TK badał zgodność z ustawą zasadniczą art. 13 ust. 1 pkt 1 ustawy zasiłkowej. Przewiduje on, że zasiłek chorobowy z tytułu niezdolności do pracy nie przysługuje za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli osoba niezdolna do pracy ma ustalone prawo do emerytury lub renty z tytułu niezdolności do pracy.

Z wnioskiem o zbadanie konstytucyjności tego przepisu wystąpiły trzy sądy rejonowe właściwe dla pracy i ubezpieczeń społecznych. Miały wątpliwości, czy kwestionowany przepis nie narusza art. 2, 32 i 67 konstytucji. W opinii pytających sądów przepis ten narusza konstytucyjną zasadę równości. Ich zdaniem różnicuje sytuację pracowników i pracowników – rencistów (emerytów). Nie ma ku temu, zdaniem sądu pytającego, racjonalnych, oczywistych i zrozumiałych przesłanek na etapie wypłacania zasiłku chorobowego. Sądy argumentowały, że norma prawna w zakwestionowanym przepisie niewłaściwie realizuje treść konstytucyjnego prawa do zabezpieczenia społecznego (art. 67 ustawy zasadniczej).

TK uznał jednak, że art. 13 ust. 1 ustawy zasiłkowej nie narusza istoty prawa do zabezpieczenia społecznego i jest zgodny z ustawą zasadniczą. Podkreślił, że gwarancje socjalne zapewnione w konstytucji nie oznaczają obowiązku maksymalnej rozbudowy systemu świadczeń. Gwarantują jedynie pewien poziom, poniżej którego realizacja tego prawa nie może się uplasować. Nie można uznać, że renciści pozbawieni prawa do zasiłku chorobowego po ustaniu stosunku pracy nie mają tych gwarancji. Zapewniają je bowiem emerytura i renta. Trybunał przypomniał, że zakwestionowany przepis nie przyznaje prawa do zasiłku chorobowego emerytom/rencistom, którzy nie posiadają statusu ubezpieczonego. A przecież prawo do świadczeń z ubezpieczenia społecznego wiąże się z opłacaniem składek na ubezpieczenie chorobowe.

Ratio legis art. 13 ust. 1 ustawy zasiłkowej jest dostarczenie środków utrzymania byłemu pracownikowi, który po ustaniu pracy traci dotychczasowe zarobki, a choroba przeszkadza mu w znalezieniu i podjęciu nowej pracy. Wówczas nie ma on nowego źródła dochodu. Przyznanie prawa do zasiłku chorobowego po ustaniu ubezpieczenia, uzasadnione jest więc względami społecznymi. W ogólnym celu zasiłku chorobowego jest on świadczeniem wyjątkowym, bo rozszerza ochronę ubezpieczeniową poza tę, która wynika z logiki ubezpieczeń chorobowych. Cel ten nie występuje, jeśli były pracownik pobiera emeryturę lub rentę z tytułu niezdolności do pracy.Trybunał nie podzielił też argumentów sądów pytających, że art. 13 ustawy zasiłkowej różnicuje sytuację pracowników i pracowników – rencistów (emerytów). Zdaniem TK te grupy podmiotów nie mają wspólnej cechy relewantnej i w związku z tym ich sytuacja prawna mogła zostać uregulowana odmiennie. (

 

Wyrok TK z dnia 17 czerwca 2014 r., sygn. akt P 6/12