Wójt sprostował / zmienił wskaźnik wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni terenu, określony w analizie urbanistycznej przez uprawnionego urbanistę na 15%, ze wspomnianych 15% na 42% - bez udziału i wiedzy uprawnionego urbanisty. Dokonał również sprostowania / zmiany wskaźnika wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni terenu, który został określony na podstawie analizy w samej decyzji na 12%. Zmiana polegała na zwiększeniu tego wskaźnika również do 42%. Dokonał tego z urzędu, za pomocą postanowienia o sprostowaniu oczywistej omyłki pisarskiej, bez udziału urbanisty.


Odpowiedź
Sprostowanie oczywistej omyłki dokonane w trybie art. 113 k.p.a. nie może prowadzić do merytorycznej zmiany decyzji administracyjnej, która prowadziłaby do ponownego rozstrzygnięcia sprawy, odmiennego od pierwotnego.

Uzasadnienie
W odniesieniu do przedstawionego w pytaniu stanu faktycznego wójt działając w trybie art. 113 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 267) - dalej k.p.a. dokonał sprostowania decyzji ustalającej warunki zabudowy poprzez zmianę wskaźnika wielkości powierzchni zabudowy w stosunku do powierzchni działki. Zgodnie z art. 113 § 1 k.p.a. organ administracji publicznej może z urzędu lub na żądanie strony prostować w drodze postanowienia błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanych przez ten organ decyzjach.

Przedmiotem sprostowania w trybie określonym w komentowanym przepisie są "błędy pisarskie i rachunkowe" oraz "inne oczywiste omyłki". W orzecznictwie sądowym pojęciom tym nadaje się następujące znaczenia: błąd rachunkowy oznacza omyłkę w wykonaniu działania matematycznego, np. dodawania lub dzielenia, a błąd pisarki - widoczne, wbrew zamierzeniu władzy, niewłaściwe użycie wyrazu, widocznie mylną pisownię albo widocznie nie zamierzone opuszczenie jednego lub więcej wyrazów.

Oczywista omyłka w rozumieniu wyżej wymienionego przepisu to widoczne, niezgodne z zamierzonym, niewłaściwe użycie wyrazu, widocznie mylna pisownia, czy też opuszczenie jakiegoś wyrazu" (uzasadnienie wyroku NSA z dnia 10 lutego 1994 r., SA/Kr 723/93, ONSA 1995, nr 2, poz. 65).

W orzecznictwie i piśmiennictwie powszechnie przyjęta jest teza, że sprostowanie nie może prowadzić do zmiany rozstrzygnięcia (np. wyrok NSA z dnia 4 maja 1988 r., III SA 1466/87, OSP 1990, z. 11, poz. 398, w którym stwierdzono, że: "1. Nie jest dopuszczalne sprostowanie decyzji (art. 113 § 1 k.p.a.), które prowadziłoby do ponownego rozstrzygnięcia sprawy, odmiennego od pierwotnego. 2. Przedmiotem sprostowania nie mogą być mylne ustalenia faktyczne organu administracji lub mylne zastosowanie przepisu prawnego. 3. Wydane w trybie art. 113 k.p.a. postanowienie o sprostowaniu decyzji (będące reakcją organu I instancji na odwołanie strony), nie noszące jednak cech sprostowania, potraktowane natomiast przez organ jako «integralna część zaskarżonej decyzji», uzasadnia stwierdzenie nieważności decyzji przez NSA". M. Jaśkowska, A. Wróbel, Kodeks postępowania administracyjnego. Komentarz, Zakamycze, 2005, wyd. II.

W związku z powyższym sprostowanie decyzji w takim zakresie jak opisano w pytaniu przekracza uprawnienie organu z art. 113 § 1 k.p.a., a to z tego względu zwłaszcza, że w tym trybie nie ma on możliwości korygowania merytorycznej treści swojego rozstrzygnięcia. W świetle powyższych wywodów działanie wójta w rzeczywistości stanowi merytoryczną zmianę treści decyzji, co może prowadzić do wyeliminowania postanowienia prostującego oczywistą omyłkę pisarską w trybie art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a. jako rażąco naruszającego prawo.