Przy wypłacie trzynastki dla byłego pracownika nie uwzględniamy kwoty wolnej od podatku
Pytanie
Naliczam dodatkowe wynagrodzenie roczne dla byłego pracownika jednostki budżetowej, gdzie pracował do 30 maja 2016 r., (a od 1 czerwca 2016 r. został przeniesiony za porozumieniem do jednostki nadrzędnej). Zamierzam uwzględnić podwyższone koszty uzyskania przychodu i nie uwzględniać kwoty wolnej od podatku.
Czy dobrze postępuję?
Odpowiedź
W przypadku wypłaty trzynastki po ustaniu zatrudnienia należy naliczyć pracownicze koszty uzyskania. Kwota wolna nie powinna być natomiast uwzględniana.
Uzasadnienie
Na mocy art. 22 ust. 2 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów z tytułu stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej:
- wynoszą 111 zł 25 gr miesięcznie, a za rok podatkowy nie więcej niż 1.335 zł, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody z tytułu jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
- nie mogą przekroczyć łącznie 2.002 zł 05 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej;
- wynoszą 139 zł 06 gr miesięcznie, a za rok podatkowy łącznie nie więcej niż 1.668 zł 72 gr, w przypadku gdy miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę;
- nie mogą przekroczyć łącznie 2.502 zł 56 gr za rok podatkowy, w przypadku gdy podatnik uzyskuje przychody równocześnie z tytułu więcej niż jednego stosunku służbowego, stosunku pracy, spółdzielczego stosunku pracy oraz pracy nakładczej, a miejsce stałego lub czasowego zamieszkania podatnika jest położone poza miejscowością, w której znajduje się zakład pracy, a podatnik nie uzyskuje dodatku za rozłąkę.
Koszty należy potracić także w przypadku, gdy wypłata następuje po ustaniu zatrudnienia. Jeżeli jedyną wypłatą w danym miesiącu jest 13-tka, koszty powinny być z niej potrącone. Istnienie stosunku pracy nie ma bowiem praktycznie żadnego znaczenia podatkowego – dla potrzeb PIT i kosztów uzyskania istotne jest jedynie, czy w danym miesiącu powstał przychód ze stosunku pracy. Dyskusyjne może być jedynie to, czy powinny być potrącane koszty podwyższone. Jeżeli jednak płatnik dysponuje wnioskiem pracownika o potrącanie takich kosztów i wie, że stan faktyczny nie uległ zmianie – potrącenie kosztów w wyższej kwocie nie będzie podważone.
Inaczej jest z kwotą zmniejszającą podatek – tak zwaną ulgą podatkową. Zgodnie z art. 32 ust. 3 u.p.d.o.f. zaliczkę ze stosunku pracy pomniejsza sięo kwotę stanowiącą 1/12 kwoty zmniejszającej podatek, o której mowa w art. 27 ust. 1b pkt 1 u.p.d.o.f., jeżeli pracownik przed pierwszą wypłatą wynagrodzenia w roku podatkowym złoży zakładowi pracy oświadczenie PIT-2.
W przypadku wypłaty po ustaniu stosunku pracy ulga nie powinna być już rozliczana. Pracownik mógł bowiem wskazać innego płatnika, który ją rozliczy (jeżeli tego nie zrobił kwotę ulgi będzie mógł odzyskać w zeznaniu rocznym). Naliczenie ulgi w tym przypadku również nie powinno niczym grozić – w najgorszym razie pracownik będzie musiał oddać ulgę w zeznaniu.