Ustawodawca zdefiniował wykroczenie jako czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 5000 złotych lub nagany (art. 1 § 1 ustawy z 20 maja 1971 r. – Kodeks wykroczeń, tekst jedn. DzU z 2015 r., poz. 1094 ze zm., dalej k.w.).
W systemie LEX znajdziesz zagadnienie powiązane z tym artykułem:
Postępowanie mandatowe
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
To zagadnienie zawiera:
Najczęściej czytane w temacie:
Czytaj więcej w systemie informacji prawnej LEX
Co ważne, przesłanką odpowiedzialności za wykroczenie jest wina sprawcy. Jeśli nie jest możliwe jej przypisanie danej osobie, inspektor nie może stosować wobec niej sankcji (art. 1 § 2 k.w.).
Co do zasady grzywna za popełnione wykroczenie wynosi od 20 zł do 5000 zł (art. 24 § 1 k.w.). Jednak od tej zasady przewidziane są liczne wyjątki, podwyższające dolne lub górne zagrożenie karą (np. wykroczenia przewidziane w kodeksie pracy zagrożone są grzywną od 1000 do 30 000 zł).
Grzywny nakładane przez inspektorów w drodze mandatów karnych wynoszą co do zasady od 1000 do 2000 zł. Jedynie w przypadku recydywy maksymalna kwota mandatu może wzrosnąć aż do 5000 zł (art. 96 § 1a pkt 1 i § 1b ustawy z 24 sierpnia 2001 r. – Kodeks postępowania w sprawach o wykroczenia, tekst jedn. DzU z 2013 r., poz. 395 ze zm.).
Inspektorzy pracy nie posiadają taryfikatorów. W związku z tym wymierzają karę według własnego uznania, w granicach przewidzianych przez ustawę za dane wykroczenie, oceniając stopień społecznej szkodliwości czynu.
