Zarząd związku komunalnego wystawił fakturę, zgodnie z którą przewoźnik miał uiścić opłatę za korzystanie z przystanków komunikacyjnych i dworca.
Przewoźnik wniósł skargę na fakturę do sądu administracyjnego.
WSA uznał skargę za niezasadną.
Sąd przypomniał, iż podstawę prawną wymierzenia opłaty za korzystanie z przystanków komunikacyjnych i dworców stanowią przepisy ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1440 z późn. zm.).
Stawka opłaty jest ustalana w drodze uchwały podjętej przez właściwy organ danej jednostki samorządu terytorialnego.
Obowiązek uiszczenia opłaty uregulowanej w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym, wynika z mocy samego prawa –ustawy oraz uchwały związku komunalnego.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Brak w ustawie o publicznym transporcie zbiorowym przepisów regulujących prowadzenie postępowania administracyjnego w sprawie "ustalenia" czy "wymierzenia" omawianej opłaty. Oznacza to, że opłaty nie ustala się czy też nie wymierza się decyzją administracyjną – wyjaśnił sąd.
Zatem faktura za korzystanie z przystanków komunikacyjnych nie podlega zaskarżeniu do sądu administracyjnego.
Faktura przypomina bowiem wyłącznie o obowiązku uiszczenia opłaty, nie nakładając na adresata obowiązku prawnego, który został nałożony już ustawą.
Na podstawie:
Postanowienie WSA w Krakowie z 20 kwietnia 2016 r., sygn. akt III SA/Kr 414/16, nieprawomocne
