Pytanie
Inwestor wniósł do PINB o sprostowanie pomyłki w pozwoleniu na użytkowanie budynku usługowego. Zdaniem inwestora nastąpił błąd w obliczeniach powierzchni użytkowej (w projekcie było 34 m2, a według obecnego stanowiska inwestora powierzchnia wynosiła od początku 3 m2). Powierzchnia 34 m2 wynikała z zatwierdzonego projektu budowlanego przy wydawaniu decyzji o pozwoleniu na budowę. Wielkość 34 m2, została następnie wykazana we wniosku o pozwolenie na użytkowanie budynku, a w konsekwencji przeniesiona do pozwolenia na użytkowanie. W trakcie kontroli obowiązkowej tej nieprawidłowości nie wykryto.
Czy dopuszczalne jest dokonanie sprostowania takiego błędu w trybie art. 113 k.p.a.?
Wątpliwości budzi fakt, że błąd ten dotyczy opracowania projektu budowlanego zatwierdzonego odrębną decyzją o pozwoleniu na budowę.
Odpowiedź
odpowiedzi udzielono: 24 stycznia 2012 r.
W rozpatrywanym przypadku nie wydaje się uzasadnione zastosowanie trybu sprostowania omyłki w pozwoleniu na użytkowanie, tym bardziej, że wskazana w pozwoleniu na użytkowanie wartość - wbrew twierdzeniom inwestora - znajduje uzasadnienie w materiale dowodowym. W trybie przewidzianym w art. 113 § 1 k.p.a. nie jest możliwe takie ingerowanie w treść decyzji administracyjnej, które - co do zasady - mogłoby przyczynić się do zmiany jej rozstrzygnięcia merytorycznego.
Uzasadnienie
Zgodnie z treścią art. 113 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.) - dalej k.p.a. organ administracji publicznej może z urzędu, w drodze postanowienia, prostować błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki w wydanych przez ten organ decyzjach. Wskazać należy, iż sprostowaniu będą podlegały jedynie oczywiste błędy pisarskie i rachunkowe oraz inne oczywiste omyłki, czyli tzw. wady nieistotne decyzji, a więc takie uchybienia, które nie stanowią podstawy do wzruszenia decyzji w trybach nadzwyczajnych (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 stycznia 2001 r., II SA/Gd 2089/98, niepubl.; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 20 lutego 2001 r., IV SA 2746/98, ONSA 2002, nr 2, poz. 77; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 25 października 1999 r., II SA 1662/99, niepubl.; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 16 czerwca 1997 r. I SA/Ka 1612/96, niepubl.).
Jak podkreśla się w doktrynie przedmiotu, takiemu sprostowaniu nie podlegają wady (błędy i omyłki) istotne (J. Borkowski [w:] B. Adamiak, J. Borkowski, Kodeks..., s. 512). W tej formie nie jest zatem możliwe takie ingerowanie w treść decyzji administracyjnej, które - co do zasady - mogłoby przyczynić się do zmiany jej rozstrzygnięcia merytorycznego w sposób odmienny niż wskazany wyżej. W szczególności chodzi o takie zmiany, które miałyby wpływ na zakres lub rodzaj przyznanych stronie uprawnień. Innymi słowy sprostowanie nie może prowadzić do merytorycznej zmiany decyzji czy ponownego rozstrzygnięcia sprawy w sposób odmienny od pierwotnego (wyrok NSA z dnia 4 maja 1988 r., III SA 1466/87, OSP 1990, z. 11-12, poz. 398 z aprobującą glosą W. Tarasa). Nie mogą także podlegać sprostowaniu w trybie przewidzianym w art. 113 § 1 k.p.a. błędy i omyłki istotne, których dopuszczono się w stosowaniu prawa, a więc co do ustalenia obowiązującego prawa, stanu faktycznego i jego kwalifikacji prawnej oraz ustalenia konsekwencji prawnych zastosowania określonej normy prawnej. Niedopuszczalne jest również obejmowanie instytucją sprostowania omyłek popełnionych przez organ administracji publicznej w określeniu okoliczności mogących rzutować na ocenę legalności decyzji kończącej konkretne postępowanie (wyrok NSA z dnia 20 lutego 2001 r., IV SA 2746/98, ONSA 2002, nr 2, poz. 77).
W świetle wskazanego wyżej stanowiska doktryny, zastosowanie art. 113 k.p.a. w rozpatrywanym przypadku nie wydaje się uzasadnione, tym bardziej, że wskazana w pozwoleniu na użytkowanie wartość - wbrew twierdzeniom inwestora - znajduje uzasadnienie w materiale dowodowym. Z procesowego punktu widzenia ryzykownym będzie stosowanie tutaj trybu sprostowania oczywistej omyłki.
Tomasz Gawroński