Zawód doradcy podatkowego należy do rodziny zawodów zaufania publicznego. Oznacza to między innymi, że wobec osób wykonujących tę profesję stawiane są wyższe wymagania i surowsze standardy etyczne niż w stosunków do osób wykonujących inne zawody.
Już podczas I Krajowego Zjazdu Doradców Podatkowych w styczniu 2002 r. uchwalono zasady etyki zawodowej doradcy podatkowego, wynikające z ogólnych norm moralnych i uregulowań prawnych. Zasady etyki obowiązują wszystkich doradców podatkowych, a także kandydatów odbywających praktyki, jeszcze przed wpisaniem na listę doradców podatkowych.
Zasady etyki stanowią, że doradca podatkowy strzeże godności zawodu oraz dba o jego ochronę. Osoba wykonująca ten zawód powinna kierować się dobrem swoich klientów, poszanowaniem obowiązków wynikających z uczciwości, godności i dobrych obyczajów. Przepisy te odnoszą się również do kwestii zakresu ochrony interesów klienta stanowiąc, że doradca podatkowy podejmuje czynności zawodowe w celu ochrony interesów klienta, jednakże ta ochrona nie może usprawiedliwiać naruszenia zasad etyki i godności zawodu. Czynności zawodowe doradca powinien wykonywać według najlepszej woli i wiedzy, w sposób rzetelny i z zachowaniem należytej staranności.
Szczegółowe zapisy zasad etyki regulują kwestię obowiązku stałego podnoszenia kwalifikacji zawodowych, zachowania tajemnicy zawodowej, zasad informowania i reklamowania swoich usług, zasad postępowania w przypadku konfliktu interesów, relacji z klientem (w tym prowadzenia dokumentacji), a także stosunków z kolegami z samorządu, sądami, urzędami i innymi instytucjami.