W sprawie, która była przedmiotem rozstrzygnięcia WSA w Poznaniu (wyrok z dnia 16 listopada 2010 r., I SA/Po 655/10) Dyrektor Izby Skarbowej uznał, że nie jest możliwe przechowywanie kopii wystawianych faktur tylko w formie elektronicznej, nawet jeżeli program, za pomocą którego są przechowywane uniemożliwia dokonywanie zmian w pierwotnych dokumentach i daje możliwość ich odtworzenia w postaci wydruku. Tym samym, w opinii organu podatkowego, nie ma możliwości przechowywania w formie elektronicznej faktur, które wystawiono i przekazano kontrahentowi w formie papierowej. Podatnik jest więc zobowiązany do sporządzania kopii wystawianych faktur w formie papierowej oraz przechowywania ich w tej postaci.

WSA w Poznaniu nie podzielił jednak tego stanowiska. Zdaniem Sądu Minister Finansów w rozporządzeniu z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) zastrzegł obowiązek przechowywania oryginałów i kopii faktur "w oryginalnej postaci", bez jednoczesnego zastrzeżenia, że chodzi o postać, w jakiej dokumenty zostały przesłane lub udostępnione. Nie została też zastrzeżona w tym przepisie forma przechowywania faktur: papierowa lub elektroniczna. W ocenie Sądu taki zapis omawianego prawa krajowego nie pozwala na stwierdzenie, że pojęcie "oryginalna postać" mieści w sobie również pojęcie "formy" faktury: papierowej lub elektronicznej. Właśnie pominięcie w § 21 ust. 2 powołanego rozporządzenia zwrotu "w jakiej zostały przesłane lub udostępnione" otworzyło pole do niejednoznacznej wykładni językowej.

Nie ma jednak normatywnych przeciwwskazań do istnienia "mieszanego" systemu wysyłania i przechowywania faktur. Stanowisko, które przedstawił WSA zbieżne jest z oceną prawną zawartą w wyrokach: wsa w Bydgoszczy z dnia 21 października 2010, I SA/Bd 816/10, LEX nr 612173 oraz wsa w Opolu z dnia 22 września 2010 r., I SA/Op 217/10, LEX nr 604360. Jednak z dniem 1 stycznia 2011 r. spór interpretacyjny pomiędzy organami podatkowymi a sądami administracyjnymi w tej kwestii nie powinien już mieć miejsca. Z tym dniem bowiem § 21 ust. 2 powołanego rozporządzenia otrzymuje nowe brzmienie, zgodnie z którym podatnicy w dowolny sposób przechowują faktury, faktury korygujące, a także duplikaty tych dokumentów. Przechowywanie ma zapewnić tylko autentyczność pochodzenia, integralność treści i czytelność tych faktur, łatwe odszukanie i bezzwłoczny dostęp do faktur organowi podatkowemu lub organowi kontroli skarbowej. W zmienionym stanie prawnym słuszne i aktualne pozostaje więc stanowisko sądów w powołanych wyrokach.

Artykuł pochodzi z Systemu Informacji Prawnej LEX