Na wniosek spółki prezydent miasta orzekł o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla planowanej przez nią inwestycji. Cel publiczny ustalono w oparciu o art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 ze zm.), zgodnie z którym celem publicznym jest m. in. budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń. Prezydent miasta uznał, że przedmiotowa inwestycja stanowi inwestycję celu publicznego.

Odwołanie od powyższej decyzji wniósł właściciel jednej z działek graniczących z planowaną inwestycją. Skarżący podniósł, że nie dokonano właściwej kwalifikacji przedmiotowej inwestycji. Ustalając znaczenie inwestycji należy bowiem wziąć pod uwagę takie cechy jak rozmiar inwestycji, cel któremu ma służyć oraz doniosłość inwestycji z punktu widzenia interesów lokalnych, czy ponadlokalnych.

Ze skarżącym zgodził się WSA. Sąd stwierdził, iż organy administracji wadliwie przyjęły, iż zamiar realizacji celów o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, przesądza, że dane zamierzenie spełnia warunki by zaliczyć je do inwestycji celu publicznego. Oczywiście rozbudowa sieci wodociągowej i kanalizacji ogólnospławnej stanowi realizację jednego z celów wskazanych art. 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami, tym niemniej wskazanie tylko tej okoliczności nie przesądza, iż przyszłą inwestycję można zaliczyć do inwestycji celu publicznego. Koniecznym jest ustalenie czy inwestycja ta ma być działaniem o znaczeniu lokalnym, ponadlokalnym. Jednak tej okoliczności zdaniem WSA organy nie ustaliły.

NSA rozpatrując skargę przypomniał, iż zgodnie z art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 Nr 261, poz. 2603 ze zm.) zaskarżona inwestycja niewątpliwie mieści się w zakresie objętym pojęciem celu publicznego (m.in. budowa i utrzymywanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów i urządzeń). Drugim elementem uznania inwestycji za inwestycję celu publicznego jest charakter zamierzenia inwestycyjnego – musi to być inwestycja o zasięgu co najmniej lokalnym. Inwestycja lokalna to nie tylko inwestycja służąca całej gminie jako podmiotowi władzy lokalnej. Może to być także inwestycja, która swoim zasięgiem bezpośrednio służy węższemu kręgowi mieszkańców gminy, ale pośrednio ma znaczenie dla całej gminy. Rozbudowa miejskiej sieci wodociągowej i miejskiej sieci kanalizacyjnej ogólnospławnej w określonym rejonie ma znaczenie dla tego rejonu, ale pośrednio ma znaczenie dla całej wspólnoty gminnej i zaspokaja także jej potrzeby jako całości – służąc tym samym nie tylko interesom grupowym. Okoliczność, że rozbudowa miejskiej sieci wodociągowej i kanalizacyjnej stanowi inwestycję towarzyszącą większej inwestycji, mającej charakter przedsięwzięcia prywatnego, nie oznacza, że ta inwestycja towarzysząca nie może mieć – z uwagi na swój charakter i zasięg - cech inwestycji celu publicznego.

Na podstawie: Wyrok NSA z 5 lipca 2011 r., sygn. akt II OSK 672/11, prawomocny