do 21 dnia kolejnego miesiąca będzie musiał dokonać odpowiedniej zmiany regulaminu pracy. Dopiero po jej wejściu w życie można będzie stosować ten termin wypłaty.

Zmiana regulaminu pracy wchodzi w życie po upływie dwóch tygodni od podania jej do wiadomości pracowników. Przy czym nie można ogłosić zmiany związanej ze stosowaniem odstępstw od terminów płatności z art. 85 k.p. przed wejściem w życie ustawy z 28 lipca 2023 r. o delegowaniu kierowców w transporcie drogowym w zakresie wprowadzonej nią nowelizacji ustawy o czasie pracy kierowców.

Czytaj w LEX: Pakiet mobilności a zmiany w zakresie wynagradzania kierowców międzynarodowego transportu drogowego > 

Nowość / Bestseller
Nowość / Bestseller

Kazimierz Jaśkowski

Sprawdź  

Kierowcy delegowani

Art. 26i ustawy o czasie pracy kierowców obejmuje tylko tych kierowców, którzy wykonują przewozy międzynarodowe i są w związku z tymi przewozami traktowani jako pracownicy delegowani. Dotyczy to więc tylko przewozów kabotażowych i cross-trade.

Przykład: Kierowca wozi towar po terenie Polski i także regularnie do Niemiec. Przy przewozie dwustronnym kierowca nie jest uznawany za delegowanego. W związku z tym nie można wprowadzić dla niego terminów płatności wynagrodzenia późniejszych niż do 10 dnia kolejnego miesiąca.

Zobacz procedurę w LEX: Obliczanie okresów delegowania dla celów ustalenia właściwych minimalnych warunków zatrudnienia >

Ważne! Zmienione terminy płatności nie będą mogły objąć kierowców wykonujących przewozy krajowe lub międzynarodowe, w których nie są uznawani za pracowników delegowanych (przewozy dwustronne i tranzytowe).

Czytaj w LEX: Rozliczenie wynagrodzenia uzyskanego przez kierowcę transportu międzynarodowego >