Celem raportu ma być przekazanie pracownikom informacji o ekspozycji zawodowej związanej z wykonywaną pracą w danym podmiocie leczniczym, a także weryfikacja zakresu i efektywności podejmowanych przez pracodawcę działań zmierzających do ograniczenia liczby zranień. Przekazywane do publicznej wiadomości informacje mają zmotywować pracodawców do podejmowania stosownych działań, a w szczególności do inwestowania w sprzęt posiadający rozwiązania najskuteczniej chroniące pracowników przed zranieniem.
W myśl § 11 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 czerwca 2013 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy wykonywaniu prac związanych z narażeniem na zranienie ostrymi narzędziami używanymi przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych (Dz. U. poz. 696) – dalej r.b.h.o.n. pracodawca nie rzadziej niż raz na 6 miesięcy ma obowiązek sporządzać raport o bezpieczeństwie i higienie pracy w podmiocie leczniczym w zakresie zranień ostrymi narzędziami przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych.
Przepisy nie określają urzędowego wzoru takiego raportu, natomiast zgodnie z treścią r.b.h.o.n. powinien on zawierać w szczególności następujące informacje:
1) tabelaryczne zestawienie liczby zranień ostrymi narzędziami, do których doszło w podmiocie leczniczym w okresie sprawozdawczym oraz w równym mu długością okresie poprzedzającym, w podziale na jednostki organizacyjne podmiotu leczniczego,
2) tabelaryczne zestawienie stosowanych w podmiocie leczniczym rodzajów ostrych narzędzi, z wyszczególnieniem, które z nich zawierają rozwiązania chroniące przed zranieniem,
3) analizę okoliczności i przyczyn zranień, ze szczególnym uwzględnieniem ich przyczyn systemowych,
4) propozycje możliwych działań mających na celu ograniczenie liczby zranień, w tym możliwości wprowadzenia do użytku w podmiocie leczniczym nowych rodzajów ostrych narzędzi zawierających rozwiązania chroniące przed zranieniem, wraz z oszacowaniem kosztów takich działań,
5) informacje o działaniach, związanych z aktualizacją procedur bezpiecznego postępowania z ostrymi narzędziami (o ile takowe działania były realizowane w okresie sprawozdawczym),
6) informacje o wprowadzonych zmianach w zakresie szkoleń mających na celu zapobieganie narażeniu i jego skutkom.
Przepisy nie wskazują również, kto w danej placówce powinien taki raport przygotować (pracownik służby bhp, pielęgniarka epidemiologiczna, lekarz medycyny pracy?). Zważywszy jednak na mnogość, a zarazem różnorodność informacji, jakie powinny się w nim znaleźć, można przypuszczać, że do jego sporządzenia należy zaangażować wiele komórek organizacyjnych, które będą dysponowały danymi związanymi m.in. z ekspozycją zawodową (m.in. lekarz medycyny pracy), rodzajem wszystkich stosowanych ostrych narzędzi medycznych (m.in. dział zaopatrzenia), oszacowaniem kosztów związanych z wymianą narzędzi na bezpieczniejsze (np. dział zakażeń szpitalnych w porozumieniu z działem zaopatrzenia), czy wreszcie zmianami w zakresie szkoleń z dziedziny bhp (m.in. pracownik służby bhp).
Powyższy raport, po zatwierdzeniu przez pracodawcę, powinien zostać udostępniony pracownikom w przyjętej w danym zakładzie formie. Może to zatem nastąpić zarówno przez zamieszczenie go w wewnętrznej sieci komputerowej (intranecie), jak również przez wywieszenie go na ogólnodostępnej tablicy ogłoszeń.
Przepisy r.b.h.o.n. nie przewidują szczególnych konsekwencji za brak raportu w terminie. Nie oznacza to jednak, że jego sporządzenie nie jest obowiązkowe i nie jest obwarowane żadną sankcją. Należy przypomnieć, że zgodnie z art. 283 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), pracodawca jako odpowiedzialny za stan bhp, w przypadku niedopełnienia swoich obowiązków w tym zakresie, podlega karze grzywny od 1.000 zł do 30.000 zł.

 

Więcej na ten temat w Serwisie BHP.