Zdaniem autorów, jedynie wprowadzenie wieloletniego planu inwestycyjnego oraz prognozy długu wymusiły podejście kilkuletnie do problemu. Te dwa instrumenty wprowadzono w celu wskazania na finansowe skutki inwestycji oraz skutki związane z zaciąganiem długu. Jak wskazują jednak praktyka oraz postulaty formułowane przez naukowców – rozwiązania te nie wystarczyły i nie wystarczają.
Ustawa z 27.08.2009 r. o finansach publicznych zawiera przepis o obligatoryjnym planowaniu zadaniowym na szczeblu administracji rządowej. Jednak w odniesieniu do JST wskazuje, że zadania zlecone z zakresu administracji publicznej również należy ujmować w układzie zadaniowym. To jeden z powodów, aby JST podjęły wyzwanie planowania wieloletniego w ujęciu zadaniowym.
Drugi powód jest związany z obecnymi w ustawie o finansach publicznych przepisami dotyczącymi wieloletniej prognozy finansowej (WPF) JST3. Wieloletnia prognoza finansowa może być istotnym elementem zarządzania finansami samorządowymi, ale może stać się jedynie dokumentem, który będzie tworzony z mocy obligatoryjnych obowiązków ustawowych i tylko w tym celu. Aby WPF JST mogła stać się istotnym instrumentem zarządzania finansami samorządowymi, powinna być przygotowana realistycznie. Muszą również zaistnieć przesłanki, na podstawie których organy samorządowe będą postrzegały ten instrument jak instrument zarządczy, pozwalający zwiększyć efektywność i skuteczność podejmowanych decyzji.
Należy zadać pytanie: czy WPF może stać się sprawnym i efektywnym narzędziem zarządzania finansami i czy pozwoli na prognozowanie stanu finansowego JST? Aby odpowiedzieć na jego pierwszą część, należy określić, czy WPF może być narzędziem prognostycznym, oraz sformułować warunki jej skutecznego wykorzystania. Aby móc wykorzystywać narzędzie, które zostało wprowadzone z mocy prawa, konieczna jest koordynacja działań planowych. Można by powiedzieć, że skoro ustawodawca nakazuje sporządzenie WPF, to nie powinno się dyskutować, jedynie rozważyć, jak to zrobić. (...)
Czy rzeczywiście kontrowersje związane z przygotowaniem WPF są aż tak istotne, czy jest to dla JST rzeczywisty problem? Naszym zdaniem – nie, o ile zrozumie się istotę planowania jako funkcję zarządzania. Ponadto spojrzenie całościowe, poprzez pryzmat ustawy o finansach publicznych, daje podstawę do twierdzenia, że nadszedł czas odwrócenia znaczenia poszczególnych narzędzi planistycznych, czyli prymat planowania długoterminowego (strategicznego) nad operacyjnym (budżetem rocznym). Dlatego też, jeśli na WPF spojrzymy jak na standardowe narzędzie zarządcze, przestaje to być narzędzie kontrowersyjne.
Cały artykuł: "Finanse Komunalne" 12/2010
Ustawa z 27.08.2009 r. o finansach publicznych zawiera przepis o obligatoryjnym planowaniu zadaniowym na szczeblu administracji rządowej. Jednak w odniesieniu do JST wskazuje, że zadania zlecone z zakresu administracji publicznej również należy ujmować w układzie zadaniowym. To jeden z powodów, aby JST podjęły wyzwanie planowania wieloletniego w ujęciu zadaniowym.
Drugi powód jest związany z obecnymi w ustawie o finansach publicznych przepisami dotyczącymi wieloletniej prognozy finansowej (WPF) JST3. Wieloletnia prognoza finansowa może być istotnym elementem zarządzania finansami samorządowymi, ale może stać się jedynie dokumentem, który będzie tworzony z mocy obligatoryjnych obowiązków ustawowych i tylko w tym celu. Aby WPF JST mogła stać się istotnym instrumentem zarządzania finansami samorządowymi, powinna być przygotowana realistycznie. Muszą również zaistnieć przesłanki, na podstawie których organy samorządowe będą postrzegały ten instrument jak instrument zarządczy, pozwalający zwiększyć efektywność i skuteczność podejmowanych decyzji.
Należy zadać pytanie: czy WPF może stać się sprawnym i efektywnym narzędziem zarządzania finansami i czy pozwoli na prognozowanie stanu finansowego JST? Aby odpowiedzieć na jego pierwszą część, należy określić, czy WPF może być narzędziem prognostycznym, oraz sformułować warunki jej skutecznego wykorzystania. Aby móc wykorzystywać narzędzie, które zostało wprowadzone z mocy prawa, konieczna jest koordynacja działań planowych. Można by powiedzieć, że skoro ustawodawca nakazuje sporządzenie WPF, to nie powinno się dyskutować, jedynie rozważyć, jak to zrobić. (...)
Czy rzeczywiście kontrowersje związane z przygotowaniem WPF są aż tak istotne, czy jest to dla JST rzeczywisty problem? Naszym zdaniem – nie, o ile zrozumie się istotę planowania jako funkcję zarządzania. Ponadto spojrzenie całościowe, poprzez pryzmat ustawy o finansach publicznych, daje podstawę do twierdzenia, że nadszedł czas odwrócenia znaczenia poszczególnych narzędzi planistycznych, czyli prymat planowania długoterminowego (strategicznego) nad operacyjnym (budżetem rocznym). Dlatego też, jeśli na WPF spojrzymy jak na standardowe narzędzie zarządcze, przestaje to być narzędzie kontrowersyjne.
Cały artykuł: "Finanse Komunalne" 12/2010