Postępowanie celne.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 14 marca 1930 r.

o postępowaniu celnem.

Na podstawie art. 1 ustęp 2, art. 4 ustęp 3, art. 6 ustęp 2, art. 10 pp. 10, 11, art. 11 pp. 7 i 8, oraz art. art. 12, 13, 14, 15 i 21 rozporządzenia Ministrów Skarbu oraz Przemysłu i Handlu z dnia 11 czerwca 1920 r. o taryfie celnej (Dz. U. R. P. Nr. 51, poz. 314), tudzież na podstawie art. 6 ustawy z dnia 31 lipca 1924 r. w przedmiocie uregulowania stosunków celnych (Dz. U. R. P. Nr. 80, poz. 777) zarządzam co następuje:

§ 1. Powoływane w niniejszem rozporządzeniu artykuły prawa, bez bliższego określenia, odnoszą się do rozporządzenia Ministrów Skarbu oraz Przemysłu i Handlu z dnia 11 czerwca 1920 r. o taryfie celnej (Dz. U. R. P. Nr. 51, poz. 314), paragrafy zaś do niniejszego rozporządzenia.

§ 2. Urzędy celne (art. 2) dzielą się, stosownie do zakresu swego działania, na urzędy pierwszej klasy oraz urzędy drugiej klasy.

Urzędy celne pierwszej klasy mają upoważnienie do odprawy przy przywozie wszystkich towarów bez względu na ich ilość lub wysokość przypadającego cła.

Urzędy celne drugiej klasy mają upoważnienie do odprawy towarów, wyszczególnionych w tabeli załączonej do niniejszego rozporządzenia (załącznik I), w zakresie tamże wskazanym.

Rozdzielanie przesyłek, celem ominięcia kompetencji celnej jest niedozwolone.

Prócz urzędów pierwszej i drugiej klasy mogą być przy drogach kołowych ustanowione dla podróżnych i mieszkańców pogranicza punkty przejściowe. Przewóz jakichkolwiek bądź towarów przez punkty przejściowe jest wzbroniony.

§ 3. Wywóz zagranicą towarów wolnych od cła może się odbywać przez wszystkie urzędy celne; wywóz zaś towarów, podlegających cłu wywozowemu, tylko przez urzędy celne I klasy. Urzędy celne II klasy mogą odprawiać towary, podlegające opłacie celnej, albo na mocy ogólnego upoważnienia ze strony Ministra Skarbu, albo w poszczególnych wypadkach za pozwoleniem przełożonej dyrekcji ceł.

Wywóz zagranicę towarów, od których zwraca się opłaty wewnętrzne, jak spirytus, oleje mineralne i t. p., regulują specjalne przepisy.

§ 4. Ruch towarów przez linję celną (art. 3) odbywać się może tylko temi drogami, przy których ustanowione są urzędy celne. Drogi takie otrzymują nazwę "dróg celnych" w przeciwstawieniu do innych dróg, któremi, jako "drogami ubocznemi" towarów przewozić nie wolno.

Władza celna wyznacza na wodach granicznych miejsca lądowania, w których może odbywać się załadowanie i wyładowanie towarów.

Wszystkie -towary, przywiezione z zagranicy, winny być dostawione do najbliższego granicznego urzędu celnego. Na przestrzeni pomiędzy linją celną a urzędem celnym nie wolno towarów ani zatrzymywać, ani składać, ani przeładowywać, z wyjątkiem wypadków koniecznej potrzeby.

§ 5. Odprawę towarów uskutecznia się w urzędach celnych położonych przy drogach kołowych (art. 4) w czasie od pierwszego października do końca lutego od godziny 8 rano do 12 w południe i od 1 do 5 popołudniu, w miesiącach zaś pozostałych od 7 rano do 12 w południe i od 2 popołudniu do 7 wieczorem.

O ile, z jakiegokolwiek powodu, nie można odprawić towaru w dniu jego nadejścia, a urząd celny nie ma magazynu do jego przechowania, powinien zażądać wywiezienia towaru zpowrotem zagranicę. Strona obowiązana jest żądanie to wykonać. Towar pozostawiony w urzędzie, należy w dniu przywozu zapisać do rejestru przywozu.

Podróżnych zgłaszających się w urzędach celnych przy drogach kołowych, odprawiać można poza godzinami urzędowemi w wypadkach istotnej potrzeby.

Przejeżdżających w celu wykonania zawodu:

duchownych, lekarzy, felczerów, akuszerki i straż pożarną przepuszczać należy przez granicę o każdej porze dnia i nocy.

Godziny urzędowe w urzędach celnych przy kolejach żelaznych należy ustalać, w zależności od (stosunków miejscowych, w porozumieniu z władzami kolejowemi.

§ 6. 1 Cło pobiera się według tych przepisów celnych i stawek taryfowych, jakie obowiązują w dniu, w którym towary zostały zadeklarowane do odprawy celnej, pod warunkiem jednak uiszczenia należności celnych w ciągu 14 dni po dniu ustalenia przez urząd celny wyniku rewizji celnej. Po upływie tego terminu stosuje się przepisy celne i stawki taryfowe, obowiązujące w chwili uiszczenia należności celnych. Powyższe postanowienie ma zastosowanie również do towarów, przechowywanych w wolnych składach celnych.

Przy towarach, które usunięto z pod oclenia, miarodajną jest jakość ich i chwila, w której należało zadeklarować je do oclenia, gdy zaś tego stwierdzić nie można, chwila ich wykrycia i jakość ich w owej chwili.

§ 7. Gdyby wskutek zaszłej pomyłki uiszczono kwotę mniejszą lub większą od właściwie przypadającej, różnica powinna być wyrównana w ciągu jednego roku od dnia uiszczenia należności i opłata skarbowa ściągnięta dodatkowo w drodze administracyjnej, nadwyżka zaś zwrócona stronie.

§ 8. Prócz cła pobiera się opłaty manipulacyjne według artykułu 15 oraz składowe w wysokości 0,10 złotego od 100 kilogramów brutto za jeden dzień. Przy obliczaniu składowego wagę brutto mniejszą od 50 kilogramów przyjmuje się za całe 50 kilogramów. Należność składową od towarów, złożonych w magazynach kolejowych, pobiera kolej według norm, ustalonych przez władze kolejowe.

§ 9. Przy wpłacaniu cła mogą być obce monety złote (art. 14), wymienione w poniższej tabeli, przyjmowane według stosunku zawartości złota tych monet do zawartości złota w jednostce monetarnej Polski (art. 3 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 5 listopada 1927 r. w sprawie zmiany ustroju pieniężnego, Dz. U. R. P. Nr. 97, poz. 855). Stosunek ten jest wyrażony w wartości złotych w następującej tabeli:

Nazwa państwa	Nazwa monety złotej	Wartość nominalna monety		Waga monety normalna w gramach	Wartość w złotych polskich
Anglja	funt szterling.		5	39,940	216,91
			2	15,976	86,76
			1	7,988	43,38
			½	3,994	21,69
Austrja	korona		100	33,875	180,62
			20	6,775	36,12
			10	3,388	18,06
	szyling		100	23,525	125,43
			25	5,881	31,36
Danja	korona		20	8,961	47,78
			10	4,480	23,89
Finlandja	marka		200	8,421	44,90
			100	4,211	22,45
Gdańsk	gulden		25	7,988	43,38
Holandja	gulden		10	6,72	35,83
			5	3,36	17,92
Kanada i Stany Zjedn.	dolar		20	33,436	178,28
			10	16,718	89,14
			5	8,359	44,57
Niemcy	marka		20	7,965	42,47
			10	3,982	21,23
			5	1,991	10,62
Norwegja	korona		20	8,961	47,78
i Szwecja			10	4,480	23,89
			5	2,240	11,94
Państwa b. Unji		)
Łacińskiej		)
stempla		)
przedwojennego:		)
Francja	frank	)
Włochy	lir	)
Belgja	frank	}	100	32,258	172-
Grecja	drachma	)	50	16,129	86,-
Rumunja	leja	)	20	6,452	34,40
Bułgarja	lew	)	10	3,226	17,20
Serbja	dinar	)	5	1,613	8,60
oraz stempla		)
przed i powojennego:		)
Hiszpanja	peso	)
Szwajcarja	frank	)
Rosja	rubel		15	12,904	68,80
			10	8,603	45,87
			7½	6,452	34,40
			5	4,301	22,93

Monety złote, wymienione w powyższej tabeli, winny mieć wagę normalną; monety starte, nadpiłowane, obcięte i t. p, są wykluczone od przyjęcia.

§ 10. 2 Przy przywozie przedmiotów, wymienionych w artykule 10 pkt. 3 do 5 i 7 do 13, zwolnienie od cła następuje albo na podstawie niżej wskazanych dokumentów, które należy składać przy odprawie celnej, albo przy zastosowaniu niżej wymienionych przepisów a mianowicie:

pkt. 3: na podstawie wniosków przewodniczących delegacyj zagranicznych do rokowań, tudzież władz polskich, powołanych do dochodzeń i innych czynności urzędowych w stosunkach międzynarodowych, wreszcie władz sądowych i śledczych, o ile chodzi np. o dowody rzeczowe i t. p.;

pkt. 4: na podstawie dyplomów;

pkt. 5: a) na podstawie zaświadczenia zarządu właściwego monopolu stwierdzającego, że przedmioty monopolu państwowego sprowadzone z zagranicy stanowią własność rządową i są przeznaczone dla fabryk lub składów rządowych.

O ile wyroby tytoniowe i surowiec tytoniowy, sprowadzane z zagranicy przez Zarząd Monopolu Tytoniowego W. M. Gdańska, podlegają zwolnieniu od cła na zasadach, ustalonych w każdocześnie obowiązującej umowie polsko-gdańskiej, przeznaczenie wyrobów tytoniowych i surowca tytoniowego dla Gdańskiego Monopolu Tytoniowego winno być stwierdzone przez odpowiednie pismo Zarządu tegoż monopolu, zaświadczone przez Senat W. M. Gdańska;

b) na podstawie zaświadczenia Ministra Spraw Wojskowych, że sprowadzone z zagranicy przedmioty są przeznaczone dla potrzeb armji;

pkt. 7:a) dzieła artystów polskich - na podstawie zaświadczenia Ministra Wyznań Religijnych i Oświecenia Publicznego;

b) przedmioty muzealne, przeznaczone dla zbiorów publicznych, - na podstawie zaświadczeń zarządów muzealnych;

c) środki, preparaty i przyrządy naukowe, sprowadzane do celów naukowych przez wyższe zakłady naukowe oraz instytucje naukowe i zakłady naukowo - badawcze tak państwowe, jak i prywatne - na podstawie zaświadczeń tych zakładów i instytucyj. Spis instytucyj naukowych i zakładów naukowo-badawczych, korzystających ze zwolnienia od cła, będzie ustalał i ogłaszał w Monitorze Polskim Minister Skarbu;

d) środki, preparaty i przyrządy naukowe, sprowadzane do celów naukowych przez szkoły średnie ogólnokształcące, zakłady kształcenia nauczycieli, średnie i niższe szkoły zawodowe oraz szkoły powszechne i zakłady wychowania przedszkolnego na podstawie zaświadczeń kuratorjów okręgów szkolnych, Liceum Krzemienieckiego i Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego. O ile chodzi o maszyny I narzędzia rzemieślnicze, sprowadzane przez szkoły zawodowe, kuratorja okręgów szkolnych będą wydawały tym szkołom zaświadczenie na przywóz tylko po uprzedniem porozumieniu z Ministerstwem Przemysłu i Handlu.

Ze zwolnienia korzystają tak szkoły państwowe, jak i prywatne, którym przyznane zostało prawo publiczności.

Nie podlegają zwolnieniu przedmioty służące potrzebom gospodarczym i administracyjnym;

pkt. 8: na podstawie traktatów i umów, na mocy których państwa sąsiednie obowiązane są do utrzymywania dróg i stacyj kolejowych oraz wodnych na polskim obszarze celnym;

pkt. 9: na podstawie zawartych umów z państwami sąsiedniemi o ułatwieniach w małym ruchu granicznym;

pkt. 10: jako wolne od cła należy uważać umocowane na kartonach wzory wyrobów metalowych, papierowych i t. p, w pojedynczych sztukach, różniących się między sobą wielkością, kształtem, kolorem lub rysunkiem, jako to: garnitury guzików, okuć, kopert, pocztówek i t. p. Wzory wszelkiego rodzaju, nadające się i w pojedynczych sztukach do użytku, jak np. scyzoryki, nożyczki, kwiaty sztuczne, portmonetki, rękawiczki z jednej ręki i t. p. odprawić można bez cła tylko wtedy, gdy za zgodą strony przedmioty te zostaną uczynione niezdatnemi do użytku.

Pozatem wolne są od cła i opłat wewnętrznych próbki niżej wyszczególnionych towarów, o ile są sprowadzane przez osoby i stowarzyszenia handlowe trudniące się importem odnośnych towarów, lub też są przywożone przez ajentów zagranicznych firm eksportowych oraz, o ile te próbki pod względem rozmaitości gatunku towaru i sposobu opakowania nie wzbudzają wątpliwości co do ich przeznaczenia:

a) wyroby spirytusowe i wina o łącznej wadze jednego naczynia z towarem nie wyżej 200 gr. pochodzące z krajów, z któremi zostały zawarte odpowiednie umowy i które przestrzegają zasad wzajemności,

b) tak zw. towary kolonjalne:

1) wanilja, szafran, kardamon, kwiat i gałka muszkatołowa, cynamon, pieprz, imbir, goździki, badjanek, majeranek o wadze próbki nie wyżej 50 gr z bezpośredniem opakowaniem;

2) inne - jak herbata, kawa, ryż, owoce suszone i t. d. o wadze próbki nie wyżej 250 gr z bezpośredniem opakowaniem.

Osoby i stowarzyszenia, otrzymujące z zagranicy próbki towarów wymienionych pod literami a) - b), winny na żądanie urzędu celnego przedstawić odpowiednie zaświadczenie, stwierdzające, że zajmują się eksportem, względnie importem odnośnych towarów;

Pkt. 11: jako rzeczy podróżnych mogą być, oprócz przedmiotów wymienionych w tym punkcie, zwalniane od cła narzędzia rzemieślników i monterów, instrumenty lekarzy, artystów i uczonych, fotograficzne aparaty, małe (podróżne) maszyny do pisania, wózki dla dzieci i do przewożenia chorych, o ile te przedmioty są używane i służyć mają do własnego użytku lub wykonywania zawodu i nie zachodzi podejrzenie, że podróż przedsięwzięto jedynie w celu wprowadzenia przedmiotów bez cła.

Urzędy celne mają prawo, o ileby ze względu na ilość lub jakość wprowadzonych rzeczy podróżnego zachodziła potrzeba stwierdzenia zatrudnienia i stosunków podróżnego, żądać okazania dokumentów podróży.

W wypadkach podejrzanych lub, gdy rzeczy podróżnych ze względu na swą jakość lub ilość nie odpowiadają potrzebie i stanowi podróżnego, należy stosować odprawę warunkową i żądać zabezpieczenia cła.

Podróżni mogą przywozić do własnego użytku, bez cła i opłat monopolowych względnie skarbowych:

a) drobne ilości wyrobów tytoniowych a to: do 50 gramów tytoniu, przyrządzonego do palenia, 10 gramów tabaki, albo 50 sztuk papierosów lub 20 sztuk cygar,

b) napoje spirytusowe w ilości nieprzekraczającej 1 litra objętościowego, przywożone w butelkach odkorkowanych. Ilość ta, przywożona w butelkach z pieczęcią nietkniętą, podlega cłu i opłacie skarbowej, przyczem moc czystego spirytusu przyjmuje się na 96°, zawartość zaś absolutnego alkoholu w napojach na 45°,

c) wino lub miód sycony w ilości nie przekraczającej 1 litra objętościowego, również w naczyniach odkorkowanych,

d) dwa pudełka zapałek na osobę. W każdem pudełku może być najwyżej po 75 zapałek.

Ulg tych nie należy jednak stosować do mieszkańców pogranicza, o ile państwowe umowy o ułatwieniach w małym ruchu granicznym nie stanowią inaczej;

pkt. 12: środki transportowe należy odprawiać bez cła, o ile z rodzaju transportu, środka transportowego, z kierunku i miejsca przeznaczenia niewątpliwie wynika, że w danym wypadku chodzi o przewiezienie osób lub towarów, a nie o wprowadzenie środka transportowego bez opłaty cła. Od samochodów, rowerów i samolotów należy żądać zabezpieczenia cła, aż do chwili występu zagranicę. Na wyjątki od tego może zezwolić Minister Skarbu. Przy odprawie innych środków transportowych jako to: wozów, taczek i t. p. należy wymagać zabezpieczenia cła tylko, gdy zachodzi podejrzenie, że zamierzano ominąć opłatę celną, lub też, gdy środki te nie noszą śladów używania.

Wagony kolejowe, zaliczone do parku kolei zagranicznych i jako takie zewnętrznie oznaczone, wolne są od zabezpieczenia;

pkt. 13: trumny ze zwłokami lub urny z popiołami zwłok - na podstawie pozwoleń, udzielanych przez konsulaty lub poselstwa polskie; przy odprawie zaś wieńców i kwiatów - na podstawie potwierdzenia zagranicznych władz administracyjnych, że wieńce lub kwiaty przeznaczone są do złożenia na grobach poległych.

W pograniczu regulują odprawę celną trumien, wieńców, przedmiotów do utrzymywania grobów i t. p., państwowe umowy o ułatwieniach w małym ruchu granicznym.

§ 11. Do udzielania zwolnień od cła przedmiotów i towarów, wymienionych w. artykule 10 pkt. 1, upoważnione są urzędy, wymienione w specjalnej instrukcji.

Przedmioty i towary, wymienione w punktach 6, 9, 11, 12, 13 (z wyjątkiem przedmiotów do utrzymania grobów poległych żołnierzy państw obcych) i w punkcie 14 - mają prawo zwalniać od cła wszystkie urzędy celne we własnym zakresie.

Przedmioty i towary wymienione w punktach: 3, 4, 5, 7, 8 i 10 mogą zwalniać od cła urzędy celne I klasy we własnym zakresie.

Przedmioty zaś do utrzymania grobów poległych żołnierzy, państw obcych (punkt 13) odprawiać można bez cła za każdorazowem pozwoleniem dyrekcji ceł.

§ 12. 3 Przedmioty, wymienione w art. 11, mogą być zwalniane od cła na następujących podstawach:

pkt. 1: osoby przesiedlające się powinny dołączyć do podania szczegółowy spis ruchomości, potwierdzony przez władzę administracyjną dotychczasowego miejsca zamieszkania i uwierzytelniony przez właściwe przedstawicielstwo Rzeczypospolitej Polskiej na dowód, że objęte spisem przedmioty stanowią ich własność i były przez nie używane zagranicą.

Spisy uwierzytelniane przez właściwe władze tego kraju, z którym Polska zawarła umowę o obrocie prawnym, mogą być legalizowane w sposób w umowie wskazany.

Osoby przesiedlające się ze Stanów Zjednoczonych Ameryki Północnej mogą przedstawiać zaświadczenia, spisane przez notarjuszów publicznych.

Narzędzia i instrumenty do wykonywania zawodu, maszyny, części składowe maszyn i urządzenia fabryczne zwolnić można od cła, o ile były używane przez przesiedlającego się, odpowiadają jego stosunkom i przeznaczone są do prowadzenia własnego przedsiębiorstwa w kraju.

Nie wolno zwalniać od cła produktów spożywczych, nieprzerobionych materjałów, półfabrykatów i surowców oraz wszelkich przedmiotów, które przy odprawie celnej będą uznane za nieodpowiadające potrzebie lub stosunkom przesiedlającego się;

pkt. 2: wyprawy ślubne, podarunki dla narzeczonych lub podarunki ślubne mogą być przywożone, z uwolnieniem od cła, jeżeli przeznaczone są dla cudzoziemców lub obywateli własnego kraju, zamieszkałych dłużej niż dwa lata zagranicą, którzy z powodu zawarcia związku małżeńskiego z osobą zamieszkałą na polskim obszarze celnym przenoszą do tego obszaru swe miejsce zamieszkania. W podaniu winno się udowodnić, że małżeństwo zostało zawarte, pozatem należy dołączyć szczegółowy spis przedmiotów, stanowiących wyprawę.

Dyrekcje ceł mogą zezwolić na późniejsze złożenie metryki ślubnej. W tym wypadku pobiera się należność celną warunkowo, aż do dostarczenia dowodu ślubnego. Po upływie terminu wyznaczonego w tym celu stronie, należność celna nie ulega zwrotowi.

Władze celne mogą odmówić zwolnienia od cła, gdy uznają, że przedmioty nie odpowiadają stosunkom osoby przewożącej lub gdy ilość ich nie odpowiada zwyczajowi albo potrzebie;

pkt. 3: celem uzyskania zwolnienia od cła przedmiotów odziedziczonych w spadku należy do podania dołączyć urzędowy dowód spadkobrania, wystawiony przez władze administracyjne lub sądowe według przepisów państwa, w którem spadek otwarto. Przedmioty spadku mogą być zwalniane od cła tylko wówczas, gdy służyć mają do własnego użytku spadkobiercy;

pkt. 4: przedmioty, wymienione w tym punkcie, mogą być zwolnione od cła, o ile osoba prosząca złoży poświadczenie właściwej władzy administracyjnej, że stała się ofiarą klęski elementarnej;

pkt. 5: nieodzownym warunkiem zwolnienia od cła przesyłek krajowych zwróconych z zagranicy jest wykazanie w sposób niewątpliwy, że przedmioty te pochodzą z kraju, że zagranicą nie weszły do wolnego obrotu i że przed wysłaniem zagranicę znajdowały się w wolnym obrocie w kraju.

Jako dowód, że przesyłki takie zagranicą nie weszły do wolnego obrotu, może służyć poświadczenie zagranicznego publicznego przedsiębiorstwa przewozowego lub urzędu celnego na oryginalnych listach przewozowych.

Towary, które weszły zagranicą do wolnego obrotu, mogą być, przy powrotnym ich przywozie, zwalniane od cła tylko wówczas, jeżeli przemawiają za tem przeważające względy słuszności;

pkt. 6: zwrot cła od tych zagranicznych przesyłek, które po ocleniu weszły do wolnego obrotu, a które są wywożone zpowrotem zagranicę, może nastąpić pod warunkiem zgłoszenia towaru do wywozu zasadniczo w terminie trzymiesięcznym od chwili oclenia, stwierdzenia jego tożsamości i wykazania na żądanie władz celnych, że towaru nie sprowadzono do użytku czasowego. Przesyłki takie należy dostawić przed dokonaniem zwrotu zagranicę do tego samego urzędu celnego, w którym zostały oclone, celem stwierdzenia ich tożsamości oraz wywozu pod kontrolą celną. Inne urzędy celne mogą przyjąć przesyłkę tego rodzaju do wywozu tylko wówczas, gdy zdołają stwierdzić tożsamość towaru.

Powrotny wywóz za zwrotem cła może być zezwolony po upływie trzymiesięcznego terminu tylko w wyjątkowych wypadkach.

Przy powrotnym wywozie nie zwraca się pobranych przy przywozie kwot tytułem dodatkowych opłat manipulacyjnych (akcydencji). Wymienione opłaty, wymierzone lecz jeszcze niepobrane, winny być ściągnięte przed wywozem przesyłki;

pkt. 7: a) zwrócone z zagranicy: używane i znakami zaopatrzone opakowania, zewnętrzne i wewnętrzne, jako to: beczki, skrzynie, kosze, kufry, worki, flaszki, słoje, butle i t. p., pochodzące niewątpliwie z krajowych przesyłek wywozowych, jak również takie same opakowania, wywiezione w swoim czasie zagranicę w stanie próżnym do napełnienia, mogą być zwalniane od cła tylko na zasadzie przedstawionych zaświadczeń wywozu według dołączonego wzoru Nr. 1, o ile opakowania te nadchodzą w ciągu 6 miesięcy, licząc od dnia ich stwierdzonego urzędownie wywozu zagranicę.

Do wydawania takich zaświadczeń na żądanie strony obowiązane są graniczne urzędy celne, przez które się odbywa wywóz towaru. Prośbę o wydanie poświadczenia winna strona umieścić na deklaracji wywozowej.

Urzędy celne na wydane poświadczenia mają prowadzić rejestr według załączonego wzoru Nr. 2;

b) opony ochronne do przykrywania wozów kolejowych, liny, sznury, podpory, deski, zapory i t. p. urządzenia wagonów kolejowych, służące do ładowania lub umocnienia towarów w czasie transportu i stanowiące własność krajowych przedsiębiorstw kolejowych, wolne są od cła, gdy przynależność ich do tych przedsiębiorstw oraz krajowe pochodzenie zostaną w każdym wypadku stwierdzone;

pkt. 8: a) opakowania zagraniczne, przywożone wraz z towarem a clone osobno, przeznaczone do powrotnego wywozu, podlegają odprawie warunkowej na przeciąg trzech miesięcy od daty odprawy.

Zagraniczne opakowania, wprowadzone do obszaru celnego celem napełnienia, odprawia się w postępowaniu warunkowem na podstawie zabezpieczenia celnego. Do powrotnego wywozu takich opakowań zagranicę wyznacza się termin 6 miesięcy, licząc od dnia dokonania przywozowej odprawy celnej.

Używane próżne beczki żelazne po pyle cynkowym, przeznaczone dla krajowych przedsiębiorstw górniczo-hutniczych a wprowadzone celem napełnienia pyłem cynkowym i wywozu zagranicę w stanie napełnionym, podlegają odprawie w postępowaniu warunkowem bez zabezpieczenia celnego, po obliczeniu przypadających należności celnych. Przy odprawie tych beczek przedsiębiorstwa górniczo-hutnicze obowiązane są składać urzędowi celnemu oświadczenie, że beczki przeznaczone są do napełnienia pyłem cynkowym, a zarazem i pisemne zobowiązanie, że beczki te zostaną wywiezione zpowrotem zagranicę w ciągu sześciu miesięcy od daty odprawy przywozowej i, że w razie niewywiezienia, zostaną uiszczone przypadające opłaty celne.

Na tych samych zasadach odprawia się używane zagraniczne próżne beczki drewniane po nafcie i płynnych produktach naftowych (oleje, smary, mieszanka), przeznaczone do krajowych rafineryj, a wprowadzone celem napełnienia i wywozu zagranicę w stanie napełnionym;

b) opony wagonowe, należące do zagranicznych przedsiębiorstw kolejowych, mogą być zwalniane od cła na warunkach ustalanych osobnemi rozporządzeniami.

§ 13. 4 Przedmioty i towary, wymienione w art. 11, są zwalniane od cła przez następujące władze i urzędy celne a mianowicie:

Przedmioty i towary, wymienione w punktach 1, 2, 3 i 4 tego artykułu (z wyjątkiem maszyn i narzędzi fabrycznych) zwalniają od cła dyrekcje ceł.

Towary wymienione w punkcie 5 zwalniają od cła urzędy celne I klasy, o ile towary te nadejdą w przeciągu jednego roku od chwili wywiezienia ich zagranicę i nie weszły zagranicą do wolnego obrotu. W innych wypadkach zwolnienia udzielają dyrekcje ceł. Przy powrotnym przywozie obowiązana jest strona zwrócić ewentualnie pobrane kwoty eksportowe.

Na powrotny wywóz zagranicznych przesyłek, wymienionych w punkcie 6, mogą zezwalać urzędy celne I klasy, o ile przesyłki te pozostają pod ich nadzorem. Ewentualnie pobrane cło zwracają urzędy celne I klasy we własnym zakresie. W innych wypadkach zezwala na powrotny wywóz Ministerstwo Skarbu.

Opakowania, wymienione w punktach 7 i 8, mogą być odprawiane i zwalniane od cła przez urzędy celne I klasy we własnym zakresie, z wyjątkiem worków zagranicznych. Ewentualny zwrot cła należy również do właściwości urzędów celnych.

Zwolnienia od cła maszyn i narzędzi fabrycznych (punkty 1 - 4) udzielać może tylko Minister Skarbu. Również worki zagraniczne (pkt, 8), przywożone do napełniania, mogą być odprawiane w postępowaniu warunkowem wyłącznie za zezwoleniem Ministra Skarbu.

We wszystkich wypadkach, nieobjętych wyżej podanemi postanowieniami, decyduje Minister Skarbu.

§ 14. Towary, przeznaczone do przerobienia lub do celów technicznych i użycia wewnątrz kraju (art. 1), jak np. ryż do polerowania, figi do wyrobu kawy figowej, tkaniny i filce do użytku fabrycznego i t. d. można w granicach postanowień taryfy wprowadzać za zniżonem cłem lub bez opłaty cła wyłącznie za pozwoleniem Ministra Skarbu.

Osoby lub przedsiębiorstwa, zamierzające korzystać z ulgi tego rodzaju, powinny wnieść podanie do izby handlowo-przemysłowej tego okręgu, w którym leży przedsiębiorstwo. W podaniu takiem należy wymienić siedzibę i rozmiar prowadzonego przedsiębiorstwa, wysokość zapotrzebowania towaru, sposób jego przeróbki względnie użycia, źródło zagraniczne, z którego towar zamierza, się sprowadzać oraz wskazać urząd celny, w którym zamierza się przeprowadzić odprawą celną.

Izby handlowo-przemysłowe badają prawdziwość przytoczonych w podaniu danych i, wraz ze, swoją opinją (w szczególności co do tego, czy zachodzi istotna potrzeba posiłkowania się towarami sprowadzonemi z zagranicy) odsyłają go za pośrednictwem Ministerstwa Przemysłu i Handlu do Ministerstwa Skarbu.

Pozwoleń takich udzielać się będzie tylko osobom i przedsiębiorstwom, które pod względem swego stosunku do Skarbu są nieposzlakowane, godne zaufania, a które poddadzą się warunkom kontroli skarbowej.

Pozwolenia na przywóz za zniżonem cłem lub z uwolnieniem od opłaty cła wydawać się będzie na okres najwyżej lat trzech. Po upływie tego terminu pozwolenia można, na prośbę przedsiębiorcy, przedstawioną w tej samej drodze, przedłużyć pozwolenie na dalszy okres.

W razie potrzeby można zarządzić zabezpieczenie cła lub różnicy cła na czas od wprowadzenia towaru aż do jego przerobienia.

Przedsiębiorstwo, które na cały czas trwania pozwolenia poddaje się pod dozór skarbowy, jest obowiązane do utrzymywania ksiąg w celu zapisywania odbioru i użycia towaru, wprowadzonego do przerobienia lub do celów technicznych. Organy dozoru skarbowego mają wolny dostęp do wszystkich lokali i składów przedsiębiorstwa, mogą badać proces przeróbki, zapasy towaru surowego i przerobionego oraz porównywać je z zapisami w księgach.

Koszta kontroli urzędowej ponosi przedsiębiorca.

Urzędy celne przy odprawie towaru powinny na wydanem pozwoleniu zaznaczać pojedyncze przesyłki aż do wyczerpania dozwolonej ich ilości.

O każdej dokonanej odprawie urzędy celne zawiadamiają osobnem pismem organ celny lub skarbowy, powołany do kontroli przedsiębiorstwa.

Organy upoważnione do kontroli stwierdzają prawidłowe nadejście przesyłki i, po wpisaniu danych do swego rejestru, zwracają odpowiednio zaświadczone zawiadomienie właściwemu urzędowi celnemu.

W razie ujawnienia nadużycia, Minister Skarbu może każdej chwili cofnąć udzielone pozwolenie niezależnie od wdrożenia postępowania karnego.

§ 15. Wolne od cła są towary, które pod urzędową kontrolą zostały zniszczone, lub też w czasie transportu, przeprowadzonego pod taką kontrolą, uległy zniszczeniu. Towary, które w czasie transportu, przeprowadzonego pod urzędową kontrolą, wskutek wpływów sił przyrody zmieniły swą jakość i wagę, lub też, które pod kontrolą urzędową zmienione zostały przez stronę, o ile zmiana taka jest dopuszczona ustawą lub decyzją Ministerstwa Skarbu, należy oclić według ich stanu w czasie oclenia.

§ 16. Zabrania się przywozu do obszaru celne-go (art. 6):

a) ze względów zdrowotnych:

1) surogatów szafranu,

2) obić papierowych (tapet), papierów drukowanych, materji i innych przedmiotów, zabarwionych farbą arszenikową,

3) farby anilinowej, zawierającej arszenik (fuksyny i innych nazw) w kawałkach, proszku i cieście (nie w kryształach),

4) fasoli z gatunków: "Phaseolus lunatus" i "Rangoon" oraz wszelkiej fasoli trującej;

b) ze wzglądu na bezpieczeństwo publiczne: armat, pocisków, granatów, bomb i t. p.;

c) z innych względów publicznych:

1) jagód rybiej trutki (baccae cocculi indici),

2) wszelkich wyrobów i przedmiotów o charakterze bluźnierczym i obrażającym uczucia religijne, narodowe lub moralne, stosownie do ograniczeń, zawartych w ustawach,

3) liści, obierzyn i odpadków ziemniaczanych bez względu na kraj pochodzenia,

4) biletów loteryj zagranicznych lub t. zw. obligacyj premjowych w emisjach osób prywatnych, towarzystw, miast i państw.

Tym mieszkańcom Wolnego Miasta Gdańska, którzy udowodnią, że sprowadzali dotąd losy niemieckich loteryj publicznych, zezwala się nadal na przywóz tych losów przez okres dziesięciu lat, licząc od dnia 1 stycznia 1922 r. bez prawa zbywania tych losów na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej,

5) wszelkich etykiet, kapsli, korków, próżnych naczyń i t. p. z firmami zagranicznych producentów, o ile zostały dostarczone bez odpowiedniego towaru.

Etykiety, kapsle, korki, naczynia i t. p. z firmami zagranicznych producentów, wprowadzone jednocześnie z właściwym towarem, mogą być przywożone w stosunku odpowiadającym ilości towaru.

Jeżeli zagraniczny towar był przywieziony wcześniej, urząd celny może przepuścić odnośne etykiety, kapsle, korki i t. p. po uprzedniem stwierdzeniu, że wprowadzony towar przybył bez nich.

Etykiety, naczynia i t. p. z firmami zagranicznych producentów, adresowane bezpośrednio do Urzędu Patentowego Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają przepuszczeniu bez żadnych zaświadczeń. W innych wypadkach przywozu etykiet, naczyń i t. p. celem rejestracji w Urzędzie Patentowym Rzeczypospolitej Polskiej, jest wymagane przedstawienie w urzędzie celnym odpowiedniego zaświadczenia tego urzędu,

6) marek do gry oraz wszelkich przedmiotów, naśladujących monety metalowe krajowe lub zagraniczne,

7) odbitek naśladujących pieniądze papierowe i papiery wartościowe, zarówno krajowe jak zagraniczne, oraz przedmiotów, ozdobionych takiemi naśladownictwami, z wyjątkiem wydawnictw literackich i naukowych,

8) kart do gry w stanie luźnym.

§ 17. Przywóz następujących towarów podlega poniżej podanym ograniczeniom:

1) 5 Towary, będące przedmiotem monopolów państwowych, sprowadzać mogą z zagranicy tylko zarządy właściwych monopolów. Osoby prywatne muszą w tym celu uzyskiwać zezwolenie Ministerstwa Skarbu, które ustali zarazem warunki odprawy. Wyjątek stanowią wyroby tytoniowe, przeznaczone do użytku osobistego, nie-przekraczające 1 kg wagi.

2) Sztuczne środki słodzące oraz te związki chemiczne, które mogą być przetworzone zapomocą prostych zabiegów chemicznych na sacharynę lub na środki do niej zbliżone, mogą być przywożone tylko przez wytwórnie i hurtowe składy materjałów aptecznych, na podstawie osobnych pozwoleń, udzielanych w myśl obowiązujących przepisów.

3) 6 Środki lecznicze, dozwolone do obrotu i wymienione w specjalnych wykazach, ogłaszanych przez Ministra Skarbu, jak również trucizny, mogą być sprowadzane z zagranicy na podstawie zaświadczeń państwowej władzy administracyjnej II instancji.

Środki lecznicze, niewymienione w wykazach, wolno sprowadzać na podstawie każdorazowego pozwolenia Ministra Skarbu oraz wspomnianego wyżej zaświadczenia władzy administracyjnej II instancji.

Środki lecznicze w drobnych ilościach do własnego użytku wolno sprowadzać na podstawie pozwolenia Ministra Skarbu. Pozwolenia te będą udzielane po przedstawieniu przez stronę recepty lekarza, stwierdzającej konieczność użycia tego środka oraz niemożność zastąpienia go środkiem wyrobu krajowego.

Urzędy celne I klasy są upoważnione również do odprawy we własnym zakresie środków leczniczych wszelkiego rodzaju i specyfików farmaceutycznych, sprowadzanych w niewielkich ilościach przez zakłady naukowe oraz szpitale rządowe, komunalne i kas chorych w celach badawczych. Do odprawy winno być przedstawione urzędowi celnemu odpowiednie zaświadczenie rektora, dziekana, kierownika kliniki, szpitala i t. p.

Przywóz środków leczniczych dla mieszkańców pogranicza regulują umowy państwowe o ułatwieniach w małym ruchu granicznym. Środki lecznicze tego rodzaju, w ilości nieprzekraczającej 150 gr, mogą być odprawiane przez urzędy celne I klasy we własnym zakresie bez osobnego pozwolenia.

Przywóz surowic i szczepionek, używanych w praktyce lekarskiej może być dopuszczony wyłącznie za każdorazowem zezwoleniem Ministra Opieki Społecznej i na warunkach w zezwoleniu tem określonych

4) Zwierzęta jednokopytowe i racicowe oraz psy, koty, drób, pszczoły, ryby, raki, jak też części zwierząt i wytwory zwierzęce mogą być przewożone tylko na podstawie pozwolenia Ministra Rolnictwa i na warunkach w tem pozwoleniu podanych, o ile międzynarodowe konwencje weterynaryjne, zawarte przez Polskę, nie stanowią inaczej. Pozwolenia mogą być indywidualne lub ogólne, stosownie do art. 11 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych z dnia 22 sierpnia 1927 r. (Dz. U. R. P. Nr. 77, poz. 673).

5) 7 a) Wszelkiego rodzaju ziemniaki, nie wyłączając sadzeniaków, można przywozić jedynie na zasadzie pozwolenia Ministra Skarbu, wydanego w porozumieniu iż Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych i to tylko przez upoważnione do odprawy ziemniaków urzędy celne. Ziemniaki powinny być przywożone w nowem nieużywanem opakowaniu, zaplombowanem przez nadawcę, mb też luzem w zaplombowanych wagonach. Do każdej przesyłki powinien nadawca dołączyć dwa egzemplarze świadectwa oficjalnej służby fitopatologicznej lub zakładów ochrony roślin kraju eksportującego według załączonego wzoru Nr. 3. Świadectwo winno stwierdzać, że ziemniaki oraz wszelkie przedmioty, użyte do ich opakowania, są wolne od następujących chorób i szkodników oraz jajek i larw tych szkodników, raka ziemniaczanego (Synchytritum endobioticum Perc.), parcha prószystego (Spongospora subterranea Wallr), chrząszcza Colorado (Leptinotarsa) Doryphora (decemlineata Say), molika ziemniaczanego (Phthorimaea operculella Zell), mątwika ziemniaczanego (Heterodera schachtii rostochiensis), jak również, że ziemniaki te zostały wyprodukowane w miejscowości wolnej od powyższych chorób i szkodników oraz odległej co najmniej 20 km od najbliższego miejsca, w którem stwierdzono raka ziemniaczanego i 50 km od najbliższego miejsca, w którem stwierdzono chrząszcza Colorado.

b) Następujące wytwory produkcji roślinnej:

1) wszelkie drzewka i krzewy oraz ich sadzonki i zrazy;

2) rośliny ozdobne ukorzenione oraz ich sadzonki (cebule, kłącze i korzenie);

3) owoce w stanie świeżym: jabłka, gruszki, śliwki, morele, brzoskwinie, wiśnie i czereśnie;

4) wszelkie warzywa w stanie świeżym oraz ich części nadziemne i podziemne (z wyjątkiem nasion).

Uwaga: nie dotyczy ziemniaków, które podlegają postanowieniom, wymienionym pod p. 5a),

5) nasiona: grochu, peluszki, fasoli, soczewicy, wyki, bobu i bobiku - mogą być wprowadzane przez upoważnione do tego urzędy celne pod warunkiem zaopatrzenia przesyłki w dwa egzemplarze świadectwa oficjalnej służby fitopatologicznej lub też zakładów ochrony roślin kraju eksportującego według załączonego wzoru Nr. 16. Świadectwo winno stwierdzać, że zawartość przesyłki oraz wszelkie przedmioty służące do jej opakowania zostały zbadane i są wolne od wymienionych w zał. V chorób i szkodników oraz jajek i larw tych szkodników, jak również, że wyszczególnione wyżej wytwory produkcji roślinnej zostały wyprodukowane w zakładzie (na plantacji) wolnym(nej) od tych chorób i szkodników.

f) Ponadto przy przywozie drzewek, krzewów i ukorzenionych sadzonek oraz wszelkich innych roślin żywych z korzeniami lub podziemnych części roślin (cebule, kłącze, korzenie) z przylegającą do nich ziemią lub umieszczonych w naczyniach z ziemią, powyższe zaświadczenia powinny stwierdzać, że rośliny te zostały wyprodukowane w miejscowości wolnej od raka ziemniaczanego (Synchytrium endtobioticum Perc) i że zawarta w przesyłce ziemia nie pochodzi z terenu zarażonego rakiem ziemniaczanym.

c) Ziemniaki, rośliny, nasiona i owoce, wymienione pod a), b), pochodzące z gospodarstw rolnych, przeciętych lub oddzielonych linją graniczną i przeznaczone dla niezbędnych potrzeb tych gospodarstw, mogą być przywożone bez zaświadczeń fitosanitarnych, jedynie za pozwoleniem miejscowej polskiej władzy powiatowej administracji ogólnej.

d) Przywożone z zagranicy nasiona koniczyny, lucerny, przelotu, nostrzyku, komonicy i tymotki powinny być zaopatrzone w świadectwo (według załączonego wzoru Nr. 4) wystawione przez stację oceny nasion kraju eksportującego. Spisy stacyj, upoważnionych do wydawania takich świadectw, będą ogłaszane w Monitorze Polskim.

Ponadto przywożone z zagranicy do polskiego obszaru celnego-nasiona koniczyny, lucerny, przelotu, nostrzyku i komonicy podlegają w urzędach celnych, upoważnionych do dokonywania odprawy celnej tych artykułów, przymusowi barwienia w sposób, ustalony przez Ministra Skarbu w porozumieniu 7. Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych. Odnośne przepisy zostaną ogłoszone w Monitorze Polskim.

Barwienie odbywa się na koszt importera.

e) Fasola, niezakazana do przywozu (par. 16 ust. a) pkt. 4), może być wpuszczana do obszaru celnego na podstawie świadectw, wymienionych dla fasoli pod b) oraz świadectw kwalifikacyjnych, wystawionych przez zagraniczne władze państwowe, względnie organizacje rolnicze o charakterze społecznym.

Świadectwo kwalifikacyjne winno podawać gatunek fasoli (nazwę botaniczną) i stwierdzać, że nie zawiera składników trujących.

Brak wymaganego świadectwa kwalifikacyjnego może być zastąpiony przez zaświadczenie krajowego Zakładu Państwowego Badania Żywności, wystawione po zbadaniu prób, przesłanych zakładowi przez urząd celny pod pieczęcią urzędową.

Badanie i przesyłkę prób uskutecznia się na koszt strony, t. j. osoby uprawnionej do rozporządzenia towarem.

f) Przy przewozie (tranzycie) przez polski obszar celny ziemniaków, roślin, nasion i owoców, wymienionych pod a), b), wymagane są zaświadczenia, wymienione pod a), b).

Postanowienie to nie ma zastosowania w razie, gdy artykuły, wymienione pod a), b), będą przewożone w zakrytych i zaplombowanych wagonach bez przeładowania, względnie w szczekiem i nieuszkodzonem opakowaniu.

g) Zaświadczenia wymienione pod a), b), d) powinny być wystawione bądź w języku polskim, bądź też w języku kraju eksportującego. W razie braku zaświadczenia w języku polskim, urząd celny ma prawo żądać przetłumaczenia zaświadczenia na język polski.

Spis urzędów celnych, uprawnionych do odprawy artykułów wymienionych pod a), b), d), będzie ogłaszany w Monitorze Polskim. W urzędach tych zdrowotność artykułów wymienionych pod a), b), może być sprawdzana przez rzeczoznawców upoważnionych do tego przez Ministra Skarbu w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa i Reform Rolnych. W razie stwierdzenia na wspomnianych artykułach chorób lub szkodników, wymienionych w niniejszem rozporządzeniu, artykuły te nie będą mogły być przywiezione do polskiego obszaru celnego.

Przesyłki nasion wymienionych pod d) mogą być przez urzędy celne poddane w Polsce ponownej analizie. Jeżeli analiza wykaże zanieczyszczenie kanianką przesyłanych nasion, nie będą one mogły być przywiezione do polskiego obszaru celnego.

Wymienione pod a), b) rośliny oraz ich części, niezaopatrzone w zaświadczenia oficjalnej służby fitopatologicznej lub zakładów ochrony roślin kraju eksportującego, mogą być wydane do wolnego obrotu dopiero po uzyskaniu przez stronę zainteresowaną świadectwa od jednej z polskich stacyj ochrony roślin, stwierdzającego, że dana przesyłka jest wolna od niebezpiecznych chorób i szkodników roślin.

Nasiona roślin wymienionych pod d), niezaopatrzone w świadectwo zagranicznej stacji oceny nasion, mogą być przywiezione do polskiego obszaru celnego dopiero po uzyskaniu od jednej z uprawnionych do tego krajowych stacyj oceny nasion świadectwa, którego treść powinna odpowiadać wzorowi Nr. 4.

Postanowienia, dotyczące barwienia i świadectw czystości nasion, nie odnoszą się do próbek handlowych o wadze brutto 100 gramów i mniej, które mogą być przywożone bez żadnych ograniczeń

6) 8 Broń i amunicję w celach przemysłowych i handlowych można przywozić tylko na podstawie pozwolenia wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

Broń do użytku osobistego wolno sprowadzać lub przywozić ze sobą bądź na zasadzie pozwolenia powiatowej władzy administracji ogólnej, właściwej ze względu na miejsce zamieszkania odbiorcy, względnie przywożącego, bądź na zasadzie zaświadczenia wydanego przez właściwą placówkę konsularna Rzeczypospolitej Polskiej zagranicą.

Materjały wybuchowe (ciała w stanie stałym, ciekłym lub lotnym, które pod działaniem podniet fizycznych, mechanicznych lub chemicznych rozwijają siłę niszczycielską) mogą być sprowadzane tylko na podstawie pozwolenia wojewódzkiej władzy administracji ogólnej.

7) Gołębie wszelkiego gatunku, z wyjątkiem t. zw. rysi polskich, garłaczy i pawiaków, mogą być przywożone z zagranicy tylko za pozwoleniem władz wskazanych w odnośnych ustawach.

8) Opjum surowe, opjum lecznicze, opjum do palenia i jego odpadki (dross i t. p.), haszysz, morfina, kokaina, heroina, wszelkie ich sole i przetwory, oraz te pochodne, które na podstawie badań naukowych będą uznane w drodze rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych za wywołujące szkodliwe skutki dla zdrowia, wolno sprowadzać z zagranicy tylko za pozwoleniem Ministra Skarbu, wydanem w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych z zachowaniem warunków, w tem zezwoleniu zastrzeżonych.

9) Eter etylowy ł jego mieszaniny ze spirytusem etylowym mogą być przywożone z zagranicy jedynie na zasadzie każdorazowego pozwolenia Ministra Skarbu, wydanego w porozumieniu: o ile chodzi o przywóz dla celów leczniczych - z Ministrem Spraw Wewnętrznych, do innych zaś celów - z Ministrem Przemysłu i Handlu.

10) Produkty zapalne, zawierające biały lub żółty fosfor, mogą być przywożone z zagranicy tylko na podstawie każdorazowego pozwolenia Ministra Pracy i Opieki Społecznej.

11) Papuci można przywozić tylko za pozwoleniem Ministra Rolnictwa.

12) 9 Biel ołowiana, siarczan ołowiu oraz inne produkty, zawierające te związki ołowiu, mogą być przywożone z zagranicy tylko na podstawie pozwolenia Ministra Skarbu, wydanego w" porozumieniu z Ministrem Pracy i Opieki Społecznej, Ministrem Spraw Wewnętrznych i Ministrem Przemysłu i Handlu.

Ograniczenie powyższe nie dotyczy przywozu farb artystycznych w postaci gotowej do użytku

§ 18. Wywóz następujących towarów podlega poniżej podanym ograniczeniom:

1) Proch i środki wybuchowe, wszelkiego rodzaju broń i przybory do niej, z wyjątkiem broni myśliwskiej, można wywozić zagranicę tylko za zezwoleniem Ministra Spraw Wojskowych.

2) Gołębie wszelkiego gatunku, z wyjątkiem t. zw. rysi polskich, garłaczy i pawiaków, mogą być wywożone zagranicę tylko za pozwoleniem władz wskazanych w odnośnych ustawach.

3) Zabytki charakterystyczne dla pewnej epoki, posiadające wartość artystyczną, kulturalną, historyczną, archeologiczną lub paleontologiczną, jak np.

a) ołtarze, ambony, chrzcielnice, stalle, pomniki, nagrobki z grobów kościelnych wraz z ukrytemi w nich dziełami pracy ręcznej, epitafia, tablice, wota, szaty i naczynia obrzędowe, dzwony i t. p.,

b) dzieła sztuk plastycznych: obrazy, rzeźby, ryciny,

c) dzieła sztuk zdobniczych i kunsztów cechowych, zbroje, oręże, rzędy, pojazdy, chorągwie, sztandary, arrasy, dywany, makaty, pasy, kilimy, hafty, koronki, ubiory, meble, sprzęty, naczynia, zegary, świeczniki, wyroby złotnicze emalje, szkło, ceramiki, kraty, okucia, zamki, godła, znaki i t. p.,

d) monety, medale, pieczęcie, tłoki mennicze,

e) druki, archiwalja, rękopisy zwykłe i ozdobne, autografy, oprawy ksiąg,

f) ludowe sprzęty domowe i wyroby przemysłu ludowego,

g) wykopaliska i znaleziska przedhistoryczne i archeologiczne,

h) wykopaliska i znaleziska paleontologiczne,

i) kolekcje przedmiotów, przechowywanych w muzeach, bibljotekach, w skarbcach i składach świątyń, zgromadzeniach cechowych, urzędach samorządowych,

mogą być wywożone z granic Państwa Polskiego jedynie za zezwoleniem władzy konserwatorskiej pierwszej instancji (wojewódzkie władze administracji ogólnej).

Wywóz dzieł sztuki oraz zabytków starożytności z obszaru Wolnego Miasta Gdańska dozwolony jest jedynie za zezwoleniem Senatu W. M. Gdańska.

4) Opjum surowe, opjum lecznicze, opjum do palenia i jego odpadki (dross i t. p.), haszysz, morfina, kokaina, heroina, wszelkie ich sole i przetwory, oraz te pochodne, które na podstawie badań naukowych będą uznane w drodze rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych za wywołujące szkodliwe skutki dla zdrowia, można wywozić zagranicę tylko za zezwoleniem Ministra Skarbu, wydanem w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych z zachowaniem warunków, w tem zezwoleniu zastrzeżonych.

5) 10 Wywóz dzikich ptaków śpiewających, jako to: słowików, sikor, czyżyków, szczygłów, zięb, gilów, drozdów, kosów, pliszek, skowronków, wilg, makolągw, szpaków i t. p. tępicieli szkodliwych owadów oraz żubrów, dozwolony jest tylko na podstawie każdorazowego zezwolenia Ministra Skarbu, wydawanego w porozumieniu z Ministrem Rolnictwa.

I.

Przywóz.

§ 19. Zagraniczne przesyłki, przeznaczone do polskiego obszaru celnego lub do tranzytowego przewozu przez polski obszar celny, winny być zaopatrzone w dwa egzemplarze deklaracji celnej nadawcy. Deklaracji nadawcy nie wymaga się w ruchu podróżnych oraz dla towarów, wiezionych w ruchu kołowym i w ruchu uprzywilejowanego tranzytu.

§ 20. Towary dostawione do urzędu celnego winny być do odprawy celnej zadeklarowane w następujących terminach:

a) w granicznych urzędach celnych I klasy - z wyjątkiem morskich - nie później niż w ciągu sześciu dni po dniu przyjęcia pod dozór celny,

b) w wewnętrznych oraz morskich urzędach celnych nie później niż w ciągu trzydziestu dni po dniu przyjęcia pod dozór celny.

W stosunku do towarów szybko psujących się powyższe terminy mogą być przez urząd celny skrócone o tyle, o ile tego wymaga stan towaru. W tym wypadku urząd celny zawiadamia o tem stronę.

Zwierzęta oraz przedmioty wybuchowe muszą być zadeklarowane niezwłocznie.

W urzędach celnych II klasy towar musi być zadeklarowany w dniu dostawienia.

O ile po upływie oznaczonych wyżej terminów towar nie zostanie zadeklarowany, urząd celny zarządza załatwienie czynności celnych z urzędu za pośrednictwem kolejowej ajencji celnej.

Również urząd celny zarządza załatwienie czynności celnych z urzędu w wypadkach, gdy strona zadeklaruje towar do oclenia w ustalonym terminie, lecz, nie zrzekłszy się w deklaracji prawa asystowania przy rewizji celnej, nie zjawi się do wspomnianej rewizji w ciągu trzech dni od daty zadeklarowania towaru.

§ 21. 11 Deklarowanie towarów do odprawy celnej oraz załatwianie połączonych z tem formalności celnych odbywa się na zasadach następujących:

1) Składać deklarację do odprawy celnej oraz załatwiać w związku z tem formalności celne może osoba uprawniona do rozporządzenia towarem (strona).

2) Za uprawnionego do rozporządzenia towarem (stronę) uważa się:

a) adresata, wymienionego w liście przewozowym, wykupionym przez niego,

b) okaziciela kwitu bagażowego,

c) przy transportach morskich, oraz rzecznych - posiadacza konosamentu celnego, t. j. konosamentu lub listu przewozowego - konosamentu, ostemplowanego przez urząd celny przy nadejściu statku z zagranicy,

d) bezpośredniego posiadacza towaru, jeżeli przywóz odbywa się bez dokumentu przewozowego.

3) Strona może w swojem zastępstwie upoważnić do złożenia deklaracji celnej oraz załatwienia w związku z tem formalności celnych:

a) koncesjonowane przez Ministerstwo Skarbu przedsiębiorstwo ekspedycyjne (p. 4),

b) ajencje celne polskich kolei państwowych, o ile chodzi o przesyłki kolejowe (p, 6),

c) pracownika swego, pozostającego u niej w stałym stosunku służbowym, jeżeli strona prowadzi przedsiębiorstwo zarobkowe, dla którego towar jest przeznaczony,

d) inną osobę, nietrudniącą się pośrednictwem przy załatwianiu formalności celnych, jeżeli ten, dla którego towar jest przeznaczony, nie jest handlującym.

4) Wymienione w p. 3 lit. "a" przedsiębiorstwo ekspedycyjne musi uzyskać na zastępowanie stron przy odprawie celnej osobną koncesję Ministerstwa Skarbu, w myśl postanowień art. 7 lit. f) ustawy z dnia 31 lipca 1924 r., o uregulowaniu stosunków celnych (Dz. U. R. P. Nr. 80, poz. 777).

5) Taką samą koncesję winny uzyskać każde przedsiębiorstwo względnie osoba, z wyjątkiem osób, wymienionych w i 3 pod d), które składają deklaracje celne i załatwiają formalności celne przy towarach, przybywających pod ich adresem, lecz przeznaczonych dla osób trzecich. W szczególności to się odnosi do towarów, których przeznaczenie dla osób trzecich wynika z dokumentów, przedstawianych urzędowi celnemu przy zgłoszeniu do odprawy celnej.

6) Ajencje celne polskich kolei państwowych występują w zastępstwie stron przy odprawie celnej na zasadach, ustalonych osobnemi przepisami wydawanemi przez Ministra Komunikacji w porozumieniu z Ministrem Skarbu.

§ 22. Deklaracji można dokonać ustnie, albo na piśmie.

§ 23. Deklaracja ustna jest dozwolona przy odprawie:

a) podróżnych,

b) towarów wprowadzonych przez mieszkańców pogranicza na własny użytek, a nie na handel, o ile wysokość cła nie przekracza 100 złotych,

c) wagonów wypożyczonych przez zarządy kolejowe zagranicą, oraz zapasowych części wagonowych, należących do wypożyczonych wagonów,

d) towarów, zgłaszanych do odprawy przez instytucje państwowe i naukowe, z wyjątkiem kolejowych ajencyj celnych w tych wypadkach, gdy ajencje te deklarują towary, przeznaczone dla osób i instytucyj prywatnych,

e) w poszczególnych wypadkach, za każdorazowem pozwoleniem kierownika urzędu celnego, towarów, przeznaczonych nie na handel, lecz do osobistego użytku odbiorców, deklarujących towar do odprawy osobiście,

f) przesyłek odprawianych w ruchu pocztowym,

g) żywych: zwierząt, ptactwa, owadów, płazów i ryb, oraz przywożonych z połowu na łodziach rybackich ryb świeżych,

h) towarów objętych pozycjami taryfy celnej: z p. 1 - towarów wolnych od cła; z pozycji 5 pkt. 1 - świeżych: ziemniaków i kapusty głowiastej przywożonych w okresach, w których są wolne od cła oraz buraków cukrowych i pastewnych tudzież świeżych korzeni cykorji; poz. 58 p. 1-a, b, c; 62 p. 1 i 2-a; 66 p. 1; 79 pkt. 1, 3 i 4; poz. 96 p. 1,

i) towarów ulegających szybkiemu zepsuciu,

j) towarów nadchodzących w jednogatunkowych przesyłkach całowagonowych według pozycyj taryfy celnej: 41 p. 1 i 2; z pozycji 65 p. 1 - gliny; 65 p. 2 i 3; 72 p. 1 a i b; 73 p. 1 a; 73 p. 2; 74 p. 1a; 79 p. 2,

l) przesyłek odprawianych w ruchu powietrznym.

Przy ustnem deklarowaniu towarów wymienionych w punkcie i) a podlegających opłacie celnej, jak też w punktach k) i l) winny być złożone urzędowi celnemu dokumenty handlowe, wymagane przy pisemnej deklaracji, pod rygorami, przewidzianemi w paragrafie 27.

§ 24. Przy deklaracji ustnej strona oświadcza, jakiego rodzaju odprawie ma być towar poddany (odprawie ostatecznej lub warunkowej), jak również udziela na żądanie urzędu potrzebnych wyjaśnień co do wysyłającego, odbiorcy, pochodzenia i ceny towaru. Zarazem strona powinna złożyć dokumenty handlowe, gdy są one w myśl § 23 wymagane, jak również przewozowe i inne.

§ 25. Deklarację na piśmie sporządza się w języku polskim na przepisanym urzędowym formularzu (wzór Nr. 5) zapomocą papieru indygowego w 3 jednobrzmiących egzemplarzach.

Deklaracja powinna zawierać:

na stronie 1-szej:

a) kraj pochodzenia towarów,

b) nazwisko i miejsce zamieszkania nadawcy i odbiorcy,

c) wyszczególnienie dołączonych dokumentów,

d) datę wystawienia deklaracji,

e) własnoręczny podpis osoby, wystawiającej deklarację;

na stronie 2-giej:

f) cechy i numery sztuk (colli),

g) ilość colli (ogólną ilość colli także słowami),

h) rodzaj opakowania,

i) nazwę handlową towarów,

j) wagę brutto w kilogramach, względnie ilość sztuk, miarę i t. p.,

k) wartość towarów,

l) w uwadze należy umieszczać ewentualne dodatkowe wnioski, np. o ulgę celną, zniżkę konwencyjną, odprawę warunkową, odroczenie należności celnej i t. p., ze wskazaniem tytułu prawnego.

Jeżeli towary nadchodzą w opakowaniu, należy deklarować wagę brutto każdej sztuki (colli) osobno i wymienić rodzaj opakowania według nazwy, przewidzianej w tabeli tarowej.

Opakowania, niewymienione w tabeli tarowej, deklaruje się tak, jak się one zewnętrznie przedstawiają, np. kufer, konewka, blaszanka i t. p.

Całowagonowe ładunki oraz przesyłki, składające się z większej ilości sztuk (colli), można deklarować sumarycznie, o ile zawierają towar jednakowego gatunku i nadeszły w jednakowem opakowaniu.

§ 26. 12 Do deklaracji na piśmie strona obowiązana jest dołączyć dokumenty handlowe. Dokumenty te powinny być oryginalne, wystawione przez zagranicznego sprzedawcę, jako to: faktury, rachunki kupieckie i t. p. i powinny zawierać wszystkie dane, które służą za podstawę do obliczenia cła, a to - ścisłe określenie towaru pod względem jego gatunku i rodzaju, jak też ilość (wagę, miarę sztuki i t. d.) każdego gatunku i rodzaju.

Przy deklarowaniu strona może zgłosić deklarację celną nadawcy (§ 19) jako fakturę.

Dołączony wykaz (załącznik II) zawiera zakres ulg, jakie są dopuszczalne przy określaniu w dokumentach handlowych rodzaju niektórych towarów.

Dokumenty handlowe dołączone do deklaracji, winny również podawać zagraniczną cenę towaru, za którą został sprzedany odbiorcy krajowemu. Wystarcza jednak, gdy na dokumencie handlowym lub liście przewozowym nadawca zagraniczny potwierdzi wartość towaru.

Jeżeli dokument handlowy lub zgłoszona w miejsce jego deklaracja celna nadawcy nie zawiera ścisłych określeń pod względem taryfowej przynależności towarów a towary te nie korzystają z ulg wymienionych w załączniku II, strona może na wezwanie urzędu celnego wskazać pisemnie na dokumencie pozycję, punkt i literę taryfy celnej, według których towar ma być oclony. Gdy strona tego uczynić nie może, winna to zaznaczyć na dokumencie.

§ 27. 13 W razie niedołączenia dokumentów wymienionych w paragrafie 26 lub dołączenia takich, które nie odpowiadają warunkom wskazanym w tym paragrafie, deklarację uważa się za niezupełną, co powoduje pobranie akcydencji przewidzianej w art. 15 rozporządzenia o taryfie celnej.

Temuż rygorowi podlega deklaracja celna nadawcy, o ile zostanie zgłoszona przez stronę jako faktura.

W wypadkach, gdy przedstawiony przez stronę dokument handlowy zawiera ścisłe określenie taryfowej jakości oraz ilości towarów, lub też został przez stronę uzupełniony podaniem pozycji, punktu i litery taryfy celnej, lecz przeprowadzona rewizja towaru wykaże niezgodność stanu faktycznego z określeniem podanem w dokumencie handlowym, ewentualnie przez stronę uzupełnionym, strona ponosi odpowiedzialność według zasad ustawy karnej skarbowej za niezgodne z rzeczywistością zadeklarowanie towaru.

Różnica w wadze pomiędzy ilością zadeklarowaną a ilością ustaloną w wyniku rewizji, nie przewyższająca 10%, nie powoduje wdrażania postępowania karnego.

§ 28. Po wniesieniu deklaracji ustnej lub na piśmie, urząd bada, czy zachodzą warunki formalne do przeprowadzenia odprawy żądanej przez stronę, szczególnie zaś, czy deklarację wniosła osoba uprawniona do dysponowania towarem, czy deklaracja została wniesiona w terminie, czy została podpisana przez osobę uprawnioną do tego, czy zostały dołączone dokumenty, wymienione przez deklarującego, czy urząd jest upoważniony do odprawy i t. p.

Deklarację na piśmie formalnie wadliwą należy odrzucić.

§ 29. Rewizja towaru odbywać się może jedynie w obecności strony, z wyjątkiem wypadków, przewidzianych w ostatnim ustępie § 20, Strona obecna przy rewizji obowiązana jest dopełnić na własny koszt i odpowiedzialność wszelkich czynności fizycznych, jakie urząd celny uzna za potrzebne do należytego zbadania towaru. O ile urząd w tym celu posiada osobne siły pomocnicze, strona ma obowiązek posłużenia się niemi za przepisanem wynagrodzeniem.

§ 30. Po przyjęciu deklaracji urząd przystępuje do rewizji towaru, której celem jest stwierdzenie wszystkich danych, potrzebnych do załatwienia żądanej odprawy, w szczególności zaś przy odprawie przywozowej tych danych, które służą za podstawę do obliczenia cła.

Rewizja towaru jest zewnętrzna i wewnętrzna.

Rewizja zewnętrzna polega na obliczeniu sztuk, zbadaniu rodzaju znaków i numerów pojedynczych opakowań i na zbadaniu ich wagi brutto.

Rewizja wewnętrzna ma za zadanie sprawdzić ilość i gatunek towaru całej przesyłki tak, aby żadnej części jej nie uchylono od oclenia, ani też niewłaściwie nie oclono. W tym celu należy otworzyć i zbadać każdą sztukę, o ile o jej zawartości nie można przekonać się inaczej, np, zapomocą prętu rewizyjnego. Gdy przesyłka zawiera więcej sztuk z tym samym towarem, łatwym do zrewidowania i otaryfowania, a jakość i przeznaczenie towaru, ze względu na fakturę, osobę nadawcy lub odbiorcy, rodzaj opakowania, znaki towaru i t. p., nie nasuwają żadnych wątpliwości, można rewizję wewnętrzną ograniczyć do dziesiątej części przesyłki, lecz co najmniej do pięciu sztuk, na których wybór strona nie może wywierać żadnego wpływu. W razie stwierdzenia niezgodności należy rewizją objąć wszystkie sztuki.

§ 31. Przy ustaleniu ilości towaru (art. 8), gdy taryfa jako podstawę do wymiaru cła podaje jego wagę, należy przestrzegać zasad następujących:

a) gdy taryfa celna podaje jako. podstawę wagę brutto, należy przez to rozumieć wagę towaru wraz z opakowaniem.

Do wagi brutto nie dolicza się jednak dodatkowego opakowania, przeznaczonego do ochrony w drodze, np. drugiej beczki, drugiej skrzyni, słomy jako ochrony zewnętrznej i t. p., oraz wagi środków transportowych (wagonów, wozów, cystern i t. p.), w których towar bezpośrednio jest załadowany;

b) gdy taryfa celna podaje jako podstawę tylko samą wagę (od 100 kg), rozumieć przez nią należy wagę netto towaru, t. j. wagę samego towaru bez żadnego opakowania zarówno zewnętrznego, jak wewnętrznego.

Do wagi netto nie dolicza się kartonów, papieru, sznurków, tasiemek do obwiązywania towaru, deszczułek wkładkowych, wałków, i t. p. do nawijania tkanin, koronek, wstążek.

Natomiast dolicza się opakowanie bezpośrednie, względnie służące podczas spożycia, o ile to przepisuje taryfa celna lub art. 8.

§ 32. Używane zwykle w handlu opakowania towarów wolnych od cła oraz towarów, od których cło pobiera się od wagi netto, wolne są od cła. Specjalne jednak opakowania np. beczki żelazne, blaszanki i t. p. przystosowane do wielokrotnego przewozu lub stałego przechowywania towarów, podlegają osobnemu ocleniu według ich jakości.

Bezpośrednie opakowanie, wraz z którem cli się towar (§ 31 lit. b), przedstawiające samodzielny artykuł, podlegający chi wyższemu, niż zawarty w nim towar, należy oprócz tego oclić osobno, według pozycji, przewidzianej dla tego artykułu.

§ 33. Jeżeli w jednem i tem samem opakowaniu znajduje się dwa lub więcej towarów, podlegających różnym stawkom celnym od wagi brutto, to wagę opakowania rozkłada się na każdy z tych towarów procentowo, w stosunku do ich wagi netto. Jeżeli zaś między powyższemi towarami znajdują się również takie, które podlegają cłu od wagi netto, to przypadająca na nie część wagi opakowania pozostaje wolna od cła.

§ 34. Wagę brutto towarów, od których stopa celna nie przekracza 10 zł od 100 kg, można przyjąć według wagi ustalonej przy przyjęciu towaru do składu. Wagę tę należy przy rewizji wyrywkowo sprawdzać.

Wagę towarów, opłacających cło od wagi brutto, a których stawka przekracza 10 zł od 100 kg, należy stwierdzać przez faktyczne odważenie. Jeżeli towary znajdują się w opakowaniach jednego rodzaju i jednej wagi, można przeprowadzać tylko próbne odważanie, które jednak musi obejmować co najmniej dziesiątą część przesyłki, wybraną bez wpływu strony. Jeżeli przy próbnem odważaniu okaże się niezgodność, należy odważyć całą przesyłkę.

§ 35. Wagę netto towarów, wskazanych w tabeli tarowej, ustala się zasadniczo nie przez faktyczne wyważenie, tylko na podstawie odliczenia opustu procentowego (tary) w tej tabeli wyszczególnionego.

Faktyczne wyważenie winno nastąpić, o ile urzędnik rewidujący zauważy, że waga rzeczywista opakowania jest mniejsza od ustalonej w tabeli tarowej lub, o ile strona tego zażąda i przedstawi fakturę na poparcie swego żądania. W tym ostatnim wypadku urząd celny może odmówić stronie wyważenia towaru, jeżeli wyważenie będzie połączone z wielkiemi trudnościami lub ze szkodą dla zdrowia uczestników rewizji.

Na wypadek faktycznego wyważenia z jakiejkolwiek przyczyny towaru, dla którego ustanowiona jest tara, cło należy pobrać od wagi wyważonej.

Tabelę tarową dołącza się do niniejszego rozporządzenia (załącznik III).

§ 36. 14 Jeżeli w jednem i tern samem opakowaniu znajduje się dwa lub więcej rozmaitych towarów, dla których ustanowiona jest tara lub też dla jednego z towarów niema przewidzianej tary, towary należy faktycznie wyważyć.

§ 37. Niektóre towary jednogatunkowe, przesyłane w ładunkach wagonowych, mogą być odprawiane w wagonach bez wyładowania. Wagę ich ustala się zapomocą odliczenia tary, uwidocznionej na wagonach, od stwierdzonej wagi wagonu łącznie z towarami.

Wykaz tych towarów załącza się (załącznik IV), We wszystkich jednak wypadkach, mogących wzbudzić wątpliwość co do prawdziwości tary wagonu, czy też jednolitości zawartego w wagonie towaru, należy wagę towaru ustalić przez odważenie towaru, po częściowem lub całkowitem wyładowaniu tegoż.

§ 38. Po ukończeniu rewizji, urząd celny, przy deklaracji pisemnej, ustala na stronicy 3 deklaracji wynik rewizji,

W potwierdzeniu tem należy uwidocznić:

a) cechy, numery i rodzaj opakowania; w razie zgodności z deklaracją strony, oznacza się wyrazem "zgodnie";

b) nazwę taryfową towaru, pozycję taryfy celnej, wagę brutto i wymiarową, względnie ilość sztuk, miarę i t. d., wreszcie stopę celną każdego gatunku towaru;

c) obliczenie należności celnych, przyczem suma ostateczna ma być wyrażona słowami;

d) w uwadze: pozwolenia przywozu, świadectwa pochodzenia, świadectwa zdrowotności i t. p.;

e) dzień odprawy i podpis urzędnika rewidującego;

f) pieczęć urzędu, stemple kasowe i podpisy urzędników kasowych.

§ 39. Wynik rewizji na towary zadeklarowane ustnie, sporządza się na druku według wzoru Nr. 6 zapomocą papieru indygowego w 3-ch egzemplarzach, według rubryk podanych w tym wzorze. Pierwszy egzemplarz (wynik rewizji) dołącza się do właściwego rejestru, drugi (kwit celny) wydaje się stronie na dowód legalnego uskutecznienia odprawy, trzeci zaś egzemplarz służy do celów statystyki handlowej.

§ 40. Strona zaświadcza własnoręcznym podpisem na wyniku rewizji, czy zgadza się z nim.

Gdy nie zgadza się (art. 16), winna wyraźnie to zaznaczyć, wymieniając, jak, zdaniem jej, należy towar otaryfować.

Strona może składać wyjaśnienia w sprawie swego sprzeciwu również poza rewizją celną, aż do czasu rozstrzygnięcia sprawy przez urząd celny.

§ 41. Tryb postępowania w razie sprzeciwów jest następujący:

W urzędach celnych I klasy:

a) urzędnik rewidujący, po zgłoszenia przez stronę sprzeciwu i po rewizji, przedstawia w tym samym dniu urzędowi celnemu próbki towaru;

b) zadeklarowany towar bada na podstawie próbek oraz sprzeciwu osobna stała komisja, złożona z naczelnika urzędu celnego, jako przewodniczącego i dwóch najbardziej doświadczonych w towaroznawstwie urzędników celnych tegoż urzędu jako członków. Członków tych, jak również ich zastępców wyznacza dyrekcja ceł na wniosek urzędu celnego;

c) komisja odbywa posiedzenia swoje w miarę potrzeby codzień w godzinach urzędowych, oprócz dni świątecznych, i rozstrzyga większością głosów. Orzeczenie wciąga się do osobnego rejestru, według dołączonego wzoru Nr. 7, z podpisem wszystkich członków. W razie rozbieżności głosów każdy z członków komisji wpisuje do rejestru swą umotywowaną opinję. Treść orzeczenia oznacza się na odnośnej deklaracji celnej. W razie rozbieżności głosów, odnotowuje się na deklaracji opinję przewodniczącego komisji i sprawę sprzeciwu przedstawia się wraz z próbkami Ministerstwu Skarbu. Tak samo postępuje się w razie zakwestionowania orzeczenia komisji przez organy inspekcyjne;

d) deklarację celną wraz z oznaczonem na niej orzeczeniem komisji okazuje się stronie, która zaznacza na niej swą zgodę lub dalszy sprzeciw i potwierdza swoim podpisem. W razie dalszego sprzeciwu sporządza się protokół według dołączonego wzoru Nr. 8, który wraz z próbkami towaru przedstawia się Ministerstwu Skarbu;

e) komisja przeprowadza badania towaru na najbliższem posiedzeniu, nie później jednak niż w ciągu trzech dni po dniu rewizji celnej, urząd zaś celny przedstawia sprawę Ministerstwu Skarbu nie dalej niż w ciągu siedmiu dni od dnia zakomunikowania stronom orzeczenia, komisji;

f) strona ma prawo podjąć zareklamowany towar, nie oczekując decyzji Ministra Skarbu, uiściwszy należności celne według orzeczenia komisji, względnie opinji przewodniczącego w razie rozbieżności, głosów. Po decyzji Ministra Skarbu urząd celny albo zwraca stronie należności celne, nadmiernie pobrane, albo też ściąga od niej należności niedobrane.

W urzędach celnych II klasy.

W urzędach celnych II klasy ponowne zbadanie towaru, na żądanie strony, przeprowadza sam naczelnik urzędu. Gdy z ponowną rewizją strona się nie zgodzi, urząd celny winien na żądanie strony natychmiast sporządzić protokół według wzoru Nr. 8 i przedstawić Ministerstwu Skarbu wraz z próbkami towaru.

W urzędach celnych I i II klasy.

W trybie powyższym urzędy celne winny również rozpatrywać i orzekać sprawy taryfowania, poruszane w konkretnych przypadkach przez urzędników rewidujących. Naczelnik urzędu lub jego zastępca obowiązany jest również bez żądania stron jaknajczęściej kontrolować odprawy, dokonywane przez urzędników, i prostować spostrzeżone nieprawidłowości.

§ 42. 15 Urząd celny przesyła protokół do Ministerstwa Skarbu przy sprawozdaniu (wzór Nr. 9), w którem szczegółowo uzasadnia swoje postępowanie.

Do sprawozdania dołącza urząd złożone przez stronę dokumenty oraz jedną próbkę towaru.

Próbki powinny być wydzielone przez rewidującego urzędnika w obecności strony, w dwóch jednakowych egzemplarzach, z których drugi pozostaje w urzędzie celnym.

Do próbek przymocowuje się kartki (wzór Nr. 10) i przypieczętowuje lakiem w ten sposób, aby ich nie można było odjąć bez uszkodzenia pieczęci. Końce sznurka, którym przywiązane są próbki do kartek, pieczętuje się na odwrotnej stronie kartek pieczęcią strony i urzędu, pozostawiając końce sznurka dla pieczęci Ministerstwa Skarbu przy zwrocie próbek. Kartki, wypełnione według wzoru, podpisują: urzędnik rewidujący i strona.

Przy wydzielaniu próbek należy mieć na uwadze:

a) próbki tkanin, wstążek, haftów, koronek i t. p. powinny mieć nie mniej niż 150 cm² lub 20 cm długości;

b) ciała sypkie i płynne powinny być wysyłane w blaszankach lub szklanych słoikach, o wadze nie mniej jak 150 - 200 gr; spirytus i płyny, zawierające alkohol, w ilości nie mniej niż 400 cm³; słoiki powinny być zakorkowane i zapieczętowane lakiem; do słoików przymocowuje się kartki prób w sposób wyżej podany;.

c) surowce metalów w kawałkach o długości przynajmniej 10 cm; drut i pręty o długości 40 cm;

d) wysyłanie całych bel, skrzyń, koszy, beczek i t. p. z jednakowym towarem można uskuteczniać tylko w wypadkach rzeczywistej potrzeby, uznanej przez urząd lub właściciela towaru;

e) zamiast towarów ciężkich lub niedogodnych do przesłania można przedstawiać rysunki lub fotograf je, opatrzone odpowiedniem zaświadczeniem rewidującego urzędnika i strony, stwierdzającem zgodność z towarem reklamowanym. Na zaświadczeniu winny być umieszczone pieczęcie urzędu i strony, prócz ich podpisów.

Próby należy przedstawiać w takiej ilości i w takim stanie, aby mogły dostatecznie charakteryzować zareklamowany towar i jego przeznaczenie.

Nadesłane egzemplarze próbek, o ile zwrot ich zastrzegła strona w protokóle, zwraca Ministerstwo Skarbu do urzędu celnego wraz z rozstrzygnięciem sprawy, celem doręczenia stronie za pokwitowaniem.

§ 43. 16 Orzeczenia, wydane w drugiej instancji przez Dyrekcje Ceł lub Ministerstwo Skarbu, są ostateczne w administracyjnym toku instancji, co nie wyklucza uprawnienia strony do wniesienia skargi do Najwyższego Trybunału Administracyjnego w terminie dwumiesięcznym, licząc od dnia doręczenia orzeczenia. Objaśnienie, stwierdzające to uprawnienie, umieszcza się w orzeczeniach.

§ 44. Koszta postępowania, spowodowane zażaleniem (art. 16), ponosi strona, o ile zażalenie nie zostanie uwzględnione. Do kosztów zalicza się koszta opakowania, przesłania próbek, analizy i t. p.

§ 45. Po ustaleniu przez urząd celny wyniku rewizji, strona obowiązana jest przypadające należności celne, opłaty wewnętrzne i t. d. uiścić i towar odebrać w ciągu następujących terminów:

a) w granicznych urzędach celnych I klasy w ciągu 6 dni,

b) w wewnętrznych urzędach celnych w ciągu 14 dni.

W tych samych terminach, na żądanie strony, może towar być przekazany do wolnego składu celnego lub do innego urzędu celnego, celem uiszczenia należności celnych. Przy przekazaniu do innego urzędu celnego-, należności winny być uiszczone w ciągu sześciu dni od dnia przyjęcia przekazanego towaru pod dozór celny, a przy przekazaniu do wolnego składu celnego - w ciągu terminu koncesyjnego.

Powyższe terminy nie dotyczą jednak żywych zwierząt, przedmiotów wybuchowych oraz towarów szybko psujących się, które muszą być opłacone i odebrane niezwłocznie po dokonaniu odprawy celnej.

W wypadkach, gdy strona wniesie reklamację, z powodu wyniku rewizji celnej i towaru nie podejmie z urzędu celnego (§ 41 lit. f), wymienione wyżej, terminy liczy się od daty zawiadomienia strony o ostatecznem orzeczeniu.

W urzędach celnych II klasy towary winny być opłacone i odebrane w dniu zgłoszenia (§ 20).

§ 46. O ile po ustaleniu wyniku rewizji strona zabiera towar częściowo poszczególnemi sztukami (colli) w terminie ustalonym do odbioru, należy cło pobrać od podejmowanej sztuki i wystawić osobne pokwitowanie według wzoru Nr. 11. Unikat tego pokwitowania dołącza się do właściwej deklaracji.

§ 47. W urzędach celnych I klasy naczelnik urzędu celnego, w porozumieniu z zarządem magazynu, ma prawo zezwalać na przechowywanie towarów w składach, bez uiszczenia należności, do trzech miesięcy, o ile temu nie stoi na przeszkodzie brak miejsca w składzie. Jednak urząd celny ma prawo w każdej chwili w razie potrzeby (nawał towarów, psucie się towaru i t. p.) wezwać stronę do odebrania, towaru.

§ 48. Towary, od których w terminie (§ 45) nie uiszczono należności celnych, lub których, po uiszczeniu należności celnych, nie odebrano, podlegają sprzedaży z publicznej licytacji.

Uzyskaną ze sprzedaży gotówkę, po potrąceniu ciążących na towarze należności celnych i przewozowych, kosztów licytacji i innych, otrzymuje strona.

II.

Wywóz.

§ 49. Odprawa towarów, przeznaczonych na wywóz, odbywa się w granicznych urzędach celnych. Na żądanie strony, odprawa może być dokonana również i w wewnętrznym urzędzie celnym.

§ 50. Na podstawie deklaracji ustnej podlegają odprawie:

a) przedmioty w ruchu podróżnych,

b) przedmioty w małym ruchu granicznym,

c) zwierzęta i towary podlegające szybkiemu zepsuciu,

d) wszystkie towary wolne od cła wywozowego.

O ile przy deklarowaniu ustnem pobierana jest opłata celna (litery a, b, c), urząd celny wystawia pokwitowanie na druku wzór Nr. 12.

Gdy stronie potrzebny jest dowód wywozu, winna ona dołączyć do dokumentów przewozowych osobną deklarację według wzoru Nr. 13, na której graniczny urząd celny poświadcza występ towaru zagranicę.

§ 51. 17 Towary niewymienione w § 50. winny być zadeklarowane na piśmie. Deklarację sporządza się w języku polskim na przepisanym formularzu urzędowym (wzór Nr. 14) zapomocą papieru indygo w 3-ch jednobrzmiących egzemplarzach.

Deklaracja powinna zawierać:

na stronie 1-szej:

a) nazwisko i miejsce zamieszkania nadawcy i odbiorcy,

b) wyszczególnienie dołączonych dokumentów,

c) miejsce złożenia towarów,

d) datę wystawienia deklaracji,

e) własnoręczny podpis osoby wystawiającej deklarację;

na stronie 2-giej:

f) numery wagonów,

g) cechy i numery,

h) ilość,

i) rodzaj opakowania,

j) nazwę towaru,

k) wagę brutto i netto, względnie ilość sztuk, miarę i t. p.

l) wartość towaru,

ł) kraj przeznaczenia i ewentualne uwagi.

§ 52. Przy deklaracjach ustnych, wymienionych w § 50 lit. c) i d), i deklaracjach pisemnych, wymienionych w § 51, stosuje się odpowiednie przepisy zawarte w § 21.

§ 53. Przy odprawie wywozowej, przy ustalaniu wyniku rewizji i w razie ewentualnych sporów mają analogiczne zastosowanie przepisy dotyczące przywozu, mianowicie §§ 28, 29, 38 i 40 - 44.

Postanowienia § 30, ustalające sposób rewizji zewnętrznej i wewnętrznej, stosuje się, o ile chodzi o towary podlegające cłu wywozowemu lub od których wypłaca się należności eksportowe. Stopień zaś dokładności rewizji towarów wolnych od cła zależy od charakteru towarów, przyczem należy mieć na uwadze, aby pod postacią wolnych, od cła towarów nie były wywożone towary zakazane lub podlegające cłu wywozowemu.

III.

Przywóz i wywóz warunkowy.

§ 54. Towary przywożone do obszaru celnego z zagranicy, z przeznaczeniem do powrotnego wywozu w przeciągu pewnego określonego w poszczególnych wypadkach terminu, poddaje się odprawie warunkowej. Również podlegają odprawie warunkowej towary wywożone zagranicę a przeznaczone do powrotnego przywozu.

§ 55. O ile traktaty handlowe, postanowienia niniejszego rozporządzenia oraz odnośne instrukcje nie zawierają odmiennych postanowień, odprawa warunkowa może być dokonywana przez urzędy celne tylko na podstawie specjalnego pozwolenia.

Przy odprawie warunkowej winno być pobrane zabezpieczenie celne w wysokości przypadającej należności celnej w gotówce względnie w papierach wartościowych według każdorazowych obwieszczeń Ministerstwa Skarbu.

Bliższe postanowienia co do zakresu odpraw warunkowych, kompetencji, ustalenia tożsamości i t. d., określi specjalna instrukcja, która zostanie ogłoszona w Monitorze Polskim.

§ 56. W obrocie uszlachetniającym (art. 12), gdy chodzi o wprowadzenie materjałów z zagranicy, celem przerobienia ich w kraju na wyroby, przeznaczone do wywozu (obrót czynny) lub też o wysyłanie zagranicę wyrobów krajowych i powrotny ich przywóz wystanie wykończonym (obrót bierny), pozwoleń na to udziela. Minister Skarbu w porozumieniu z Ministrem Przemysłu i Handlu i to jedynie osobom godnym zaufania i nieposzlakowanym.

W podaniach, wnoszonych za pośrednictwem izb handlowo-przemysłowych, w których okręgu leży przedsiębiorstwo, strony powinny wymienić materjały, półfabrykaty, tudzież części składowe, które zamierzają sprowadzać lub wywozić i dokładnie określić towar, który będzie wytworzony. Nadto należy podać siedzibę przedsiębiorstwa, przedstawić szczegółowo przebieg postępowania technicznego i wskazać urząd celny, w którym zamierza się przeprowadzać odprawę.

Izby handlowo-przemysłowe odsyłają podanie w dwutygodniowym terminie ze swą opinją przez Ministerstwo Przemysłu i Handlu do Ministerstwa Skarbu, po zbadaniu prawdziwości przytoczonych danych. W szczególności izba winna podać, czy możność współzawodnictwa na zagranicznych rynkach zależy istotnie od użycia zagranicznych nieoclonych materjałów, półfabrykatów lub części składowych względnie, czy w kraju jest brak odpowiednich zakładów, które mogłyby dokonać uszlachetnienia.

Minister Skarbu ustala, po przeprowadzeniu próbnej fabrykacji pod dozorem skarbowym, ilościowy stosunek wytworzonych towarów do sprowadzonych materjałów, określając równocześnie ilość odpadków lub dodatku i dopuszczalny ubytek albo przyrost materjału.

W wypadkach ujawnienia nadużycia Minister Skarbu może w każdej chwili cofnąć udzielone pozwolenie, niezależnie od wdrożenia postępowania karnego.

§ 57. Deklarowanie towarów do odprawy warunkowej i ich rewizja odbywa się według zasad ustalonych dla odprawy ostatecznej. Odprawie na podstawie deklaracji ustnej podlegają towary wymienione w lit. a), b), e), f), g) i l) § 23. Pisemną deklarację składa się w dwóch egzemplarzach. Do deklarowania na piśmie służy formularz deklaracji przywozowej (Nr. 5), względnie wywozowej (Nr. 14), w którym wypisuje się na stronie pierwszej charakter odprawy - "odprawa warunkowa". Przy ustnem deklarowaniu ustala się wynik rewizji na formularzu wzór Nr. 15.

W obu wypadkach winien być podany w wyniku rewizji termin powrotnego wywozu względnie przywozu.

§ 58. Powrót towarów odprawionych warunkowo winien nastąpić przez ten urząd celny, który dokonał pierwotnej odprawy warunkowej. Przez dowolny kolejowy lub wodny urząd celny mogą jednak być wywiezione zpowrotem towary odprawione warunkowo w ruchu podróżnych, dla komiwojażerów, na wystawy i t. p.

§ 59. 18 Towar odprawiony pierwotnie warunkowo według ustnej deklaracji, odprawia się przy powrotnym wywozie względnie przywozie również na podstawie ustnej deklaracji. Na towar zaś, który był odprawiony warunkowo według deklaracji pisemnej, składa się przy powrocie jego również deklarację na piśmie, w dwóch egzemplarzach, o ile w towarze tym dokonane zostały pewne zmiany, w innych wypadkach deklarację ustną.

We wszystkich wypadkach powrotnego przywozu, względnie wywozu strona obowiązana jest złożyć kwit warunkowej odprawy, otrzymany z urzędu celnego przy pierwotnej odprawie. Wynik rewizji zależny jest od dochowania przez stronę warunków pierwotnej odprawy, a w szczególności dochowania terminu. Zabezpieczenie celne zwraca się po występie towaru zagranicę.

V.

Przewóz towarów.

§ 60. Przewóz towarów przez polski obszar celny (tranzyt) odbywa się bez oclenia przez bezpośrednie przekazanie towaru przez urząd celny wejściowy do urzędu celnego wyjściowego pod kontrolą celną na wniosek i pod odpowiedzialnością kolei. Przekazywanie drogą wodną lub powietrzną jest dozwolone tylko za osobnem pozwoleniem. Ministra Skarbu.

§ 61. Towary przywiezione do kraju mogą być oclone albo w granicznym urzędzie celnym, albo przekazane do oclenia przez graniczny urząd celny do wewnętrznego urzędu celnego. W tych wypadkach przekazuje się towar koleją oraz - za osobnem pozwoleniem Ministra Skarbu - drogami wodnemi lub powietrznemi.

Przekazanie może nastąpić:

a) na wniosek strony,

b) gdy graniczny urząd celny nie jest upoważniony do oclenia danego towaru i

c) jeżeli odprawa towarów w granicznym urzędzie celnym nastręcza trudności.

§ 62. Przekazywanie może się odbywać między urzędami celnemi, mającemi nieprzerwalne połączenie kolejowe, względnie drogami wodnemi, czy też powietrznemi.

Odpowiedzialność za należności celne od przewożonych przesyłek ponosi przedsiębiorstwo przewozowe.

Szczegóły postępowania przy przekazywaniu ustalają osobne instrukcje.

V.

Postanowienia końcowe.

§ 63. Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dniem 1 czerwca 1930 r. Jednocześnie tracą moc obowiązującą wszystkie przepisy w przedmiocie tym wydane, a w szczególności rozporządzenia Ministra Skarbu: z dnia 13 grudnia 1920 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 11/1921, poz. 64), z dnia 9 lipca 1921 r. w przedmiocie postępowania celnego przy obrocie zagranicznym opakowań zwrotnych (Dz. U. R. P. Nr. 67, poz. 439), z dnia 31 grudnia 1921 r. w sprawie zmiany rozporządzenia z dnia 13 grudnia 1920 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 5/1922, poz. 35), rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 7 kwietnia 1922 r. w przedmiocie upoważnienia urzędów celnych drogowych do odprawy bez ograniczeń środków lokomocji w ruchu podróżnych i granicznym (Dz. U. R. P. Nr. 33, poz. 271), z dnia 30 listopada 1922 r. w przedmiocie uzupełnienia § 7 ustępu do p. 10 rozporządzenia z dnia 13 grudnia 1920 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 3/1923, poz. 12), z dnia 18 stycznia 1923 r. w przedmiocie uzupełnienia § 5 ust. a rozporządzenia z dnia 13 grudnia 1920 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 10, poz. 68), z dnia 9 lutego 1923 r. w przedmiocie uzupełnienia i zmiany § 6 przepisów z dnia 13 grudnia 1920 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 19, poz. 130), z dnia 20 listopada 1923 r. w sprawie niektórych formularzy związanych z postępowaniem celnem (Dz. U. R. P. Nr. 124, poz. 1005), z dnia 30 kwietnia 1924 r. w przedmiocie uzupełnienia paragrafu 6 rozporządzenia z dnia 13 grudnia 1920 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 39, poz. 420), z dnia 31 maja 1924 r. w przedmiocie uzupełnienia oraz zmiany brzmienia niektórych paragrafów rozporządzenia o postępowaniu celnem z dnia 13 grudnia 1920 r. (Dz. U. R. P. Nr. 50, poz. 516), z dnia 11 lipca 1924 r. w sprawie uiszczania cła w monecie złotej (Dz. U. R. P. Nr. 59, poz. 598), z dnia 24 lipca 1924 r. w sprawie zmiany brzmienia paragrafu 13 rozporządzenia z dnia 13 grudnia 1920 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 68, poz. 662), z dnia 1 maja 1925 r. w sprawie przedłużenia terminów wyznaczonych do zgłoszenia do oclenia oraz do sprzedaży z licytacji przesyłek celnych (Dz. U. R. P. Nr. 49, poz. 339), z dnia 13 listopada 1925 r. w sprawie zmiany rozporządzenia z dnia 9 lipca 1921 r. w przedmiocie postępowania celnego przy obrocie zagranicznych opakowań zwrotnych (Dz. U. R. P. Nr. 118, poz. 851), z dnia 7 grudnia 1925 r. w sprawie częściowej zmiany rozporządzenia z dnia 13 grudnia 1920 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 130, poz. 937), z dnia 18 grudnia 1925 r. o wprowadzeniu nowego wzoru formularza przywozowej deklaracji celnej (Dz. U. R. P. Nr. 131, poz. 943), z dnia 26 stycznia 1926 r. o wprowadzeniu nowego formularza deklaracji celnej wywozowej (Dz. U. R. P. Nr. 10, poz. 68), z dnia 9 kwietnia 1926 r. w sprawie częściowej zmiany rozporządzenia z dnia 13 grudnia 1920 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 37, poz. 238), z dnia 26 kwietnia 1926 r. w sprawie zmiany § 12 rozporządzenia z dnia 13 grudnia 1920 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 44, poz. 274), z dnia 30 czerwca 1926 r. w sprawie uzupełnienia § 6 rozporządzenia z dnia 13 grudnia 1920 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 70, poz. 407), z dnia 28 września 1926 r. w sprawie skrócenia terminu, wyznaczonego do wyrównania należności celnych, omyłkowo niedobranych w swoim czasie, względnie nadmiernie pobranych (Dz. U. R. P. Nr. 101, poz. 586), z dnia 10 listopada 1926 r. w sprawie uzupełnienia przepisów o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 115, poz. 668), z dnia 27 grudnia 1926 r. w sprawie ustalenia tary na herbatę (Dz. U. R. P. Nr. 1/1927, poz. 4), z dnia 5-go września 1927 r. w sprawie uzupełnienia § 7 poz. 5 rozporządzenia o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 83, poz. 744), z dnia 16 kwietnia 1928 r. w sprawie uzupełnienia § 6 rozporządzenia z dnia 13 grudnia 1920 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 52, poz. 502), z dnia 13 czerwca 1928 r. o częściowej zmianie rozporządzenia z dnia 13 grudnia 1920 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 70, poz. 642) oraz z dnia 17 września 1928 r. o uzupełnieniu §§ 5 i 6 rozporządzenia z dnia 13 grudnia 1920 r. o postępowaniu celnem (Dz. U. R. P. Nr. 90, poz. 789).

ZAŁĄCZNIKI

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

ZAŁĄCZNIK  Nr. I ¹⁹

TABELA

towarów, dopuszczonych do odprawy celnej w urzędach celnych klasy II według obowiązującej taryfy celnej.

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. II

WYKAZ

dopuszczalnych określeń rodzaju niektórych towarów w dokumentach handlowych.

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. III ²⁰

TABELA TAROWA.

grafika

ZAŁĄCZNIK  Nr. IV

WYKAZ

Towarów jednogatunkowych, przesyłanych w ładunkach wagonowych, które mogą być odprawiane w wagonach bez wyładowania do składu.

grafika

1 § 6 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 22 lutego 1932 r. (Dz.U.32.17.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1932 r.

2 § 10 zmieniony przez § 1 pkt 2 i 3 rozporządzenia z dnia 22 lutego 1932 r. (Dz.U.32.17.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1932 r.

3 § 12 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 26 czerwca 1933 r. (Dz.U.33.56.427) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 sierpnia 1933 r.

4 § 13 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 26 czerwca 1933 r. (Dz.U.33.56.427) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 sierpnia 1933 r.

5 § 17 pkt 1 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 22 lutego 1932 r. (Dz.U.32.17.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1932 r.

6 § 17 pkt 3:

- zmieniony przez § 1 pkt 5 i 6 rozporządzenia z dnia 22 lutego 1932 r. (Dz.U.32.17.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1932 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 26 czerwca 1933 r. (Dz.U.33.56.427) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 sierpnia 1933 r.

7 § 17 pkt 5 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 26 czerwca 1933 r. (Dz.U.33.56.427) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 sierpnia 1933 r.

8 § 17 pkt 6 zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 26 czerwca 1933 r. (Dz.U.33.56.427) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 sierpnia 1933 r.

9 § 17 pkt 12 dodany przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 22 lutego 1932 r. (Dz.U.32.17.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1932 r.

10 § 18 pkt 5 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 25 marca 1931 r. o ograniczeniu wywozu żubrów (Dz.U.31.42.381) z dniem 2 maja 1931 r.

11 § 21 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 26 czerwca 1933 r. (Dz.U.33.56.427) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 sierpnia 1933 r.

12 § 26 zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 22 lutego 1932 r. (Dz.U.32.17.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1932 r.

13 § 27 zmieniony przez § 1 pkt 10 rozporządzenia z dnia 22 lutego 1932 r. (Dz.U.32.17.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1932 r.

14 § 36 zmieniony przez § 1 pkt 11 rozporządzenia z dnia 22 lutego 1932 r. (Dz.U.32.17.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1932 r.

15 § 42 zmieniony przez § 1 pkt 7 rozporządzenia z dnia 26 czerwca 1933 r. (Dz.U.33.56.427) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 sierpnia 1933 r.

16 § 43 zmieniony przez § 1 pkt 8 rozporządzenia z dnia 26 czerwca 1933 r. (Dz.U.33.56.427) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 sierpnia 1933 r.

17 § 51 zmieniony przez § 1 pkt 12 rozporządzenia z dnia 22 lutego 1932 r. (Dz.U.32.17.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1932 r.

18 § 59 zmieniony przez § 1 pkt 13 rozporządzenia z dnia 22 lutego 1932 r. (Dz.U.32.17.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1932 r.

19 Załącznik nr I:

-zmieniony przez § 1 pkt 14 rozporządzenia z dnia 22 lutego 1932 r. (Dz.U.32.17.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1932 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 9 rozporządzenia z dnia 26 czerwca 1933 r. (Dz.U.33.56.427) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 sierpnia 1933 r.

Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

20 Załącznik nrIII:

-zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 13 stycznia 1932 r. o uzupełnienieniu tabeli tarowej(Dz.U.32.5.30) z dniem 25 stycznia 1932 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 15 rozporządzenia z dnia 22 lutego 1932 r. (Dz.U.32.17.105) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 13 marca 1932 r.

- zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 11 stycznia 1933 r. o częściowej zmianie tabeli tarowej (Dz.U.33.5.31) z dniem 31 stycznia 1933 r.

- zmieniony przez § 1 pkt 10 i 11 rozporządzenia z dnia 26 czerwca 1933 r. (Dz.U.33.56.427) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 6 sierpnia 1933 r.

Zmiany nie zostały naniesione na tekst.

• Identyfikator: Dz.U.1930.33.276
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Postępowanie celne.
• Data aktu: 14/03/1930
• Data ogłoszenia: 06/05/1930
• Data wejścia w życie: 01/06/1930