1. Uwagi wstępne
Jednym z przedmiotów opodatkowania podatkiem od nieruchomości są budowle. Wynika to z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613) - dalej u.p.o.l. Powołany przepis stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Przepisy u.p.o.l. definiują pojęcie budowli. Stosowna definicja zawarta jest w art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. Zgodnie z nią pod pojęciem budowli rozumieć należy „obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem".
Tak więc pojęcie budowli w istocie obejmuje dwie grupy przedmiotów.
Po pierwsze są to „obiekty budowlane niebędące budynkami, ani obiektami małej architektury". W ramach tychże wyróżnić można trzy rodzaje obiektów budowlanych:
1) Budowle sensu stricte;.
2) Części budowlane urządzeń technicznych.
3) Fundamenty pod maszyny i urządzenia.
Te wszystkie rodzaje budowli mieszczą się w sformułowaniu „obiekt budowlany niebędący budynkiem, ani obiektem małej architektury", które to sformułowanie oznacza jedną z części pojęcia budowla na gruncie u.p.o.l..
Po drugie – na gruncie u.p.o.l. - do budowli zalicza się również „urządzenia budowlane, w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, związane z obiektem budowlanym, które zapewniają możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem".
2. Sieci telekomunikacyjne jako przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości – stan przed 17 lipca 2010 r.
W stanie prawnym obowiązującym przed 17 lipca 2010 r. w zasadzie nie ulegało wątpliwości, że do budowli zaliczyć należy sieci telekomunikacyjne, przy czym za wartość budowli (która jest podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości) przyjmowano nie tylko wartość kanalizacji kablowej, ale także i wartość samych kabli. Uznawano bowiem – a przynajmniej taki pogląd dominował – że stanowią one całość techniczno-użytkową i łącznie stanowią budowlę w rozumieniu przepisów u.p.o.l.
W ówczesnym stanie prawnym w definicji budowli zawartej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) - dalej pr. bud., wśród desygnatów budowli wymieniono m.in. sieci techniczne i sieci uzbrojenia terenu. Ustawodawca nie zdefiniował tych pojęć.
Można jednak zauważyć, że z dalszych przepisów pr. bud. wynikało, że do obiektów budowlanych zalicza się m.in. sieci elektroenergetyczne, wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, cieplne i telekomunikacyjne – tak np. w art. 29 ust. 2 pkt 11 pr. bud. w związku z załącznikiem do pr. bud. - kategoria XXVI.
Słownik języka polskiego definiuje sieć jako ogół połączeń, dróg, linii przesyłowych itp. umożliwiających komunikację, przekazywanie czegoś, transport określonego typu na danym obszarze, np. sieć telefoniczna, drogowa1. Słowniki wskazują także na związki frazeologiczne, takie jak sieć energetyczna, sieć gazowa, sieć ciepłownicza, które definiują jako układ urządzeń i przewodów przeznaczonych do dostarczania i przesyłania określonego dobra (odpowiednio: prądu elektrycznego, gazu, ciepła, etc.).
W związku z powyższym uznawano za budowlę również sieć telekomunikacyjną. Uznawano przy tym, że stanowi ona całość techniczno-użytkową składając się zarówno z kanalizacji kablowej oraz samego kabla (przewodu). Dopiero kanalizacja kablowa i położone w niej kable i pozostałe elementy, stanowią pewną całość użytkową, pozwalającą na prowadzenie działalności gospodarczej w postaci świadczenia usług telekomunikacyjnych2.
Jednym z przedmiotów opodatkowania podatkiem od nieruchomości są budowle. Wynika to z art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613) - dalej u.p.o.l. Powołany przepis stanowi, że opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają budowle lub ich części związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Przepisy u.p.o.l. definiują pojęcie budowli. Stosowna definicja zawarta jest w art. 1a ust. 1 pkt 2 u.p.o.l. Zgodnie z nią pod pojęciem budowli rozumieć należy „obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, a także urządzenie budowlane w rozumieniu przepisów prawa budowlanego związane z obiektem budowlanym, które zapewnia możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem".
Tak więc pojęcie budowli w istocie obejmuje dwie grupy przedmiotów.
Po pierwsze są to „obiekty budowlane niebędące budynkami, ani obiektami małej architektury". W ramach tychże wyróżnić można trzy rodzaje obiektów budowlanych:
1) Budowle sensu stricte;.
2) Części budowlane urządzeń technicznych.
3) Fundamenty pod maszyny i urządzenia.
Te wszystkie rodzaje budowli mieszczą się w sformułowaniu „obiekt budowlany niebędący budynkiem, ani obiektem małej architektury", które to sformułowanie oznacza jedną z części pojęcia budowla na gruncie u.p.o.l..
Po drugie – na gruncie u.p.o.l. - do budowli zalicza się również „urządzenia budowlane, w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, związane z obiektem budowlanym, które zapewniają możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem".
2. Sieci telekomunikacyjne jako przedmiot opodatkowania podatkiem od nieruchomości – stan przed 17 lipca 2010 r.
W stanie prawnym obowiązującym przed 17 lipca 2010 r. w zasadzie nie ulegało wątpliwości, że do budowli zaliczyć należy sieci telekomunikacyjne, przy czym za wartość budowli (która jest podstawą opodatkowania podatkiem od nieruchomości) przyjmowano nie tylko wartość kanalizacji kablowej, ale także i wartość samych kabli. Uznawano bowiem – a przynajmniej taki pogląd dominował – że stanowią one całość techniczno-użytkową i łącznie stanowią budowlę w rozumieniu przepisów u.p.o.l.
W ówczesnym stanie prawnym w definicji budowli zawartej w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) - dalej pr. bud., wśród desygnatów budowli wymieniono m.in. sieci techniczne i sieci uzbrojenia terenu. Ustawodawca nie zdefiniował tych pojęć.
Można jednak zauważyć, że z dalszych przepisów pr. bud. wynikało, że do obiektów budowlanych zalicza się m.in. sieci elektroenergetyczne, wodociągowe, kanalizacyjne, gazowe, cieplne i telekomunikacyjne – tak np. w art. 29 ust. 2 pkt 11 pr. bud. w związku z załącznikiem do pr. bud. - kategoria XXVI.
Słownik języka polskiego definiuje sieć jako ogół połączeń, dróg, linii przesyłowych itp. umożliwiających komunikację, przekazywanie czegoś, transport określonego typu na danym obszarze, np. sieć telefoniczna, drogowa1. Słowniki wskazują także na związki frazeologiczne, takie jak sieć energetyczna, sieć gazowa, sieć ciepłownicza, które definiują jako układ urządzeń i przewodów przeznaczonych do dostarczania i przesyłania określonego dobra (odpowiednio: prądu elektrycznego, gazu, ciepła, etc.).
W związku z powyższym uznawano za budowlę również sieć telekomunikacyjną. Uznawano przy tym, że stanowi ona całość techniczno-użytkową składając się zarówno z kanalizacji kablowej oraz samego kabla (przewodu). Dopiero kanalizacja kablowa i położone w niej kable i pozostałe elementy, stanowią pewną całość użytkową, pozwalającą na prowadzenie działalności gospodarczej w postaci świadczenia usług telekomunikacyjnych2.