Czy od 2010 r. sprzedaż usług elektronicznych dla odbiorców spoza UE, o których nie wiadomo, czy są podatnikami VAT (np. do Japonii i Australii) nie podlegają polskiemu opodatkowaniu?
Przy świadczeniu usług elektronicznych na rzecz konsumentów (osób niebędących podatnikami) ze Stanów Zjednoczonych, Japonii, Australii etc., miejscem świadczenia tych usług nie będzie Polska (kraj usługodawcy). Usługi te będą podlegać opodatkowaniu w państwie, gdzie usługobiorca ma swoją siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu.
Od dnia 1 stycznia 2010 r. nic się w tym zakresie nie zmienia. Oczywiście reguły te będą zapisane w innych przepisach, jednakże ich skutek jest taki sam - usługi elektroniczne świadczone na rzecz konsumentów z krajów trzecich, podobnie jak było dotychczas, nie podlegają opodatkowaniu w Polsce. Nie mają bowiem w Polsce ustawowego miejsca świadczenia.

Z dniem 1 stycznia 2010 r. zostają wprowadzone nowe regulacje odnoszące się do miejsca świadczenia usług. Dotychczasowe przepisy art. 27-28 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.) - dalej u.p.t.u., zostają uchylone, a w to miejsce wprowadzone zostają art. 28a-28o. Miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d-28f, art. 28g ust. 2, art. 28h-28n u.p.t.u.
Wprowadza się dwie reguły ogólne - dotyczące miejsca świadczenia usług dla przedsiębiorców (art. 28b u.p.t.u.) oraz miejsca świadczenia usług dla konsumentów, tj. osób niebędących podatnikami (art. 28c u.p.t.u.). Zgodnie z nową regułą ogólną dotyczącą miejsca świadczenia usług na rzecz konsumentów, miejscem opodatkowania takich usług będzie miejsce siedziby (stałego miejsca prowadzenia działalności, miejsca zamieszkania) usługodawcy.
Wyjątek od tej reguły dotyczy jednak m.in. usług elektronicznych świadczonych na rzecz konsumentów spoza Wspólnoty (konsumentów z krajów trzecich). Zgodnie z przepisem art. 28l pkt 10 u.p.t.u. w przypadku świadczenia usług elektronicznych na rzecz podmiotów niebędących podatnikami, mających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu poza terytorium Wspólnoty, miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie podmioty te posiadają siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu.

Tak więc przy świadczeniu usług elektronicznych na rzecz konsumentów (osób niebędących podatnikami) ze Stanów Zjednoczonych, Japonii, Australii etc., miejscem świadczenia tych usług nie będzie Polska (kraj usługodawcy). Usługi te będą podlegać opodatkowaniu w państwie, gdzie usługobiorca ma swoją siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub miejsce zwykłego pobytu.
Usługi elektroniczne świadczone na rzecz konsumentów ze Wspólnoty będą miały miejsce świadczenia w Polsce (jako państwie usługodawcy). Dla nich bowiem nie ma żadnej szczególnej reguły ustalania miejsca świadczenia, a zatem będą poddane ogólnej regule z art. 28c u.p.t.u., zgodnie z którą miejscem ich świadczenia będzie państwo usługodawcy (czyli tu: Polska).
Usługi elektroniczne świadczone na rzecz jakichkolwiek podatników będą miały miejsce świadczenia w państwie usługobiorcy - zgodnie z nową zasadą ogólną wynikającą z art. 28b ust. 1 u.p.t.u.
Sama definicja usług elektronicznych nie zmienia się z dniem 1 stycznia 2010 r. Nadal są one rozumiane zgodnie z definicją wynikającą z art. 2 pkt 26 u.p.t.u.