Ośrodek pomocy społecznej odmówił przyznania wnioskodawczyni zasiłku rodzinnego na dzieci wraz z dodatkiem z tytułu rozpoczęcia roku szkolnego. Rozstrzygnięcie oparto na ustaleniu, że dochód rodziny w przeliczeniu na osobę w rodzinie przekroczył dopuszczalne kryterium, określone w art. 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych.

W odwołaniu od decyzji wnioskodawczyni wskazała, że jest osobą bezrobotną, bez prawa do zasiłku. Natomiast jej mąż w czasie świadczenia pracy za granicą, przebywał na urlopie bezpłatnym u pracodawcy, u którego był zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Uznała zatem, że dochód, jaki jej mąż uzyskał za granicą został utracony, bowiem w tym czasie nie otrzymywał on wynagrodzenia u swojego pracodawcy. Kierownik ośrodka pomocy społecznej uznał, że rodzina nie utraciła dochodu, ponieważ mąż wnioskodawczyni pozostawał w stosunku pracy. SKO utrzymało w mocy decyzję.
WSA rozpatrując sprawę przypomniał, iż z treści art. 3 pkt 23 lit c ustawy o świadczeniach rodzinnych wynika, iż utrata dochodu oznacza utratę dochodu spowodowaną między innymi utartą zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, z wyłączeniem pracy wykonywanej na podstawie umowy o dzieło. Przy czym zgodnie z definicją legalną zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, oznacza ono wykonywanie pracy na podstawie stosunku pracy, stosunku służbowego, umowy o pracę nakładczą oraz wykonywanie pracy lub świadczenia usług na podstawie umowy agencyjnej, umowy zlecenia, umowy o dzieło albo w okresie członkostwa w rolniczej spółdzielni produkcyjnej, spółdzielni kółek rolniczych lub spółdzielni usług rolniczych, a także prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej. Zdaniem WSA ustawa nie wskazuje, że utarta dochodu wiąże się z całkowitą utartą zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej. Chodzi tu bowiem o pogorszenie sytuacji materialnej rodziny związanej również utratą zatrudnienia wynikającą z rozwiązania, czy wygaśnięcia jakiegokolwiek stosunku pracy i to niezależnie od tego, czy osoba, która utraciła zatrudnienie jest jeszcze zatrudniona na innej podstawie, czy w innym zakładzie pracy. Osoba świadcząca prace na podstawie jednego z wyżej wymienionych stosunków prawnych uzyskuje z tego tytułu przychody. Świadcząc pracę na podstawie kilku stosunków prawnych uzyskuje się z każdego z nich dochody dlatego należy przyjąć, że utarta jednego ze źródeł dochodu stanowi w istocie utratę zatrudnienia w rozumieniu przepisów ustawy o świadczeniach rodzinnych.
Zatem WSA uznał, że art. 3 pkt 23 lit. c ustawy o świadczeniach rodzinnych pod pojęciem utarty zatrudnienia rozumie utratę jakiegoś źródła dochodu uzyskiwanego na podstawie stosunków prawnych o których mowa w art. 3 pkt 22 ustawy o świadczeniach rodzinnych, a nie jak przyjęły organy administracji, całkowite zaprzestanie świadczenia pracy wykonywanej na wyżej wskazanej podstawie. Dlatego należy uznać, że osoba, która utraciła jedno ze źródeł dochodu, lecz nadal wykonuje pracę świadczoną dotychczas w ramach innego stosunku pracy jest w istocie osobą, która utraciła zatrudnienie. I choć nadal związana jest innym stosunkiem pracy, to jej sytuacja materialna uległa pogorszeniu – podkreślił WSA.
 

Wyrok WSA w Gliwicach z 30 listopada 2012 r., sygn. akt IV SA/Gl 186/12, prawomocny