Obecnie, wpływ wybranych inwestycji na środowisko reguluje rozporządzenie z 9 listopada 2010 roku. W nowym rozporządzeniu został rozszerzony katalog przedsięwzięć mogących zawsze znacząco oddziaływać na środowisko m.in. o duże instalacje do przesyłu, wychwytywania i podziemnego składowania dwutlenku węgla. Z wykazu tego skreślono natomiast i przeniesiono do grupy przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko instalacje:
- do powierzchniowej obróbki substancji, przedmiotów lub produktów z zastosowaniem rozpuszczalników organicznych większym niż 150 kg na godzinę lub większym niż 200 ton na rok; 
- do podziemnego bezzbiornikowego magazynowania substancji.

Z listy przedsięwzięć mogących potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko skreślono natomiast:
- poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin połączone z robotami geologicznymi wykonywanymi przy użyciu materiałów wybuchowych;
- instalacje do wyrobu płyt pilśniowych i wiórowych, sklejek lub mebli;
- stacje obsługi lub remontowe sprzętu budowlanego, rolniczego lub środków transportu;
- punkty zbierania odpadów innych niż złom.

W nowym rozporządzeniu doprecyzowano także, w jakich sytuacjach garaże, parkingi 
samochodowe (lub ich zespoły) podlegają obowiązkowi uzyskania decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach.

Przewidziano też regulacje, które ułatwią poszukiwanie gazu łupkowego. Chodzi o podwyższenie progu głębokości otworów wiertniczych (z 1 000 do 5 000 m) wykonywanych w celu rozpoznawania lub poszukiwania złóż kopalin. Oznacza to, że firmy, które planują odwierty nie będą musiały uzyskiwać decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, jeśli otwór o głębokości do 5 000 m wykonany zostanie poza obszarami wrażliwymi, tzn. w odległości większej niż 500 m od terenów zabudowy mieszkaniowej, poza strefami ochrony ujęć wody, obszarami ochronnymi zbiorników wód śródlądowych oraz obszarami objętych formami 
ochrony przyrody.


Większość nowych przepisów zacznie obowiązywać po 14 dniach od daty ich ogłoszenia w Dzienniku Ustaw.