Zmianie uległy kwoty jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej.

Zgodnie z obwieszczeniem Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 20 lutego 2009 r. (M.P. Nr 12, poz. 149), od dnia 1 kwietnia 2009 r. do dnia 31 marca 2010 r. kwoty jednorazowych odszkodowań z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej wynoszą:

589 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu,

589 zł za każdy procent stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu, z tytułu zwiększenia tego uszczerbku co najmniej o dziesięć punktów procentowych,

10.304 zł z tytułu orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji ubezpieczonego,

10.304 zł z tytułu orzeczenia całkowitej niezdolności do pracy oraz niezdolności do samodzielnej egzystencji wskutek pogorszenia się stanu stanu zdrowia rencisty,

52.990 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawniony jest małżonek lub dziecko zmarłego ubezpieczonego lub rencisty,

26.495 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawniony jest członek rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty inny niż małżonek lub dziecko,

52.990 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są równocześnie małżonek i jedno lub więcej dzieci, oraz 10 304 zł z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na każde z tych dzieci,

52.990 zł, gdy do do jednorazowego odszkodowania uprawnionych jest równocześnie dwoje lub więcej dzieci, oraz 10.304 zł z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na drugie i każde następne dziecko,

10.304 zł, gdy obok małżonka lub dzieci do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są równocześnie inni członkowie rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, każdemu z nich niezależnie od odszkodowania przysługującego małżonkowi lub dzieciom,

26.495 zł, gdy do jednorazowego odszkodowania uprawnieni są tylko członkowie rodziny inni niż małżonek lub dzieci zmarłego ubezpieczonego lub rencisty, oraz 10.304 zł z tytułu zwiększenia tego odszkodowania przysługującego na drugiego i każdego następnego uprawnionego.

Źródło: Rzeczpospolita z dnia 3 marca 2009