Po 1 maja 2004 r. interpretacja przepisów dotyczących podatków zharmonizowanych musi być dokonywana z uwzględnieniem wzorca, jaki stanowi właściwa dyrektywa podatkowa. Takie stanowisko wynika z wyroku WSA w Łodzi z dnia 6 maja 2011 r., I SA/Łd 301/11.
Spór w niniejszej sprawie sprowadzał się do odpowiedzi, czy w pojęciu "przepisów prawa podatkowego" w rozumieniu art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, mieszczą się przepisy dyrektywy 2006/112/WE, a w konsekwencji, czy Minister Finansów na pisemny wniosek zainteresowanego, jest obowiązany wydać, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację w zakresie przepisów tej dyrektywy.
Zgodnie z art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, przez "przepisy prawa podatkowego" rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Organ podatkowy uznał tym samym, że przepisy zawarte w dyrektywie 2006/112 WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej nie są przepisami prawa podatkowego.
Sąd nie podzielił tej interpretacji, wskazując, że po 1 maja 2004 r. – po dacie przystąpienia Polski do Unii Europejskiej – interpretacja przepisów krajowych w odniesieniu do podatków zharmonizowanych powinna być dokonywana z uwzględnieniem regulacji, jakie stanowi stosowna Dyrektywa. Organ ma więc obowiązek interpretować ustawę w zgodzie z prawem wspólnoty w celu zapewnienia temu prawu należytej efektywności. Dlatego porównywanie postanowień ustawy o VAT z jej wzorcem - VI Dyrektywą (obecnie Dyrektywą 112) - jest obecnie istotną częścią jej interpretacji.
Michał Malinowski