Pracodawca zawarł z pracownikiem na gruncie nowych przepisów dotyczących podnoszenia kwalifikacji, umowę, zgodnie z którą zobowiązuje się do refundacji poniesionych przez pracownika kosztów studiów podyplomowych. W zamian pracownik zobowiązał się do przepracowania u pracodawcy określonego czasu od dnia skończenia kształcenia. Dokształcanie odbywa się za zgodą pracodawcy.
Czy pracodawca ma obowiązek udzielenia urlopu szkoleniowego i zwolnienia płatnego z całości lub części dnia pracy?
Czy w momencie przejścia pracownika na nowego pracodawcę w trybie art. 231 k.p. umowa nadal obowiązuje u nowego pracodawcy w świetle zmienionych przepisów o kształceniu pracowników?

Tak. Zgodnie z art. 1031 § 2 ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) - dalej k.p. pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe przysługują:
1) urlop szkoleniowy,
2) zwolnienie z całości lub części dnia pracy, na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania.

Prawo do urlopu szkoleniowego i zwolnienia z całości lub części dnia pracy przysługuje pracownikowi z tytułu podnoszenia kwalifikacji zawodowych, niezależnie od tego czy zawarto z nim umowę, o której mowa w art. 1034 k.p. Przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika, z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą (art. 1031 § 1 k.p.).
Umowa, o której mowa w art. 1034 k.p. nie może zawierać w tym względzie postanowień mniej korzystnych dla pracownika niż wynikają z art. 1031 § 2 k.p (por. art. 1034 § 2 k.p.).
Autorka uważa, że de lege lata nie ma podstawy prawnej do przyjęcia, że umowa o której mowa w art. 1034 k.p. przechodzi na nowego pracodawcę w trybie art. 231 k.p. Przepis art. 231 k.p. odnosi się do stosunku pracy. Przedmiotem przejścia są prawa i obowiązki stron wynikające ze stosunku pracy. Umowa, o której mowa w art. 1034 reguluje kwestie związane ze stosunkiem pracy, a niewynikające bezpośrednio ze stosunku pracy. Zdaniem Ł. Pisarczyka "zarówno brzmienie art. 231 § 1 jak i jego umiejscowienie w dziale drugim kodeksu pracy zdecydowanie przemawiają za uznaniem, iż skutek w tym przepisie określony odnieść można jedynie do indywidualnego stosunku pracy. Nie można wobec tego przyjąć, iż badana regulacja stanowić będzie podstawę przekształceń podmiotowych w innych stosunkach prawnych, których stronami byli dotychczasowy pracodawca oraz przejmowany pracownika (...). Z tego też względu nie są objęte zasadą automatyzmu. Ewentualna sukcesja nowego pracodawcy może być w tym zakresie oparta na innej podstawie prawnej" (Ł. Pisarczyk, Przejście zakładu pracy na nowego pracodawcę, Warszawa 2002, s. 122-123). Można więc podsumować, że de lege lata art. 231 § 1 k.p. nie stanowi podstawy dla zmiany podmiotowej w zakresie praw i obowiązków związanych ze stosunkiem pracy.