Składki podstawowe płacone na rzecz osób korzystających z pracowniczych programów emerytalnych są kosztem podatkowym pracodawcy. Ministerstwo Finansów w końcu zinterpretowało niejasne przepisy podatkowe na korzyść przedsiębiorców (nr DD6/8213/46/ KWW/08/215).
Zyskają ci, którzy założyli pracownicze programy emerytalne (PPE) w formie grupowego ubezpieczenia na życie. To dla nich duża oszczędność, a jednocześnie zachęta dla innych do rejestrowania takich programów. Dzięki nim można na dłużej związać pracowników z firmą, a także znaleźć nowych. Chodzi o art. 15 ustawy o CIT określający katalog wydatków, które mogą zostać uznane za koszty uzyskania przychodów, a wśród nich wymienione w art. 15 ust. 1d na zapewnienie prawidłowej realizacji pracowniczego programu emerytalnego, bez względu na formę, w jakiej jest on prowadzony. Minister Finansów uznał więc, że skoro składki podstawowe opłacane przez przedsiębiorcę na PPE kwalifikowane są do kosztów na podstawie art. 15 ust. 1d ustawy o CIT, to tym samym do składek związanych z tego rodzaju ubezpieczeniem nie mają zastosowania, jak twierdzili dotychczas urzędnicy, ograniczenia wynikające z art. 16 ust. 1 pkt 59 wymienionej ustawy.

źródło: Rzeczpospolita, Grażyna J. Leśniak, Mateusz Rzemek, 17 marca 2008 r.