Wezwali oni też do większej przejrzystości funduszy powierniczych i fundacji, wspólnych zasad redukcji opodatkowania zysków patentowych uzyskanych dzięki własności intelektualnej oraz stworzenia czarnej listy UE dla rajów podatkowych.
Dyrektywa zapobiegająca unikaniu opodatkowania odzwierciedla propozycje zawarte w planie działań OECD, które mają prowadzić do ograniczenia erozji bazy podatkowej oraz przenoszenia zysków (BEPS) oraz opiera się na rekomendacjach PE z listopada i grudnia ubiegłego roku.
Dyrektywa opiera się na zasadzie, że podatki powinny być płacone w miejscu, w którym wypracowano zyski oraz zawiera wiążące prawnie środki blokujące metody najczęściej używane przez firmy, które chcą uniknąć płacenia podatków. Zaproponowano w niej również wspólne definicje terminów takich jak: "stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej", "raje podatkowe", "minimalna treść ekonomiczna", "ceny transferowe" i inne, podlegające obecnie dowolnej interpretacji.
Europosłowie mają większe ambicje niż Komisja Europejska, w związku z klauzulą dotyczącą opodatkowania zarobków w kraju trzecim i ich transferu do UE. Ten, tak zwany, dochód uzyskiwany zagranicą jest często zwolniony z podatku, w celu uniknięcia podwójnego opodatkowania. Posłowie chcieliby ustanowić 15-proc. stawkę minimalną, jeżeli np.: dochód uzyskany zagranicą został opodatkowany wg niższej stawki, należałoby dopłacić różnicę.
Inne rekomendacje, to między innymi:
– zmniejszenie możliwości odliczania nadwyżki kosztów finansowania do wysokości 20 proc. wyniku finansowego podatnika lub do kwoty 2 000 000 euro, w zależności od tego, która z wartości jest wyższa;
– opracowanie wyczerpującej "czarnej listy" rajów podatkowych łącznie z tymi w UE oraz sankcji wobec jurysdykcji unikających współpracy i instytucji finansowych działających w rajach podatkowych;
– zakaz prowadzenia spółek celowych, takich jak firmy przykrywki;
– szybkie wprowadzenie wspólnej skonsolidowanej podstawy opodatkowania osób prawnych (CCCTB);
– zwiększenie przejrzystości funduszy powierniczych i fundacji;
– wprowadzenie wspólnej metody obliczania efektywnej stawki podatkowej dla osób prawnych w państwach członkowskich, co pozwoli na porównania pomiędzy państwami UE;
– bardziej precyzyjne przepisy dotyczące mechanizmu rozstrzygania podatkowych sporów transgranicznych;
– stworzenie zharmonizowanego, wspólnego europejskiego numeru identyfikacji podatkowej, służącego za podstawę efektywnej automatycznej wymiany informacji między administracjami podatkowymi państw członkowskich.
Powyższa propozycja dotyczy dyrektywy Rady, na którą muszą zgodzić się wszystkie państwa członkowskie UE.