Fakt nabycia uprawnień emerytalnych z tytułu pracy w szczególnych warunkach nie ma znaczenia dla wielkości odpisu na ZFŚS.
Zgodnie z art. 5 ust. 3 ustawy z dnia 4 marca 1994 r. o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 1996 r. Nr 70, poz. 335 z późn. zm.) - dalej u.z.f.ś.s., wysokość odpisu podstawowego na jednego pracownika zatrudnionego w szczególnie uciążliwych warunkach pracy wynosi 50% przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego. Warto zwrócić uwagę, iż zwiększonym odpisom nie odpowiada prawo do zwiększonych świadczeń. W myśl bowiem art. 8 u.z.f.ś.s. przyznawanie ulgowych usług i świadczeń oraz wysokość dopłat z ZFŚS uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby uprawnionej, a zasady i warunki korzystania z usług i świadczeń finansowanych z funduszu oraz zasady przeznaczania środków ZFŚS na poszczególne cele i rodzaje działalności socjalnej określa pracodawca w regulaminie ustalanym w porozumieniu ze związkami zawodowymi. Pracodawca, u którego nie działa zakładowa organizacja związkowa, uzgadnia regulamin z pracownikiem wybranym przez załogę do reprezentowania jej interesów.
Powyższe powoduje, iż nie można uznać zwiększonego odpisu za korzyść, którą ma pracownik. Tym samym odpis należy naliczyć niezależnie od tego, czy pracownik będzie miał dodatkowe uprawnienia z tytułu pracy w szczególnych warunkach, czy też nie.