Jedna z mieszkanek gminy wystąpiła z wnioskiem o udostępnienie informacji dotyczącej prowadzonej i planowanej polityki w zakresie profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych, wzmocnienia bezpieczeństwa obywateli i porządku publicznego w zakresie zabezpieczenia mieszkańców gminy przed ułatwionym dostępem do nielegalnych wyrobów alkoholowych, przeciwdziałania narkomanii i nikotynizmowi.

W odpowiedzi organ wyjaśnił, iż wnioskowane informacje są ogólnie dostępne na stronie Biuletynu Informacji Publicznej w formie uchwał w sprawie uchwalenia gminnego Programu Profilaktyki i Rozwiązywania Problemów Alkoholowych na poszczególne lata oraz uchwał w sprawie ustalenia dla terenu gminy liczby punktów sprzedaży napojów alkoholowych.

Mieszkanka poskarżyła się do sądu na bezczynność wójta.

Kobieta uznała, iż odpowiedź organu nie wyczerpała jej wniosku o udostępnienie informacji. Brak w niej było bowiem informacji w zakresie polityki wewnętrznej i prac legislacyjnych odnośnie zintensyfikowania polityki antyalkoholowej w gminie.

Zdaniem WSA, wbrew jednak poglądowi skarżącej pismo stanowi udzielenie wnioskowanej informacji w pełnym zakresie, bowiem organ wskazał, iż rozważa przygotowanie wspólnego, z przeciwdziałaniem narkomanii i nikotynizmowi, programu rozwiązywania problemów alkoholowych na rok 2016.

W ocenie sądu zacytowane stwierdzenie stanowi odpowiedz na pytanie dotyczące polityki wewnętrznej i prac legislacyjnych odnośnie zintensyfikowania polityki antyalkoholowej w gminie.

Trudno bowiem wypowiadać się w sposób dokładniejszy, czy ściślejszy w zakresie aktów prawnych, które są, bądź jeszcze nawet nie są, na etapie planowania. Trudno w chwili obecnej przedstawić kształt przyszłych regulacji prawnych, w tym także oceny czy polityka antyalkoholowa będzie zintensyfikowana.

Sąd uznał, iż w sprawie należy też postawić pytanie, czy co do zasady, przyszłe zamierzenia organów zobowiązanych do udzielania informacji publicznej mogą być przedmiotem informacji publicznej.

Wydaje się, że jednak nie, gdyż jako zdarzenia przyszłe, niezaistniałe i niepewne nie tworzą stanu faktycznego, który byłby możliwy do oceny z jednej strony pod kątem czy mamy do czynienia z informacją publiczną czy też nie, z drugiej zaś ustawa dopuszcza możliwość domagania się udzielenia informacji publicznej będącej w posiadaniu organu, a takiej jeszcze nie ma.

Na podstawie:
Wyrok WSA w Łodzi z 8 grudnia 2015 r., sygn. akt II SAB/Łd 163/1, nieprawomocny