Duńska ustawa L291 wprowadza szczególną formę opodatkowania wynagrodzeń zagranicznych pracowników podatkiem w wysokości 35,6 proc. Podatek ten składa się z dwóch części:

- podatku na rynek pracy (w wysokości 8 proc., obliczanej od dochodu brutto) oraz

- podatku od wynajmu siły roboczej (w wysokości 30 proc., obliczanego po odliczeniu podatku na rynek pracy).

Jak wynika z informacji podanych przez duńskie organy podatkowe, za pobór nowego podatku odpowiedzialny jest duński przedsiębiorca korzystający z pracy polskich pracowników. Podstawą obliczenia podatku jest wynagrodzenie brutto polskiego pracownika, przedstawione przez polską spółkę zatrudniającą tego pracownika.

Obowiązek duńskiego przedsiębiorcy do potrącenia podatku powstaje w momencie zapłaty faktury za wykonaną usługę na rzecz polskiego kontrahenta. Obowiązek ten istnieje zarówno gdy duńskie przedsiębiorstwo zatrudnia polskich pracowników na podstawie umowy zawartej bezpośrednio z polskim pracodawcą, jak i gdy zatrudnienie i wypłata wynagrodzenia ma miejsce za pośrednictwem innego pracodawcy lub agencji pracy tymczasowej.

Duński przedsiębiorca dokonujący potrącenia podatku od wynajmu zagranicznej siły roboczej sporządza co miesiąc listę pracowników, którzy świadczyli na jego rzecz pracę oraz kwot potrąconego podatku. Kwota potrąconego podatku wyrażona jest w walucie duńskiej według kursu wymiany walut z dnia potrącenia. Płatność następuje do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym przedsiębiorca potrącił podatek i zapłacił fakturę.

Jak poinformował resort finansów, polski pracownik, którego wynagrodzenie podlega opodatkowaniu nowym duńskim podatkiem nie ma obowiązku rejestrowania się w duńskim rejestrze cywilnym i uzyskiwania numeru CPR czy też wypełniania duńskiego zeznania podatkowego. Pracownik powinien otrzymać od polskiego pracodawcy rozliczenie podatkowe wystawione przez duński organ podatkowy SKAT, w którym zostanie wskazana wysokość dochodu opodatkowanego w Danii oraz kwota podatku potrąconego w Danii.

Wprowadzone w Danii nowe zasady opodatkowania mają zastosowanie do umów zawartych po 19 września 2012 roku. Natomiast w stosunku do umów zawartych wcześniej należy stosować dotychczasowe zasady opodatkowania, do czasu wygaśnięcia umów, lecz nie dłużej niż do 1 października 2013 roku.