Stołeczni taksówkarze kierując skargę do WSA w Warszawie na uchwałę rozszerzającą pierwszą strefę stawek taryfowych nie dopełnili wymogów proceduralnych. W związku z powyższym sąd odrzucił ich pismo (postanowienie sygn. VI SA/Wa 1912/09).
Warszawa podzielona jest na dwie strefy cen. Za korzystanie z usług przewozowych w pierwszej z nich obowiązują niższe stawki taryfowe. Druga zaś obejmuje peryferyjne oraz podmiejskie obszary miasta, zatem ceny są wyższe. Rada m.st. Warszawy argumentując, że od poprzedniego określenia stawek, upłynął spory okres czasu i powstało wiele nowych osiedli, a puste wówczas tereny stały się terenami zabudowanymi, rozszerzyła obszar pierwszej strefy.
Działanie to spotkało się z dezaprobatą Samorządnego Związku Zawodowego Taksówkarzy RP, który podniósł zarzut, że uchwała została przyjęta mimo jego negatywnej opinii. Zdaniem związku rozszerzenie objęło tereny słabo zaludnione, zabudowane głównie domami jednorodzinnymi. Ponadto zmiana powoduje, że kursy w te miejsca są dla taksówkarzy mało rentowne, gdyż nie mogą oni pobrać opłaty za powrót z tych terenów. W związku z powyższym związek wezwał Radę do uchylenia krzywdzącej ich uchwały, w tym samym piśmie żądając, aby w razie nieuwzględnienia wniosku Rada przesłała wniosek do sądu administracyjnego. Rada, nie zajmując żadnego stanowiska, skierowała pismo zgodnie z jego treścią do WSA.
Sąd powołując się na m. in. ar. 101 ustawy o samorządzie gminnym odrzucił skargę. Treść powołanego przepisu stanowi, że skargę do sądu administracyjnego można wnieść po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa. Ponadto musi być ono odpowiednio zaadresowane, sformułowane i uzasadnione. W omawianym przypadku wezwanie taksówkarzy nie spełniało żadnego z wymienionych warunków, wskutek czego nie mogło być uznane za wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Sąd zarzucił związkowi, że nie wykazał on, iż występuje w imieniu konkretnych osób, ani czyj dokładnie interes prawny został naruszony (taksówkarzy czy związku jako całości). Co istotne, sąd nie uznał wniosku sądu za skargę, lecz pismo skierowane jednocześnie do Rady Warszawy i sądu.
Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)
Warszawa podzielona jest na dwie strefy cen. Za korzystanie z usług przewozowych w pierwszej z nich obowiązują niższe stawki taryfowe. Druga zaś obejmuje peryferyjne oraz podmiejskie obszary miasta, zatem ceny są wyższe. Rada m.st. Warszawy argumentując, że od poprzedniego określenia stawek, upłynął spory okres czasu i powstało wiele nowych osiedli, a puste wówczas tereny stały się terenami zabudowanymi, rozszerzyła obszar pierwszej strefy.
Działanie to spotkało się z dezaprobatą Samorządnego Związku Zawodowego Taksówkarzy RP, który podniósł zarzut, że uchwała została przyjęta mimo jego negatywnej opinii. Zdaniem związku rozszerzenie objęło tereny słabo zaludnione, zabudowane głównie domami jednorodzinnymi. Ponadto zmiana powoduje, że kursy w te miejsca są dla taksówkarzy mało rentowne, gdyż nie mogą oni pobrać opłaty za powrót z tych terenów. W związku z powyższym związek wezwał Radę do uchylenia krzywdzącej ich uchwały, w tym samym piśmie żądając, aby w razie nieuwzględnienia wniosku Rada przesłała wniosek do sądu administracyjnego. Rada, nie zajmując żadnego stanowiska, skierowała pismo zgodnie z jego treścią do WSA.
Sąd powołując się na m. in. ar. 101 ustawy o samorządzie gminnym odrzucił skargę. Treść powołanego przepisu stanowi, że skargę do sądu administracyjnego można wnieść po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa. Ponadto musi być ono odpowiednio zaadresowane, sformułowane i uzasadnione. W omawianym przypadku wezwanie taksówkarzy nie spełniało żadnego z wymienionych warunków, wskutek czego nie mogło być uznane za wezwanie do usunięcia naruszenia prawa.
Sąd zarzucił związkowi, że nie wykazał on, iż występuje w imieniu konkretnych osób, ani czyj dokładnie interes prawny został naruszony (taksówkarzy czy związku jako całości). Co istotne, sąd nie uznał wniosku sądu za skargę, lecz pismo skierowane jednocześnie do Rady Warszawy i sądu.
Opracowanie: Karol Kozłowski, RPE WKP
Źródło: Rzeczpospolita z dnia 9 marca 2010 r
Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 ze zm.)