Z dniem 21 listopada 2013 r. weszła w życie ustawa z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy (Dz. U. poz. 1291) . Celem ustawy jest wprowadzenie rozwiązań wspierających zatrudnienie bezpośrednią pomocą finansową na dopłaty do wynagrodzeń dla pracowników zagrożonych zwolnieniami przez przedsiębiorców, u których przejściowo pogorszyły się warunki prowadzenia działalności gospodarczej, oraz określenie zasad dofinansowania z Funduszu Pracy kosztów szkolenia pracowników objętych przestojem ekonomicznym lub obniżonym wymiarem czasu pracy. Pomoc przewidziana przez nowe przepisy stanowi pomoc de minimis, spełniającą przesłanki określone we właściwych przepisach prawa Unii Europejskiej dotyczących pomocy de minimis oraz pomocy de minimis w rolnictwie lub rybołówstwie.
Nowe przepisy umożliwiają zastosowania u przedsiębiorców, w rozumieniu art. 4 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2013 r. poz. 672, z późn. zm.), którzy wystąpili z wnioskiem o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy finansowanych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych, instytucji przestoju ekonomicznego oraz obniżenie pracownikom wymiaru czasu pracy wraz z obniżeniem wynagrodzenia za pracę.
Zgodnie z nowymi przepisami marszałek województwa jest organem właściwym do załatwiania wniosków o przyznanie świadczeń na rzecz ochrony miejsc pracy finansowanych z Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych. W razie stwierdzenia braków formalnych wniosku organ ten obowiązany jest, w terminie 7 dni roboczych od dnia wpływu wniosku, do wezwania przedsiębiorcy do uzupełnienia wniosku (wniosek po bezskutecznym upływie terminu pozostawia się bez rozpoznania). W przypadku spełnienia przez przedsiębiorcę warunków do uzyskania pomocy marszałek województwa, w terminie 7 dni roboczych od dnia wpływu kompletnego wniosku, powinien wystąpić do dysponenta Funduszu o przyznanie limitu wydatków na wypłatę świadczeń finansowanych na podstawie ustawy. Następnie powinien on podpisać z przedsiębiorcą umowę o wypłatę świadczeń. W przypadku nieuzyskania limitu marszałek województwa w formie pisemnej odmówi przyznania świadczeń, a ponadto odmówi on zawarcia z przedsiębiorcą umowy o wypłatę świadczeń (również w formie pisemnej) w przypadku stwierdzenia, że przedsiębiorca nie spełnia warunków uzyskania pomocy.
Starosta (prezydent miasta na prawach powiatu) jest z kolei organem właściwym do przyjmowania wniosków o dofinansowanie z Funduszu Pracy kosztów szkolenia pracowników objętych rozwiązaniami na rzecz ochrony miejsc pracy, składanych przez przedsiębiorców, którzy zawarli umowę o wypłatę świadczeń. Podobnie jak marszałek województwa w przypadku wniosku o przyznanie świadczeń, starosta (prezydent miasta na prawach powiatu) obowiązany jest dokonać kontroli wniosku pod kątem wymogów formalnych oraz wezwać do jego ewentualnego uzupełnienia lub poprawienia pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpoznania. W przypadku otrzymania kompletnego wniosku starosta (prezydent miasta na prawach powiatu) obowiązany jest wystąpić do dysponenta Funduszu Pracy o przyznanie limitu wydatków na dofinansowanie kosztów szkolenia finansowanych na podstawie ustawy oraz podpisać z przedsiębiorcą umowę o dofinansowanie kosztów szkolenia. W przypadku nieuzyskania limitu wydatków starosta (prezydent miasta na prawach powiatu) powinien w formie pisemnej odmówić zawarcia umowy o dofinansowanie kosztów szkolenia. Ponadto odmówi on (również w formie pisemnej) zawarcia z przedsiębiorcą umowy, jeżeli przedsiębiorca nie zawarł umowy o wypłatę świadczeń.
Przydatne materiały:
Ustawa z dnia 11 października 2013 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z ochroną miejsc pracy (Dz. U. poz. 1291)
Artykuł pochodzi z programu LEX dla Samorządu Terytorialnego.