Sprawa dotyczyła kierowcy, któremu prezydent miasta wystawił dwa tytuły wykonawcze z tytułu opłaty dodatkowej za nieopłacony postój w strefie płatnego parkowania.

Kierowca uznał, iż nie przedstawiono mu dowodów, że we wskazanych w upomnieniu miejscach, datach i godzinach jego samochód parkował w strefie w miejscu do tego przeznaczonym. W ocenie mężczyzny istotnym dowodem w sprawie byłaby dokumentacja fotograficzna, której organ nie udostępnił.

Prezydent miasta odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego, uznał bowiem zarzuty zgłoszone przez mężczyznę za nieuzasadnione.

Kierowca poskarżył się do sądu administracyjnego.

WSA rozpatrując sprawę uznał, iż zawiadomienia o nieopłaconym postoju w strefie płatnego parkowania, znajdujące się w aktach sprawy, są wystarczającym środkiem dowodowym. Wpisuje się w nich bowiem konkretne dane dotyczące ulicy postoju, godziny sporządzenia zawiadomienia, numeru rejestracyjnego i marki pojazdu, datę (dzień, miesiąc, rok).

W ocenie sądu nie jest to zatem sytuacja niejasna, mogąca wywoływać spory np. co do sposobu zakreślenia biletu, upływu jego ważności, umieszczenia biletu w określonym miejscu, bądź sposobu, który nie pozwalałby na odczytanie jego treści.

Zdaniem sądu ani przepisy ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U.2013.260 ze zm.) ani uchwała rady miasta nie ustanawiały obowiązku przedstawiania zobowiązanemu fotografii.
Zawiadomienia pozwalają na stwierdzenie, iż żądana należność wierzyciela istnieje, a zatem zasadne było sporządzenie upomnienia, a następnie wszczęcie postępowania egzekucyjnego wobec skarżącego.

Posiadając takie dowody wierzyciel mógł zasadnie uznać, uwzględniając zasady wiedzy i doświadczenia życiowego oraz logicznego rozumowania, że dowody te w sposób wystarczający dokumentują fakty nieuiszczenia opłat parkingowych w miejscach i czasie wskazanych w zawiadomieniach – uznał sąd.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Szczecinie z 30 września 2015 r., sygn. akt I SA/Sz 623/15, nieprawomocny