Między starostą a właścicielem prowadzącym zakład leczniczy zawarta została umowa o zorganizowanie stażu dla osoby bezrobotnej na stanowisku fizjoterapeuty.
Z powodu konfliktu pomiędzy bezrobotną, a organizatorem stażu umowa została rozwiązana. Konflikt dotyczył nieprzestrzegania przez pracodawcę, prawa bezrobotnego do równego traktowania w zakresie między innymi czasu pracy.
W związku z tym starosta orzekł o utracie przez bezrobotną prawa do stypendium z dniem rozwiązania umowy.
Bezrobotna zaskarżyła decyzję do sądu administracyjnego. WSA uwzględnił skargę i uchylił decyzję starosty.
Bezrobotna zaskarżyła decyzję do sądu administracyjnego. WSA uwzględnił skargę i uchylił decyzję starosty.
Zobacz także: Przepisy dotyczące stażu dla bezrobotnych do poprawki
NSA wyjaśnił, iż skierowanie bezrobotnego na staż nie oznacza, iż zawiera on z pracodawcą umowę o pracę. Taka forma aktywizowania bezrobotnych nie jest w ścisłym znaczeniu tego słowa zatrudnieniem. Kwestie związane z przyjmowaniem osób bezrobotnych na staż pozostawione są swobodzie stron umowy, tj. staroście i pracodawcy. Umowa stażowa to rodzaj umowy cywilnoprawnej. Skoro tak to przyjąć należy, że wszelkie kwestie związane z zawarciem umowy, jej wykonywaniem, czy rozwiązaniem pozostają poza oceną NSA.
Z punktu widzenia art. 53 ust. 6 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (DZ. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415 ze zm.) istotne jest jedynie to czy bezrobotny faktycznie "odbywa staż" czy też nie. Bezrobotny bowiem otrzymuje stypendium tylko w okresie faktycznie odbywanego stażu.
