Zarówno studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, jak i miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego jako akty polityki przestrzennej muszą co jakiś czas ulegać zmianom. Zmiany te wynikają z różnych przesłanek. Po pierwsze, część uwarunkowań i potrzeb przestrzennych ulega w ciągu kolejnych lat modyfikacjom. Po drugie, w danej gminie pojawiają się nowe rozwiązania techniczne, nieujęte we wcześniejszych aktach planistycznych. I po trzecie, zmianie ulegają przepisy prawne, co czasem powoduje konieczność dostosowania studiów i planów miejscowych do nowych regulacji.

Tej ostatniej sytuacji dotyczy art. 33 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym – dalej u.p.z.p. Zgodnie z nim w przypadku, gdy w wyniku zmiany ustaw zachodzi konieczność zmiany studium lub planu miejscowego, to czynności określone w art. 11 i 17 u.p.z.p. (dotyczące prac proceduralnych nad tymi aktami) wykonuje się w zakresie niezbędnym do dokonania tych zmian. Sformułowana została więc w ten sposób zasada, zgodnie z którą zakres czynności proceduralnych może być zróżnicowany i zależeć od konkretnych zmian legislacyjnych. Te ostatnie rzeczywiście w wielu wypadkach bywają zróżnicowane i może powstać realna wątpliwość, czy i w jakim ewentualnie stopniu zmiany przepisów o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym wpływają na studia i plany miejscowe.

Procedura związana ze sporządzaniem studium i planu miejscowego
Jedną z podstawowych zasad w planowaniu przestrzennym jest zasada samodzielności planistycznej gminy. Oznacza ona, że to organy gminy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, tworzą politykę przestrzenną. Wiąże się to nie tylko z określaniem przeznaczenia i zagospodarowania danego terenu, ale również wyborem konkretnych instrumentów planowania przestrzennego. To organy gminy decydują też w większości wypadków o podejmowaniu procedury w sprawie zmian studiów i planów miejscowych oraz – przynajmniej pośrednio – o tempie ich finalizacji.

Dowiedz się więcej z książki
Leksykon prawa budowlanego, planowania przestrzennego, gospodarki nieruchomościami
  • rzetelna i aktualna wiedza
  • darmowa wysyłka od 50 zł


Najważniejsze regulacje proceduralne odnoszące się do tych aktów określone zostały w art. 11 i art. 17 u.p.z.p. Można je sprowadzić do następującego układu czynności:
– podjęcie uchwały intencyjnej,
– ogłoszenie i obwieszczenie informacji o rozpoczęciu prac,
– przygotowanie projektu danego aktu,
– opiniowanie i uzgadnianie tego projektu,
– konsultacje społeczne,
– podejmowanie ostatnich uchwał przez radę gminy.
Niniejszy układ można rozszerzać o dodatkowe elementy. W przypadku procedury sporządzania studium do grupy tej należeć będzie również sporządzanie bilansu terenów przeznaczonych pod zabudowę.

Problematycznym etapem będzie w tym kontekście uzgadnianie i opiniowanie projektu aktu planistycznego. Jeżeli brak współpracy między różnymi organami administracji publicznej, zwłaszcza przy uzgodnieniach, wątpliwości pojawiać się mogą względem jego zakresu i samej oceny przez organy uzgadniające niektórych postanowień. Dlatego naturalna jest tendencja, zgodnie z którą organy gmin starają się w miarę możliwości unikać ponawiania tej procedury.

Czytaj: Koniec decyzji o warunkach zabudowy? >>>

Odnośnie do kwestii proceduralnych związanych ze sporządzaniem planów miejscowych i studiów występuje bardzo dużo wątpliwości prawnych. Poza kwestią uzgodnień dokonywanych przez inne organy warto tutaj chociażby zwrócić uwagę na:
– zakres uchwały intencyjnej, w którym nie mieszczą się postanowienia określające zawarte w przyszłych planach miejscowych lub studiach przeznaczenie,
– zakres podmiotów upoważnionych do zgłaszania uwag w trakcie konsultacji społecznych,
– sposób liczenia terminu wyłożenia projektu planu miejscowego do publicznego wglądu i określenie, czy ustawowe 21 dni obejmuje tylko dni robocze, czy też nie (zazwyczaj najbezpieczniej jest przyjąć, że rozumie się przez to 21 dni, w trakcie których projekt planu miejscowego musi być definitywnie udostępniony do wglądu),
– podejmowanie przez radę gminy uchwał odrzucających zgłoszone w trakcie konsultacji społecznych uwagi – rekomenduje się tutaj osobne głosowanie nad każdą z nich, a nie nad przedłożoną ich listą.

Serwis Budowlany
Artykuł stanowi fragment komentarza praktycznego, opublikowanego w programie Serwis Budowlany
Już dziś wypróbuj funkcjonalności programu. Analizy, komentarze, akty prawne z interpretacjami