Przepisy WKC przewidują trzy formy odroczenia terminu płatności należności:

- forma, o której mowa w art. 226 lit. a WKC, polega na jednorazowym odroczeniu płatności danej kwoty należności zaksięgowanej na skutek przyjęcia zgłoszenia celnego lub wydania decyzji określającej kwotę wynikającą z długu celnego po weryfikacji zgłoszenia celnego;

- istotą formy określonej w art. 226 lit. b WKC jest całościowe odraczanie terminu zapłaty wszystkich należności księgowanych sukcesywnie w okresie wyznaczonym przez organ celny;

- forma przewidziana w art. 226 lit. c WKC, dotyczy całościowego odraczania terminu uiszczenia wszystkich należności podlegających, za zgodą organu celnego i pod warunkiem zabezpieczenia pokrycia kwoty kwoty długu celnego, łącznemu księgowaniu, po upływie wyznaczonego okresu, w którym zostały zwolnione towary (stosowano procedurę uproszczoną).

Pierwsza z wymienionych form dotyczy odroczenia terminu płatności powstałych już należności, a więc ma zastosowanie w sytuacjach losowych, kiedy odroczenie terminu płatności należności celnych ma stanowić pomoc w nieprzewidzianej przez zgłaszającego uprzednio sytuacji. Dwie pozostałe formy wymagają natomiast uzyskania pozwolenia na odroczenie terminu płatności należności celnych przed powstaniem należności, których płatność ma być odroczona.

Projektowane rozwiązanie jest ściśle związane z ze zmianami w rozporządzeniu w sprawie właściwości miejscowej organów celnych, w zakresie organu właściwego do rozpatrzenia wniosku o wydanie pozwolenia na stosowanie procedury uproszczonej oraz w zakresie złożenia wniosku o wydanie pozwolenia na odroczenie terminu płatności należności. Ułatwieniem ma być ograniczenie liczby wniosków do jednego, składanego do dyrektora właściwego miejscowo dla siedziby lub miejsca zamieszkania wnioskodawcy.