Według nowego projektu zmian z kodeksie karnym, przedawnienie karalności przestępstw określonych w rozdziale XXV k.k. nie może nastąpić wcześniej niż przed upływem 10-ciu lat od ukończenia przez pokrzywdzonego małoletniego 18-stu lat. Jest to uzasadnione tym, by pokrzywdzony małoletni miał możliwość skutecznego samodzielnego wszczęcia postępowania po uzyskaniu pełnoletniości  – uważa Rada Legislacyjna przy premierze. .

Lepiej ścigać na wniosek pokrzywdzonej
Podobne pozytywne rozwiązanie projekt wprowadza w odniesieniu do trybu ścigania. Wszystkie przestępstwa o charakterze seksualnym, popełnione na szkodę osób poniżej 18-stego roku ich życia, będą zawsze ścigane z urzędu.
Zdaniem Rady tryb wnioskowy ścigania zgwałcenia ma przewagę ze względu na szczególność tego przestępstwa, wynikającą z charakteru naruszonego dobra. Chodzi w nim o najbardziej intymną sferę życia człowieka, która wymaga proporcjonalnego respektowania przez organy władzy publicznej, nawet za cenę ujemnych skutków w realizacji polityki kryminalnej państwa. Obecna regulacja prawna właściwie zabezpiecza autonomię pokrzywdzonego w sprawach o przestępstwa seksualne.
Zmiana trybu ścigania na publicznoskargowy, nie sprawi, że wraz z tym zostaną osiągnięte cele kryminalnopolityczne, związane ze ściganiem sprawców zgwałceń. Specyfika tego czynu w zasadzie wyłącza skuteczność innych, niż pokrzywdzony, źródeł wiedzy organów ścigania na temat ich popełnienia. Nie sposób wyobrazić sobie jakąkolwiek istotną rolę inwigilacji (infiltracji) w ściganiu przestępstw zgwałcenia. Gdy zaś chodzi o poprawienie skuteczności ścigania, to udział osób trzecich w zawiadamianiu o zgwałceniach, może okazać się niewystarczający. Straty osobiste dla ofiary, nie chcącej publicznie dysponować swoim osobistym dobrem, a jednak zmuszonej do tego przez system ścigania, mogą okazać się niepowetowane w konsekwencjach. Z tym argumentem nie może skutecznie konkurować nawet tak ważny motyw, jak brak przyzwolenia na bezkarność sprawców zgwałceń.

Zakaz uczestniczenia w imprezach
Druga sfera proponowanych zmian dotyczy środków zabezpieczających. Obok obowiązku powstrzymania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach, wprowadzono zakaz wstępu na imprezę masową, czy do ośrodków gier i uczestnictwa w grach hazardowych.

 Przestępcy po odsiadce pójdą się leczyć
Możliwość oderwania faktu bezterminowego przetrzymywania w wiezieniu od badania stanu zdrowia i umieszczania osoby w odpowiednim zakładzie w celu poddania leczeniu, może nosić cechy podwójnego ukarania za ten sam czyn twierdzi Rada Legislacyjna.
Z jednej strony na etapie odbywania przez taką osobę kary pozbawienia wolności nie przewiduje się obligatoryjnego stosowania środków leczniczych i rehabilitacyjnych, a z drugiej dopuszcza się jej dalszą detencję bez wymogu formułowania odpowiednich programów terapeutycznych. W istocie środek taki – zdaniem Rady – przestaje mieć charakter izolacyjno-leczniczy i staje się jedynie przymusową izolacją sprawcy, bez obligatoryjnego stosowania terapii, umożliwiającej mu powrót do normalnego.

Patrz też: www.kancelaria.lex.pl