Całkowita opłata za przechowywanie towarów w depozycie urzędu celnego nie może być niższa niż równowartość kwoty 10 euro i wyższa niż wartość celna towaru. 19 września Prezydent podpisał nowelizację Prawa celnego, która określa dolną i górną granicę opłaty.
Konieczność nowelizacji Prawa celnego wynika z orzeczenia Trybunału Konstytucyjnego (TK) z 15 listopada 2011 r., P 29/10, w którym stwierdził, że w przypadku zajęcia towarów w celu uregulowania ich sytuacji i umieszczenia ich „przymusowo” w depozycie urzędu celnego opłata za przechowywanie towaru nabiera odmiennego charakteru. Nie stanowi ona, tak jak to ma miejsce w sytuacji, gdy instytucja depozytu urzędu celnego stosowana jest na wniosek osób dokonujących obrotu towarowego z zagranicą, ekwiwalentu za określoną usługę, ale przybiera postać daniny publicznej. A w przypadku powyższej opłaty koniecznym wymaganiem jest określenie co najmniej dolnych i górnych granic opłaty.
W wykonaniu orzeczenia TK zmodyfikowano więc ustawę – Prawo celne. Ustawą z 31 sierpnia 2012 r. o zmianie ustawy Prawo celne określono dolną i górną granicę opłaty za przechowywanie w depozycie urzędu celnego towarów zajętych na podstawie tej ustawy.
Należy zaznaczyć, że od kwietnia 2010 r., a więc od czasu złożenia przez WSA w Olsztynie pytania prawnego do TK opłaty z tego tytułu nie były pobierane. Postępowania w sprawach, w których wydane zostały wcześniej postanowienia określające tę opłatę dotyczyły jedynie drobnych wykroczeń przemytniczych w ruchu przygranicznym i zostały przez organy celne zawieszone do czasu wydania wyroku przez TK.
Opracowanie: Michał Malinowski, RPE WKP
Źródło: www.prezydent.pl, stan z dnia 25 września 2012 r.