Pytanie

Naliczam dodatkowe wynagrodzenie roczne dla byłego pracownika jednostki budżetowej, gdzie pracował do 30 maja 2016 r., (a od 1 czerwca 2016 r. został przeniesiony za porozumieniem do jednostki nadrzędnej). Zamierzam uwzględnić podwyższone koszty uzyskania przychodu i nie uwzględniać kwoty wolnej od podatku.

Czy dobrze postępuję?

Odpowiedź

W przypadku wypłaty trzynastki po ustaniu zatrudnienia należy naliczyć pracownicze koszty uzyskania. Kwota wolna nie powinna być natomiast uwzględniana.

Uzasadnienie

Na mocy art. 22 ust. 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:

  1. wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
  2. nie mogą przekroczyć łącznie 2.002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
  3. wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
  4. nie mogą przekroczyć łącznie 2.502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.

Koszty należy potracić także w przypadku, gdy wypłata następuje po ustaniu zatrudnienia. Jeżeli jedyną wypłatą w danym miesiącu jest 13-tka, koszty powinny być z niej potrącone. Istnienie stosunku pracy nie ma bowiem praktycznie żadnego znaczenia podatkowego – dla potrzeb PIT i kosztów uzyskania istotne jest jedynie, czy w danym miesiącu powstał przychód ze stosunku pracy. Dyskusyjne może być jedynie to, czy powinny być potrącane koszty podwyższone. Jeżeli jednak płatnik dysponuje wnioskiem pracownika o potrącanie takich kosztów i wie, że stan faktyczny nie uległ zmianie – potrącenie kosztów w wyższej kwocie nie będzie podważone.

Inaczej jest z kwotą zmniejszającą podatek – tak zwaną ulgą podatkową. Zgodnie z art. 32 ust. 3 u.p.d.o.f. zaliczkę ze stosunku pracy pomniejsza sięo kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa w art. 27 ust. 1b pkt 1 u.p.d.o.f., jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie PIT-2.

W przypadku wypłaty po ustaniu stosunku pracy ulga nie powinna być już rozliczana. Pracownik mógł bowiem wskazać innego płatnika, który ją rozliczy (jeżeli tego nie zrobił kwotę ulgi będzie mógł odzyskać w zeznaniu rocznym). Naliczenie ulgi w tym przypadku również nie powinno niczym grozić – w najgorszym razie pracownik będzie musiał oddać ulgę w zeznaniu.