W przeciwnym razie sąd z przyczyn formalnych może zarządzić zwrot pozwu. Wskazanie w pozwie miejsca zamieszkania pozwanego przede wszystkim pozwala sądowi prawidłowo dokonywać doręczeń pism z sądu. Na podstawie miejsca zamieszkania pozwanego ustalana jest także właściwość miejscowa sądu czy jurysdykcja krajowa.
Miejsce zamieszkania to miejscowości, w której dana osoba przebywa z zamiarem stałego pobytu, ale nie idąc do sądu, nie wystarczy podać miejscowości i potrzebny jest dokładny adres. Jednak ustalenie dokładnego adresu przeciwnika procesowego w praktyce sprawia wiele trudności. Osoba wnosząca sprawę do sądu może jednak szukać w takiej sytuacji pomocy w odpowiednich urzędach, które w takiej nie mogą się zasłaniać ochroną danych osobowych i mają obowiązek pomóc jej ustalić miejsce zamieszkania pozywanej osoby.
Aby ustalić adres, trzeba skorzystać z uprawnień, jakie daje ustawa z 10 kwietnia 1974 r. o ewidencji ludności i dowodach osobistych (Dz.U. z 2006 r. nr 139, poz. 993 z późn. zm.). Zgodnie z jej art. 44h ust. 2 pkt 1 dane ze zbiorów meldunkowych, zbioru PESEL oraz ewidencji wydanych i unieważnionych dowodów osobistych udostępnia się osobom, które wykażą w tym interes prawny. Oznacza to, że aby wykazać interes prawny, wnioskodawca powinien wskazać przepis prawa materialnego, na podstawie którego jest uprawniony do żądania udostępnienia danych osobowych innej osoby lub załączyć dokumenty potwierdzające ten interes. Interes prawny w uzyskaniu danych osobowych w przypadku dochodzenia zapłaty długu wynika już z samego faktu istnienia wierzytelności wnioskodawcy, która może być zrealizowana dopiero po ustaleniu danych dłużnika (por. wyrok WSA w Bydgoszczy z 5 marca 2008 r., sygn. akt II SA/Bd 67/08, ZNSA 2008/4/135).
Źródło: Dziennik Gazeta Prawna 21.01.2011.