Pytanie pochodzi z publikacji Vademecum Głównego Księgowego

Spółka podpisała umowę o kontrakt menadżerski z osobą, która będzie pełniła funkcję dyrektora operacyjnego. Osoba ma miejsce zamieszkania oddalone o około 500 km od siedziby spółki. Przez pierwsze sześć miesięcy dyrektor będzie wypełniał swoje obowiązki w Polsce, a następnie na terenie innego kraju, gdzie firma otwiera oddział. W umowie o pracę przez pierwsze sześć miesięcy jest wskazane miejsce pracy – siedziba pracodawcy, natomiast w okresie późniejszym teren kraju, w którym spółka otwiera oddział. Zgodnie z umową dyrektor będzie miał zapewniony samochód wykorzystywany do celów zarówno służbowych jak i prywatnych, mieszkanie oraz w czasie pracy na terenie innego kraju raz w miesiącu przeloty do Polski do miejsca zamieszkania.

Czy jeżeli samochód jest wykorzystywany również do celów prywatnych to należy wykazać dodatkowy przychód z tego tytułu w wysokości 400 zł, czy podobnie jest z przelotami, czy wartość zakupionego przez dyrektora biletu lotniczego będzie stanowiła dla niego dodatkowy przychód?

Czy najem mieszkania dla dyrektora będzie stanowił dla tej osoby przychód do opodatkowania?

Czy można przyjąć, że mieszkanie stanowi realizację obowiązku pracowniczego i jest wykorzystywane przez dyrektora w celu wykonywania jego obowiązków podobnie jak komputer służbowy i nie będzie stanowił przychodu do opodatkowania zgodnie z wyrokiem NSA z dnia 2 października 2014 r., II FSK 2387/12?

Odpowiedź:

Świadczenia, o których mowa w pytaniu będą generowały u menedżera przychód z działalności wykonywanej osobiście, od którego należało będzie odprowadzić podatek dochodowy.

Uzasadnienie:

W myśl art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.) – dalej u.p.d.o.f., przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 2a u.p.d.o.f., wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

1) 250 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika do 1600 cm3;

2) 400 zł miesięcznie – dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1600 cm3.

Problem jednak w tym, że przepis powyższy wyraźnie mówi tylko o pracowniku, podczas gdy w przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z menedżerem. Mimo braku regulacji prawnej naliczenie przychodu w kwocie 400 zł miesięcznie nie powinno być podważane.

Za przychód należy uznać także opłaty za mieszkanie dla menedżera. W odróżnieniu od stanów faktycznych omówionych w wyroku TK z dnia 8 lipca 2014 r., K 7/13, czy w wyroku NSA z dnia 2 października 2014 r., II FSK 2387/12, nie mamy do czynienia z podróżą wykonywaną na polecenie pracodawcy, tylko z zapewnieniem mieszkania w miejscu pracy. Tym samym uznać należy, że menedżer uzyskuje z tego tytułu przychód do opodatkowania. Można co prawda próbować uznać, że mamy do czynienia ze świadczeniem niebędącym przychodem, ale można być praktycznie pewnym, że organ podatkowy będzie innego zdania – korzystną interpretację prędzej można uzyskać od sądu, ale i nie ma zbyt dużej nadziei.

Zgodnie z art. 13 pkt 9 u.p.d.o.f., przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej zaliczane są do przychodów z działalności wykonywanej osobiście. Przychody te obejmują zarówno wynagrodzenie, jak i pozostałe świadczenia na rzecz menedżera.

Paweł Ziółkowski, autor współpracuje z publikacją Vademecum Głównego Księgowego

Odpowiedzi udzielono 4.09.2015 r.