Odpowiedź:
Część prowizji, dotyczącą spłaty zobowiązań dotyczących kosztów fińskich, nie powinna być ujmowana w kosztach spółki polskiej.
Uzasadnienie:
Zgodnie z art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 1888) – dalej u.p.d.o.p. – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 u.p.d.o.p.
Prowizje bankowe, dotyczące spłaty zobowiązań zakładu położonego w Finlandii i tam rozliczającego się z podatku dochodowego powinny być – moim zdaniem – kosztem tego zakładu a nie podatnika polskiego. Art. 7 Konwencji między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Finlandii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu z dnia 8 czerwca 2009 r. (Dz.U. 2010 Nr 37, poz. 205) stanowi, że jeżeli przedsiębiorstwo Umawiającego się Państwa wykonuje działalność gospodarczą w drugim Umawiającym się Państwie przez położony tam zakład to w każdym Umawiającym się Państwie należy przypisać temu zakładowi takie zyski, które mógłby on osiągnąć, gdyby wykonywał taką samą lub podobną działalność w takich samych lub podobnych warunkach jako samodzielne przedsiębiorstwo i był całkowicie niezależny w stosunkach z przedsiębiorstwem, którego jest zakładem. Przy ustalaniu zysków zakładu dopuszcza się odliczanie nakładów ponoszonych na rzecz tego zakładu, włącznie z kosztami zarządzania i ogólnymi kosztami administracyjnymi, niezależnie od tego, czy powstały w tym Państwie, w którym zakład jest położony, czy gdzie indziej.
Biorąc pod uwagę powyższą regulację, przy ustalaniu dochodów zakładu fińskiego uwzględnione powinny być wszystkie koszty służące uzyskaniu tych dochodów, w tym także ta część kosztów ogólnych przedsiębiorstwa, jaka proporcjonalnie dotyczy przychodów przypisanych do zakładu, niezależnie od tego, czy koszty te powstały w Finlandii, czy w Polsce. Z kwoty prowizji bankowej należy zatem wyodrębnić część, jaka przypada na spłatę zobowiązań zakładu fińskiego.
Małgorzata Niedźwiedzka,
autorka współpracuje z publikacją Vademecum Doradcy Podatkowego
Odpowiedzi udzielono 12.11.2016 r.
Czy faktury wystawione na usługi faktoringowe (prowizje) na polską firmę posiadającą zakład w obcym kraju mogą w całości być w polskich kosztach?
Pytanie pochodzi z publikacji Vademecum Doradcy PodatkowegoFirma korzysta z usług faktoringu odwrotnego. W tym faktoringu uczestniczą faktury kontrahentów, którzy wykonują prace dla naszego zakładu położonego w Finlandii (zakład nie ma osobowości prawnej - rozliczamy tam VAT i podatek dochodowy). Faktury podwykonawców, które są sfinansowane z faktoringu, są zaliczane do kosztów fińskich, czyli są rozliczane podatkowo w urzędzie fińskim. Umowa faktoringowa jest podpisana pomiędzy polską spółką a bankiem.Czy faktury wystawione na usługi faktoringowe (prowizje) na naszą polską firmę mogą w całości być w polskich kosztach?
