- Polska została oceniona najwyżej w sferze bezpieczeństwa osobistego, dostępu do edukacji na poziomie podstawowym, a także dostępu do informacji oraz środków komunikacji i wolności osobistej. Mamy też wysoki wskaźnik dostępności do żywności i podstawowej opieki medycznej. W niektórych spośród tych obszarów osiągamy wyniki lepsze niż kraje o wyższym poziomie PKB niż Polska. Na minus odnotowano nam natomiast braki w szkolnictwie wyższym oraz niedostateczny poziom rozwiązań przyjmowanych w sferze wykluczenia społecznego czy tolerancji – mówi Jacek Kuchenbeker, starszy menedżer w dziale zarządzania ryzykiem Deloitte, lider zespołu świadczącego usługi z zakresu zrównoważonego rozwoju.

Wskaźnik rozwoju społecznego tzw. social progress index uwzględnia czynniki społeczne (między innymi bezpieczeństwo i dostęp do edukacji) oraz ekologiczne, które w połączeniu ze wzrostem PKB danego kraju pokazują rzeczywisty stopień poziomu społeczeństwa i dobrobytu obywateli.

Jak wynika z zestawienia, przygotowanego przez organizację Social Progress Imperative we współpracy między innymi z firmą doradczą Deloitte, bezkonkurencyjna na tle 132 przebadanych państw okazała się Nowa Zelandia.

Najwyższe noty w ramach indeksu otrzymały kraje Europy, Ameryki Północnej oraz Australii. Najgorzej natomiast wypadły państwa Afryki subsaharyjskiej oraz Azji Środkowej i Południowej. Najwyższe wskaźniki rozwoju społecznego osiągnęły Nowa Zelandia, Szwajcaria oraz Islandia. Polska znalazła się na początku tzw. „trzeciej” grupy państw (ranking podzielił kraje na 5 grup).  Kraje w tej kategorii charakteryzują się znaczącym poziomem rozwoju społecznego. Jednak posiadają zróżnicowany poziom PKB, co oznacza, że wysoki PKB per capita nie gwarantuje postępu społecznego.

Razem z nami w tej kategorii uplasowały się między innymi Słowacja, Grecja, Włochy, Izrael czy Zjednoczone Emiraty Arabskie. Lepszą pozycję od Polski, spośród krajów naszego regionu, udało się osiągnąć Słowenii (18), Estonii (19), Czechom (23) oraz Słowacji (24).

Wskaźnik social progress index powstał w rezultacie przypisania analizowanym krajom średniego wyniku otrzymanego w toku analizy dotyczącej trzech kategorii:
1) Zaspokojenie podstawowych potrzeb człowieka (Basic Human Needs):
•    żywność i podstawowa opieka zdrowotna,
•    jakość powietrza, dostęp do wody pitnej i warunki sanitarne,
•    bezpieczne schronienie („dach nad głową” i dostęp do energii elektrycznej),
•    bezpieczeństwo osobiste.
2) Fundamenty dobrobytu (Foundations of Wellbeing):
•    dostęp do podstawowej wiedzy i edukacji,
•    dostęp do informacji i środków komunikacji,
•    zdrowie i dobre samopoczucie,
•    trwałość ekosystemu.
3) Możliwości awansu społecznego i wolności osobiste (Opportunity):
•    wolność i prawa osobiste,
•    dostęp do szkolnictwa wyższego,
•    wolność wyboru,
•    równość i tolerancja.