Inwestor zamierza wybudować siedlisko rolne na terenie oznaczonym w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego symbolem RO opisanym, jako tereny produkcji rolnej. Na terenach tych dopuszcza się m.in. lokalizację nowych siedlisk, które muszą być lokalizowane na działce rolnej o minimalnej powierzchni 5 ha dla siedlisk położonych w strefie chronionego krajobrazu lub 3 ha dla siedlisk położonych na pozostałych obszarach.
Działka Inwestora zlokalizowana jest poza strefa chronionego krajobrazu, a jej powierzchnia przekracza 5 ha.
Organ administracji architektoniczno - budowlanej żąda od Inwestora, aby złożył m.in. oświadczenie o osobistym prowadzeniu gospodarstwa rolnego. Inwestor mając stosowny areał zamierza dopiero wybudować siedlisko rolne.
Czy żądanie dodatkowych dokumentów ma uzasadnienie w przepisach?
Pojęcie "siedliska" nie posiada na gruncie przepisów obecnie obowiązujących definicji legalnej, a dopuszczalność i zasady jego lokalizowania i budowy określają najczęściej ustalenia miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego. W świetle orzecznictwa dotyczącego wznoszenia obiektów budowlanych na gruntach rolnych wskazać można, iż pojęcie "siedliska" winno być wiązane z zapewnieniem odpowiednich warunków socjalno-bytowych osobom prowadzącym produkcję rolną. "Rolnikiem indywidualnym" w rozumieniu przepisów ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego z 2003 r. jest osoba fizyczna, będąca właścicielem lub dzierżawcą nieruchomości rolnych o łącznej powierzchni użytków rolnych nieprzekraczającej 300 ha, prowadząca osobiście gospodarstwo rolne, posiadająca kwalifikacje rolnicze, zamieszkała w gminie, na obszarze której położona jest jedna z nieruchomości rolnych wchodzących w skład tego gospodarstwa.
Obowiązujące przepisy polskiego systemu prawa nie zawierają definicji legalnej "siedliska", a pojęcie to znajduje swoje doprecyzowanie przede wszystkim w ustaleniach miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, uchwalanych na podstawie ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717, z późn. zm.). Rygor prawny budowy siedlisk wiązany jest z przepisami dotyczącymi gospodarstwa rolnych oraz zabudowy zagrodowej. Do obowiązujących aktów prawnych w tej materii należą przede wszystkim: ww. ustawa o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustawa z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. Nr 64, poz. 592) oraz ustawa z dnia 3 lutego 1995 r. o ochronie gruntów rolnych i leśnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266, z późn. zm.).

Zgodnie z poglądem wypracowanym przez orzecznictwo budowa siedliska pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z zapewnieniem odpowiednich warunków socjalno-bytowych osobom prowadzącym produkcję rolną (tak: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Krakowie z dnia 3 grudnia 1981 r. sygn. SA/Kr 296/81, (opubl. ONSA 1981/2 poz. 120)). Podkreślić także należy, że aktualnym pozostaje nadal pod rządami obowiązujących przepisów pogląd prawny, wedle którego "zamierzenie budowy obiektów budowlanych służących produkcji rolniczej na terenie, którego przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego zostało ustalone jako grunty rolne, nie jest sprzeczne z tym planem w rozumieniu art. 43 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8 tej ustawy, jeżeli plan nie wprowadza zakazu takiej zabudowy terenu." (tak: Uchwała Składu Pięciu Sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 maja 1998 r. sygn. OPK 40/97 (opubl. ONSA 1998/4 poz. 111)).

Praktyka wiązania "siedliska" z kwalifikacjami rolniczymi oraz uznawania ich za kryterium braku zmiany przeznaczenia gruntów rolnych na cele nierolnicze ma swoje źródło w ustawie o kształtowaniu ustroju rolnego, która ma na celu m.in. zapewnienie prowadzenia działalności rolniczej w gospodarstwach rolnych przez osoby o odpowiednich kwalifikacjach. Zgodnie z art. 6 tego aktu za "rolnika indywidualnego" uważa się osobę fizyczną, będącą właścicielem lub dzierżawcą nieruchomości rolnych o łącznej powierzchni użytków rolnych nieprzekraczającej 300 ha, prowadzącą osobiście gospodarstwo rolne, posiadającą kwalifikacje rolnicze, zamieszkałą w gminie, na obszarze której położona jest jedna z nieruchomości rolnych wchodzących w skład tego gospodarstwa. Uważa się, że osoba fizyczna osobiście prowadzi gospodarstwo rolne, jeżeli podejmuje wszelkie decyzje dotyczące prowadzenia działalności rolniczej w tym gospodarstwie. Uważa się, że osoba fizyczna posiada kwalifikacje rolnicze, jeżeli: 1) uzyskała wykształcenie rolnicze co najmniej zasadnicze lub wykształcenie średnie lub wyższe, lub 2) osobiście prowadziła gospodarstwo rolne lub pracowała w gospodarstwie rolnym przez okres co najmniej 5 lat.