Pytanie

Podatnik dokonuje wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów z Anglii. Płatności za zakupiony towar dokonuje za pomocą karty płatniczej z rachunku bankowego założonego online w Anglii.
Czy podatnik ma prawo do posiadania takiego rachunku na terenie Anglii i regulowania w ten sposób swoich zobowiązań?
W jaki sposób rozliczać różnice kursowe?
Czy fakt posiadania konta na terenie Anglii należy zgłosić do właściwego dla podatnika urzędu skarbowego w Polsce?

Odpowiedź

Nic nie stoi na przeszkodzie temu aby polski przedsiębiorca otworzył rachunek bankowy w brytyjskim banku. Fakt posiadania takiego konta bankowego powinien być zgłoszony do US. Płatności dokonywane i otrzymywane z udziałem takiego rachunku generują różnice kursowe rozliczane na zasadzie ogólnej.

Uzasadnienie

Zgodnie z definicją zapisaną w art. 2 ust. 1 pkt 16 ustawy z 27 lipca 2002 r. - Prawo dewizowe – dalej pr. dew., obrotem dewizowym jest obrót dewizowy z zagranicą oraz obrót wartościami dewizowymi w kraju.
Obrotem dewizowym z zagranicą jest:
a) zawarcie umowy lub dokonanie innej czynności prawnej, powodującej lub mogącej powodować dokonywanie między rezydentem i nierezydentem rozliczeń pieniężnych lub przeniesienie między rezydentem i nierezydentem własności wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, a także wykonywanie takich umów lub czynności,
b) zawarcie umowy lub dokonanie innej czynności prawnej, powodującej lub mogącej powodować przeniesienie między rezydentami rzeczy lub prawa, których nabycie nastąpiło w obrocie dewizowym z zagranicą, a także wykonywanie takich umów,
c) dokonywanie wywozu, przekazywanie oraz wysyłanie za granicę wartości dewizowych lub krajowych środków płatniczych, a także dokonywanie ich przywozu, przekazywanie oraz nadsyłanie z zagranicy do kraju,
Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że posiadanie przez polskiego rezydenta rachunku bankowego w brytyjskim banku stanowią obrót dewizowy z zagranicą.

Jednocześnie w art. 3 ust. 1 pr. dew. ustawodawca wskazał, że co do zasady obrót dewizowy jest dozwolony i nie wymaga dodatkowych zezwoleń a wyjątki od takiej zasady zostały zapisane w art. 9 pr. dew. oraz w przepisach wykonawczych wydanych do pr. dew.
Według art. 9 pkt 9 pr. dew., ograniczeniom podlega otwieranie przez rezydentów, zarówno bezpośrednio, jak i za pośrednictwem innych podmiotów, rachunków w bankach i oddziałach banków, mających siedzibę w krajach trzecich, z wyjątkiem ich otwierania w czasie pobytu w tych krajach, a także w związku z działalnością określoną w art. 9 pkt 4 pr. dew., z zastrzeżeniem nieutrzymywania takich rachunków dłużej niż 2 miesiące od zakończenia pobytu lub działalności. Wielka Brytania jako członek Unii Europejskiej nie jest krajem trzecim, co przesądza o tym, iż otwarcie rachunku bankowego w tym państwie nie podlega reglamentacji prawnej.

Fakt zawiązania umowy o rachunek bankowy związany z prowadzoną działalnością gospodarczą musi być zgłoszony do US, przy czym prawodawca nie ograniczył takiego obowiązku wyłącznie do rachunków prowadzonych przez polskie banki. Zatem podatnik powinien zgłosić fakt posiadania takiego rachunku w urzędzie skarbowym.
Płatności dokonywane i otrzymywane z udziałem takiego rachunku generują różnice kursowe rozliczane na zasadzie ogólnej, tj. poprzez odwołanie się do kursu faktycznie zastosowanego a gdy taki nie występuje średni kurs NBP.

Odpowiedź pochodzi z programu Vademecum Głównego Księgowego