Wynagrodzenie za czas choroby przysługuje na mocy art. 92 kodeksu pracy, w wysokości 80 proc. wynagrodzenia. Pracownik niezdolny do pracy wskutek choroby lub odosobnienia w związku z chorobą zakaźną ma prawo do wynagrodzenia chorobowego przez pierwsze 33 dni niezdolności do pracy w danym roku kalendarzowym, jeśli jest w wieku nie przekraczającym 50. rok życia. Jeśli zatrudniony jest w wieku przekraczającym 50 lat – wynagrodzenie chorobowe przysługuje przez pierwsze 14 dni absencji w danym roku.

Wynagrodzenie to stanowi koszt pracodawcy, ponieważ finansuje je z własnych środków. Za czas niezdolności do pracy przekraczającej 33 dni – gdy pracownik jest w wieku do 50 lat życia – od 34 dnia choroby przysługuje zasiłek chorobowy. Natomiast jeśli pracownik ukończył już 50 rok życia – zasiłek chorobowy przysługuje od 15 dnia niezdolności.

Jeśli choroba przypadnie na przełomie grudnia 2011 r. i stycznia 2012 r., to sytuacja pracownika zależy od tego jakie świadczenie pobierał w ostatnim dniu w roku.

A zatem, jeśli 31 grudnia 2011 r. pobiera wynagrodzenie chorobowe finansowane ze środków pracodawcy, wówczas od 1 stycznia 2012 r. nadal je będzie otrzymywał, oczywiście jeśli nadal jest chory. Przy czym, limit 33 lub 14 dni prawa do wynagrodzenia chorobowego w danym roku kalendarzowym liczony jest na nowo od 1 stycznia 2012 r.

Przykładowo, 30-letnia pracownica zachorowała 5 grudnia 2011 r. Jest to jej pierwsza choroba w 2011 r. Przedstawiła zwolnienie lekarskie do 31 grudnia 2011 r. Pracodawca zapłacił jej wynagrodzenie chorobowe za 27 dni. Na początku stycznia pracownica przedstawiła kolejne L-4, od 1 stycznia do 15 stycznia 2012 r. W takiej sytuacji od 1 stycznia 2012 r. limit dni wynagrodzenia chorobowego wypłacanego ze środków pracodawcy – w tym wypadku 33 dni - liczony jest od początku.

Inaczej jednak będzie w sytuacji, gdy pracownik na przełomie roku pobierał zasiłek chorobowy, czyli 31 grudnia 2011 r. ma prawo do zasiłku i od 1 stycznia 2012 r. nadal jest na zwolnieniu lekarskim. Wówczas od 1 stycznia 2012 r. nie nabywa prawa do wynagrodzenia chorobowego finansowanego przez pracodawcę. Nadal należy mu wypłacać zasiłek chorobowy za cały okres nieprzerwanej niezdolności do pracy, w wymiarze przysługującym na podstawie ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa.

Powyższe reguła odnosi się do sytuacji, kiedy pracownik przebywa nieprzerwanie na zwolnieniu lekarskim. Jednak gdyby pracownik kolejne zwolnienie lekarskie otrzymał po przerwie, to uzyska prawo do wynagrodzenia chorobowego.