Jeden z mieszkańców wystąpił z wnioskiem o podanie mu numeru służbowego telefonu komórkowego dyrektora przedsiębiorstwa zajmującego się transportem publicznym.

W odpowiedzi dyrektor uznał, że dane objęte wnioskiem nie stanowią informacji publicznej i udostępnienie tych danych nie leży w interesie publicznym.

Wyjaśnił, iż upublicznianie informacji objętej wnioskiem mogłoby spowodować znaczne utrudnienie w korzystaniu z narzędzia pracy, jakim jest służbowy telefon komórkowy, prowadząc aż do całkowitego zawieszenia możliwości połączeń.

Ponadto zwrócił uwagę, iż w zakresie zarządzania publicznym transportem zbiorowym w obowiązkach dyrektor leżą również zadania poszczególnych osób w zakresie realizacji strategii bezpieczeństwa oraz zarządzania kryzysowego, tj. identyfikowania, zapobiegania oraz określonego działania w przypadkach katastrof, klęsk żywiołowych oraz innych zewnętrznych zagrożeń bezpieczeństwa w mieście.

Udostępnienie telefonów komórkowych dyrektorów mogłoby ograniczać możliwości realizacji tych obowiązków.

Mieszkaniec wystąpił ze skargą do sadu administracyjnego.

WSA uznał skargę za nie zasadną.

Podanie numerów służbowych telefonów komórkowych kadry zarządczej czyli dyrektora i jego zastępców nie jest objęte prawem obywatela do uzyskania informacji publicznej.

Informacja o numerach komórkowych telefonów służbowych odnosi się niewątpliwie do narzędzi, jakimi posługuje się organ oraz wyposażeni w nie członkowie kadry zarządzającej - w zakresie realizacji obowiązków służbowych. Znajomość numerów telefonów sprowadza się w istocie wyłącznie do informacji o cyfrach, które identyfikują abonenta, zaś znajomość numeru oraz osoby, której został on przypisany (imię, nazwisko, stanowisko służbowe), pozwala jedynie na uzyskanie połączenia z jego użytkownikiem.

Zdaniem sadu żądana we wniosku informacja stanowi jedynie informację o narzędziach, które służą do użytku wewnętrznego i stanowią techniczne rozwiązanie w zakresie bezpośredniej komunikacji pomiędzy osobami wykonującymi obowiązki służbowe.

Nie jest to informacja o faktach dotyczących zasad funkcjonowania podmiotu, jak i trybu jego działania.

Sąd zwrócił uwagę, iż przy kwalifikacji danej informacji jako informacji publicznej istotne jest przede wszystkim to, co dana informacja zawiera i czemu ma służyć. Z samego faktu, że telefon jest służbowy nie można wyprowadzić wniosku, że numer telefonu – tj. numer dla którego wykonywana jest usługa przez operatora – jest informacją publiczną.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Poznaniu z 20 października 2015 r., sygn. akt II SAB/Po 21/15, nieprawomocny