Pytanie
Spółka wynajmuje mieszkanie w Polsce dla pracownika (na cele mieszkaniowe) od cudzoziemca (z Niemiec) na podstawie umowy najmu. Cudzoziemiec nie wystawia faktur.
Czy wypłacając czynsz cudzoziemcowi za granicę należy składać IFT-1/IFT-2?
Jeżeli nie, czy konieczny jest certyfikat rezydencji przedstawiony przez cudzoziemca?
Spółka dostała fakturę wystawioną przez obywatela z Czech za programowanie aplikacji, która będzie wykorzystywana przez Spółkę w celach promocyjnych. Na fakturze jest numer NIP UE.
Czy taka usługa podlega podatkowi u źródła?
Czy wystawić należy IFT-1 czy IFT-2?
Jakie informacje zebrać, żeby prawidłowo rozliczyć lub nie rozliczać podatku u źródła?
Czy ma znaczenie czy osoba ta prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna czy nie?
Odpowiedź
W związku z wypłatą cudzoziemcowi czynszu z tytułu wynajmu położonego w Polsce lokalu mieszkalnego polska spółka nie ma obowiązku składania informacji IFT-1/IFT-2. Certyfikat rezydencji nie ma tu znaczenia.
Wykonana przez czeski podmiot, udokumentowana fakturą z numerem NIP UE, usługa polegająca na programowaniu aplikacji, która będzie wykorzystywana przez spółkę do celów promocyjnych, nie podlega podatkowi u źródła. W związku z tą usługą nie należy wystawiać informacji IFT-1/IFT-2.
Uzasadnienie
Czynności, od których, w przypadku ich wykonywania przez osoby z tzw. ograniczonym obowiązkiem podatkowym, pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy, zostały enumeratywnie wymienione w art. 29 pkt 1 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych – dalej u.p.d.o.f. Wśród tych czynności ustawodawca nie wymienia świadczonych przez zagraniczne podmioty usług wynajmu położonych Polsce nieruchomości. W związku zatem z wypłatą cudzoziemcowi czynszu z tytułu wynajmu przez tego cudzoziemca położonego w Polsce mieszkania, polska spółka nie ma obowiązku składania informacji IFT-1 (w przypadku osoby prawnej informacji IFT-2). Fakt czy osoba wynajmująca legitymuje się certyfikatem rezydencji, czy też nie legitymuje się takim certyfikatem, nie ma tu znaczenia.
W kwestii dotyczącej zapłaty tzw. podatku u źródła w związku z nabytą, udokumentowaną fakturą, usługą programowania aplikacji, odnieść się należy do art. 29 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f. Przepis ten wskazuje, że taki podatek pobiera się w przypadku uzyskiwania przychodów z praw autorskich lub z praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, handlowego lub naukowego, w tym także środka transportu, oraz za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how).
Z przedstawionych w pytaniu okoliczności wynika, że w analizowanym przypadku mamy do czynienia z nabytą od czeskiego podatnika usługą polegającą na programowaniu aplikacji. Samo programowanie aplikacji nie stanowi czynności określonych w art. 29 ust. 1 pkt 1. Programowanie takie, udokumentowane przez czeski podmiot fakturą, nie stanowi także żadnej z pozostałych czynności, wymienionych w przepisach art. 29 ust. 1 pkt 2-5 u.p.d.o.f. Usługa taka nie podlega podatkowi u źródła. W związku więc z tą usługą nie należy wystawiać informacji IFT-1/IFT-2.
Opodatkowanie takiej usługi zryczałtowanym podatkiem dochodowym, na podstawie art. 29 ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.f., należałoby rozważyć w przypadku świadczenia tej usługi w ramach umowy cywilnoprawnej (zlecenie, o dzieło), przez osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej. Skoro jednak usługodawca udokumentował usługę fakturą z numerem NIP-UE, to zapłata takiego podatku nie wchodzi w tej sytuacji w grę.
Uwagi
Powyższa analiza opiera się na przepisach u.p.d.o.f. Stosownie jednak do odpowiednich przepisów ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, znajduje ona także analogiczne zastosowanie do podmiotów opodatkowanych podatkiem dochodowym od osób prawnych.
