W 2014 r. najniższa podstawa wymiaru składek pracowników delegowanych za granicę wzrosła o 33 zł. Wynosi w tym roku 3746 zł.
Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracownika stanowi przychód w rozumieniu ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176) z tytułu zatrudnienia w ramach stosunku pracy.
Z § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 18 grudnia 1998 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (Dz. U. Nr 161, poz. 1106 z późn. zm.) wynika, że podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracownika nie stanowi część wynagrodzenia pracowników zatrudnionych za granicą u polskich pracodawców w wysokości równowartości diety przysługującej z tytułu podróży służbowych poza granicami kraju, za każdy dzień pobytu, określonej w przepisach rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. poz. 167). Kwota, o którą zmniejsza się na mocy tego przepisu podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne pracownika stanowi iloraz kwoty diety z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju i liczby dni pobytu.
Za "dzień pobytu", o którym jest mowa w § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzeniu z dnia 18 grudnia 1998 r., uważa się natomiast dzień, za który pracownikowi przysługuje wynagrodzenie stanowiące podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, a więc zarówno dzień roboczy, jak i dzień wolny od pracy. Dniami pobytu w rozumieniu § 2 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia z dnia 18 grudnia 1998 r., nie są zaś dni urlopu wypoczynkowego, bez względu na to, czy pracownik spędza go za granicą, czy też w kraju, a także dni, za które pracownik pobiera wynagrodzenie chorobowe lub zasiłek chorobowy.
Miesięczny przychód pracownika zatrudnionego za granicą u polskiego pracodawcy, stanowiący podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne, już pomniejszony o część wynagrodzenia równą kwocie diet za każdy dzień pobytu, nie może być niższy od kwoty przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego przyjętej do ustalenia kwoty rocznej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia emerytalne i rentowe (w 2014 r. - 3746 zł). Kwota przeciętnego wynagrodzenia miesięcznego jest więc w przypadku pracownika zatrudnionego za granicą u polskiego pracodawcy kwotą najniższej podstawy wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne. Przedmiotowa kwota ulega jednak proporcjonalnemu zmniejszeniu, jeżeli pracownik wykonywał pracę za granicą jedynie przez część miesiąca.
Opracowanie: Weronika Adamczyk
Źródło: www.dziennikustaw.gov.pl, stan z dnia 17 stycznia 2014 r.