Prokurator Rejonowy w Kolbuszowej zaskarżył do sądu uchwałę rady gminy w sprawie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie gminy. Zarzucił, że w uchwale:

-nie wskazano z nazwy i adresu konkretnego schroniska, zapewniającego miejsce dla bezdomnych oraz odłowionych zwierząt, co uniemożliwia skuteczną realizację zadań własnych gminy;

- nie wskazano szczegółowego sposobu oraz konkretnego podmiotu, który będzie realizował zadanie związane z usypaniem ślepych miotów

- wskazano, że obligatoryjny zabieg sterylizacji i usypiania ślepych miotów będzie mógł być wykonany w Azylu dla zwierząt, podczas gdy ustawa wskazuje, że sterylizacja i kastracja zwierząt ma się odbywać w schroniskach dla zwierząt;

- przekroczono delegację ustawową poprzez zamieszczenie w uchwale postanowień dotyczących edukacji mieszkańców w zakresie odpowiedzialnej i właściwej opieki nad zwierzętami, ich humanitarnego traktowania, propagowania sterylizacji i kastracji oraz czipowania, a także adopcji zwierząt bezdomnych.

Domagał się stwierdzenia nieważności uchwały w całości, jako sprzecznej z prawem.

 

Kastracja i sterylizacja tylko w schronisku

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie stwierdził nieważność uchwały w zakresie trzech pierwszych zarzutów podniesionych przez prokuratora. Stwierdził, że rada gminy ma obowiązek określić w programie konkretne schronisko dla zwierząt, z podaniem jego nazwy i adresu, które będzie realizowało zadania określone w przepisach art. 11 a ustawy o ochronie zwierząt. Brak takiego obligatoryjnego stanowi istotne naruszenie prawa.

Sąd zgodził się też z zarzutem prokuratora o wadliwości regulacji, w której wymieniono sposoby obligatoryjnej sterylizacji albo kastracji zwierząt wskazując, że jest ona dokonywana w azylu dla zwierząt. Rada gminy określając, że działania te będą podejmowane w azylu, wymieniła podmioty uprawione do ich poodejmowania, tj. lekarza weterynarii, organizacje samorządowe oraz wójta gminy. Tymczasem treść art. 11a ust. 2 pkt 4 u.o.z. jest w tym względzie kategoryczna. Reguluje, że zabiegi obligatoryjnej kastracji i sterylizacji zwierząt dokonuje się wyłącznie w schronisku w rozumieniu art. 4 pkt 25 ustawy.

Adresat programu musi wiedzieć, gdzie zwrócić się o pomoc

Sąd stwierdził też, że ustawowych wymogów nie realizuje zapis, w którym stwierdzono, że usypianie ślepych miotów zwierząt realizuje wójt gminy poprzez zawieranie umów z zakładami leczniczymi dla zwierząt. Regulacja ta jest zbyt enigmatyczna, nie wskazuje szczegółowego sposobu ani podmiotu dokonującego realizacji tego zadania.

WSA podkreślił, że ustalenie w programie konkretnego schroniska, gospodarstwa rolnego, podmiotu zobowiązanego do udzielania pomocy weterynaryjnej bezdomnym zwierzętom i całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadku zdarzeń drogowych, a także odławiającego bezdomne zwierzęta oraz usypiającego ślepe mioty, ma istotne znaczenie informacyjne dla osób, które mogą znaleźć się w takiej sytuacji wymagającej od nich skorzystania z pomocy wskazanych podmiotów

Czytaj też: WSA: Trzeba wskazać sposób wydatkowania środków na bezdomne zwierzęta​

Można finansować działania edukacyjne

Sąd nie podzielił natomiast zarzutu prokuratura, co do braku możliwości zamieszczania w programie postanowień dotyczących działań edukacyjnych. Wskazał, że skoro ustawodawca posłużył się sformułowaniem "w szczególności" w art. 11 ust. 2 u.o.z. w odniesieniu do merytorycznej zawartości uchwały w przedmiocie programu opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt, to przepis ten przesądza o otwartym katalogu zakresu i przedmiotu programu. Rada gminy skorzystała więc z możliwości wprowadzenia dodatkowych postanowień odnoście działań edukacyjno-informacyjnych wśród mieszkańców.

Sąd zwrócił uwagę, że ustawa o ochronie zwierząt stwierdzając, że koszty realizacji programu ponosi gmina, pozwala tym samym wprost w drodze ustawy finansować taki  zakres zadań dobrowolnych gminy.

Wyrok WSA w Rzeszowie z dn. 25 października 2018 r. sygn. akt II SA/RZ 857/18

Zobacz też: Rejestr zwierząt objętych ochroną gatunkową

Strona podmiotowa przestępstwa znęcania nad zwierzętami