Firma prowadząca hotel ma zamiar przyznać swoim pracownikom i ich rodzinom wysokie rabaty cenowe na pobyty w tym hotelu. Ponieważ obiekt jest własnością firmy, nie ma kosztu zakupu usługi noclegowej, ale jest zakup wyżywienia od obcego kontrahenta.
Czy takie płatne pobyty będą wymagały doliczania do przychodów pracownika różnicy od ceny rynkowej za całość usługi?
Czy różnie należy traktować rabaty na usługi własne, a "odsprzedaż" wyżywienia, od którego i tak nie odlicza się VAT, czy rabaty mogą być udzielane od łącznej ceny – pobytu z wyżywieniem?
Przyznanie pracownikom oraz członkom ich rodzin rabatów na pobyt w hotelu będącym własnością pracodawcy skutkuje powstaniem u tych pracowników stanowiących przychód ze stosunku pracy przychodów ze świadczeń częściowo odpłatnych. Szczegóły znajdują się w uzasadnieniu.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) - dalej u.p.d.o.f., za przychody ze stosunku pracy uważa się nie tylko wypłaty pieniężne, ale również wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Na gruncie tego przepisu przyznanie pracownikom oraz członkom ich rodzin rabatów (należy bowiem zauważyć, że również nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenia przyznawane członkom rodzin pracowników stanowią przychody ze stosunku pracy tych pracowników – zob. przykładowo interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lutego 2009 r., IPPB2/415-1562/08-4/MG) na pobyt w hotelu będącym własnością pracodawcy skutkuje powstaniem u tych pracowników stanowiących przychód ze stosunku pracy przychodów ze świadczeń częściowo odpłatnych. Przychodem tym jest wartość pomiędzy wartością tych świadczeń a odpłatnością ponoszoną przez pracownika (zob. art. 12 ust. 3 w zw. z art. 11 ust. 2b u.p.d.o.f.).
Dodać pragnę, że według mnie przychodem tym jest wartość świadczeń faktycznie wykorzystanych przez pracowników oraz członków ich rodzin. Dlatego uważam, że przychód ten powstawać będzie u pracowników dopiero w momencie skorzystania przez nich (lub członków ich rodzin) z rabatowych pobytów (nie zaś w momencie przyznania im takiej możliwości). Niestety, nie jest mi znane stanowisko organów podatkowych w tej kwestii.
Powyższe dotyczy zarówno rabatów na "usługi własne", jak i rabatów na "usługi nabyte" (np. wyżywienie). Różnica polega na tym, że w zakresie rabatów na usługi własne wartość pieniężną świadczeń ustala się według cen stosowanych wobec innych odbiorców (zob. art. 11 ust. 2a pkt 1 u.p.d.o.f.), zaś w drugim – według cen zakupów (zob. art. 11 ust. 2a pkt 2 u.p.d.o.f.). W konsekwencji, w pierwszym wypadku przychodem pracowników będzie różnica między wartością świadczeń ustaloną według cen stosowanych wobec innych odbiorców a odpłatnością ponoszoną przez pracowników, zaś w drugim – różnica między wartością świadczeń ustaloną według cen zakupu a odpłatnością ponoszoną przez pracowników.
Czy takie płatne pobyty będą wymagały doliczania do przychodów pracownika różnicy od ceny rynkowej za całość usługi?
Czy różnie należy traktować rabaty na usługi własne, a "odsprzedaż" wyżywienia, od którego i tak nie odlicza się VAT, czy rabaty mogą być udzielane od łącznej ceny – pobytu z wyżywieniem?
Przyznanie pracownikom oraz członkom ich rodzin rabatów na pobyt w hotelu będącym własnością pracodawcy skutkuje powstaniem u tych pracowników stanowiących przychód ze stosunku pracy przychodów ze świadczeń częściowo odpłatnych. Szczegóły znajdują się w uzasadnieniu.
Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307) - dalej u.p.d.o.f., za przychody ze stosunku pracy uważa się nie tylko wypłaty pieniężne, ale również wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za nie wykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.
Na gruncie tego przepisu przyznanie pracownikom oraz członkom ich rodzin rabatów (należy bowiem zauważyć, że również nieodpłatne lub częściowo odpłatne świadczenia przyznawane członkom rodzin pracowników stanowią przychody ze stosunku pracy tych pracowników – zob. przykładowo interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 26 lutego 2009 r., IPPB2/415-1562/08-4/MG) na pobyt w hotelu będącym własnością pracodawcy skutkuje powstaniem u tych pracowników stanowiących przychód ze stosunku pracy przychodów ze świadczeń częściowo odpłatnych. Przychodem tym jest wartość pomiędzy wartością tych świadczeń a odpłatnością ponoszoną przez pracownika (zob. art. 12 ust. 3 w zw. z art. 11 ust. 2b u.p.d.o.f.).
Dodać pragnę, że według mnie przychodem tym jest wartość świadczeń faktycznie wykorzystanych przez pracowników oraz członków ich rodzin. Dlatego uważam, że przychód ten powstawać będzie u pracowników dopiero w momencie skorzystania przez nich (lub członków ich rodzin) z rabatowych pobytów (nie zaś w momencie przyznania im takiej możliwości). Niestety, nie jest mi znane stanowisko organów podatkowych w tej kwestii.
Powyższe dotyczy zarówno rabatów na "usługi własne", jak i rabatów na "usługi nabyte" (np. wyżywienie). Różnica polega na tym, że w zakresie rabatów na usługi własne wartość pieniężną świadczeń ustala się według cen stosowanych wobec innych odbiorców (zob. art. 11 ust. 2a pkt 1 u.p.d.o.f.), zaś w drugim – według cen zakupów (zob. art. 11 ust. 2a pkt 2 u.p.d.o.f.). W konsekwencji, w pierwszym wypadku przychodem pracowników będzie różnica między wartością świadczeń ustaloną według cen stosowanych wobec innych odbiorców a odpłatnością ponoszoną przez pracowników, zaś w drugim – różnica między wartością świadczeń ustaloną według cen zakupu a odpłatnością ponoszoną przez pracowników.