Taki wniosek płynie z wyroku SN w sprawie wspólnika spółki cywilnej zobowiązanego do zapłaty ok. 200 tyś zł z tytułu zaległości składkowych, na podstawie decyzji ZUS wydanej we wrześniu 2007 r. Decyzja ta obejmowała konieczność spłaty należności wobec ZUS powstałych w 2000, 2001 i 2002 r. Wspólnik spółki nie zgodził się z nią i zaskarżył ją do sądu okręgowego podnosząc zarzut przedawnienia zaległych składek. Stwierdził też, że w stosunku do zobowiązań określonych w zaskarżonej decyzji nie została wszczęta egzekucja i nie ustanowiono również zabezpieczenia hipotecznego na nieruchomości. Sąd okręgowy częściowo uznał roszczenia wspólnika, bo orzekł, że ubezpieczony – wspólnik spółki cywilnej nie musi płacić składek za 2000 r., i 2001 r. Sąd argumentował, że zgodnie z decyzją ZUS z 18 września 2007 r. podstawą odpowiedzialności wspólnika spółki cywilnej za zaległości spółki w nieopłaceniu składek na ubezpieczenia społeczne był przepis art. 115 Ordynacji podatkowej, zastosowany poprzez art. 31 ustawy z 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych. Co do należności za 2002 r. sąd uznał, że skoro ZUS wydał decyzję w maju 2002 r. co do zaległości składkowych jako wspólnika spółki cywilnej, to skutkuje to tym, iż z mocy art. 24 ust. 5d ustawy systemowej należności te nie uległy przedawnieniu.

Od wyroku sądu okręgowego wspólnik złożył apelację. Sąd II instancji oddalił ją jednak jako bezzasadną. Ubezpieczony złożył więc skargę kasacyjną do SN. Również ona okazała się nieuzasadniona. Sąd argumentował, że skarga kasacyjna w swoich podstawach nie zawiera naruszenia art. 118 Ordynacji podatkowej w związku z art. 31 ustawy systemowej. Wobec tego, SN nie mógł orzec wykraczając poza granice zaskarżenia oraz granice podstaw skargi kasacyjnej.

Ponadto SN uznał, że w tej sprawie sądy nie mogły odnosić się do decyzji ZUS wydanej w 2002 r. SN argumentował, że co do zasady zgodnie z art. 24 ust. 5d ustawy systemowej przedawnienie należności z tytułu składek wynikających z decyzji następuje po upływie 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym decyzja została wydana. A zatem, zobowiązanie objęte zaskarżoną decyzją nie może być oceniane pod kątem terminu przedawnienia, który może się rozpocząć dopiero po jej wydaniu. Decyzja o odpowiedzialności osoby trzeciej z tytułu składek ma charakter konstytutywny. Powstaje zatem dopiero w dniu wydania i doręczenia decyzji i wtedy otwiera się możliwość egzekwowania zobowiązania określonego tą decyzją. Artykuł 24 ust. 5d ustawy systemowej aktualizuje się dopiero na etapie postępowania egzekucyjnego. Zobowiązanie objęte zaskarżoną decyzją w postępowaniu sądowym mogło być oceniane pod kątem terminu przedawnienia z art. 24 ust. 4 ustawy systemowej, od momentu wymagalności tych zobowiązań w postaci należności z tytułu składek oraz art. 118 Ordynacji podatkowej w związku z art. 31 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych (sygn. akt II UK 360/10).