Zgromadzenie wspólników spółki z o.o. podjęło uchwałę o podwyższeniu dotychczasowego kapitału podstawowego o kwotę 700 zł z założeniem, że wszystkie nowe udziały obejmie nowy wspólnik. Pokryje on te udziały w całości wkładem niepieniężnym w postaci aportu prawa własności nieruchomości oraz środków trwałych. Oświadczenie w formie aktu notarialnego o przystąpieniu do spółki i objęciu udziałów nastąpiło z dniem 1 maja 2010 r. Wpis do KRS nastąpił 2 czerwca 2010 r. Nowy wspólnik wystawił spółce fakturę VAT na aport rzeczowy, w której wartość netto wyniosła 664.000 zł 36.000 zł VAT (część środków była zwolniona z VAT). Naliczony VAT spółka odliczyła w miesiącu otrzymania faktury.
W którym miesiącu należy przyjąć środki trwałe (i w jakiej wartości) na ewidencję środków trwałych?
Czy wartością początkową będzie wartość netto, 664 zł poszczególnych środków trwałych (81 pozycji)?
Jaką przyjąć stawkę do amortyzacji - podstawową czy indywidualną, skoro większość z nich jest używana przez kilka lat?


Ustalając zasady amortyzacji składników majątku (środków trwałych) wniesionych przez wspólnika do spółki kapitałowej tytułem wkładu niepieniężnego (aportu) należy w pierwszym rzędzie ustalić co było przedmiotem wkładu i jaka jest wartość poszczególnych środków trwałych. To będzie podstawą dla spółki do przyjęcia określonych poszczególnych składników majątku jako jej środków trwałych, ustalenia wartości początkowej poszczególnych środków trwałych (co do zasady wartość netto poszczególnych środków trwałych) i metody ich amortyzacji.
Wprowadzenie do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych składników nabytych w drodze wkładu niepieniężnego powinno nastąpić w spółce w dacie określonej w uchwale o podwyższeniu kapitału zakładowego (jeśli brak wskazania tam daty, to z datą takiego oświadczenia), jako dacie przejścia prawa własności składników aportu. Data rejestracji podwyższenia kapitału zakładowego w Krajowym Rejestrze Sądowym nie powinna być decydująca.

Zgodnie z art. 16a ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm. - dalej u.p.d.o.p., amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania: 1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością, 2) maszyny, urządzenia i środki transportu, 3) inne przedmioty - o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi. Jak stanowi art. 16c pkt 1 u.p.d.o.p. amortyzacji nie podlegają m.in. grunty i prawa wieczystego użytkowania gruntów.
Ustalając zasady amortyzacji składników majątku (środków trwałych) wniesionych przez wspólnika do spółki kapitałowej tytułem wkładu niepieniężnego (aportu) należy w pierwszym rzędzie ustalić, co było przedmiotem wkładu i jaka jest wartość poszczególnych środków trwałych. To będzie podstawą dla spółki do przyjęcia określonych składników majątku jako jej środków trwałych, ustalenia wartości początkowej poszczególnych środków trwałych i metody ich amortyzacji. Wartość wskazana przez wspólnika jest sumą wartości środków trwałych, ale dla ustalenia wartości środków trwałych istotna jest wartość poszczególnych środków trwałych, a nie jej suma.
Jak bowiem stanowi art. 16g ust. 1 pkt 4 u.p.d.o.p. za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-14, uważa się w razie nabycia w postaci wkładu niepieniężnego (aportu) wniesionego do spółki kapitałowej - ustaloną przez podatnika na dzień wniesienia wkładu lub udziału wartość poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie wyższą jednak od ich wartości rynkowej,
Odnośnie daty wprowadzenia do ewidencji środków trwałych składników nabytych w drodze wkładu niepieniężnego powinno nastąpić w spółce w dacie określonej w uchwale o podwyższeniu kapitału zakładowego, jako dacie przejścia prawa własności składników aportu (jeśli brak wskazania tam daty, to z datą takiego oświadczenia). Data rejestracji podwyższenia kapitału zakładowego w Krajowym Rejestrze Sądowym nie powinna być decydująca. Zgodnie bowiem z art. 158 § 3 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.) - dalej k.s.h. przedmiot wkładu pozostaje do wyłącznej dyspozycji zarządu spółki. Spółka nabywa prawo do swobodnego dysponowania składnikiem majątku, a więc prawo do jego wykorzystywania, w momencie w przejścia na nią własności tego składnika. Nie ulega wątpliwości, że przejście aportu na spółkę ma miejsce wcześniej, niż rejestracja podwyższenia kapitału. Dla przeniesienia własności, zgodnie z przepisami kodeksu cywilnego wymagana jest zgodna wola obu stron W przypadku podwyższenia kapitału zakładowego zgodna wola obu stron. tj. spółki i udziałowców, wyrażona zostaje zarówno w uchwale o podwyższeniu kapitału zakładowego, jaki i w oświadczeniu wspólnika o objęciu udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym. W oświadczeniu takim powinno być również zawarte jednoznaczne zobowiązanie osoby składającej oświadczenie do wniesienia do spółki wkładu niepieniężnego o określonej wartości, w celu pokrycia objętych przez danego wspólnika udziałów. Zobowiązanie to jest realizowane jeszcze przed dniem rejestracji w sądzie rejestrowym. Znajduje to potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych (tak: interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 15 kwietnia 2008 r., IP-PB3-423-142/08-2/MS).
Możliwość zastosowania i sposób ustalania indywidualnych stawek amortyzacyjnych przewiduje art. 16j u.p.d.o.p. Zgodnie z tym przepisem podatnicy, z zastrzeżeniem art. 16l, mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla używanych lub ulepszonych środków trwałych, po raz pierwszy wprowadzonych do ewidencji danego podatnika z tym, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż okresy wskazane w tym przepisie. Przepis definiuje również jakie warunki poszczególne środki trwałe muszą spełnić, aby mogły być uznane za używane lub ulepszone.