SN: zwolnienie przywróconego pracownika z obowiązku świadczenia pracy jest podjęciem przez niego pracy

Obowiązek niezwłocznego zgłoszenia przez pracownika przywróconego prawomocnym wyrokiem sądowym do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy ma przede wszystkim znaczenie prawne, a nie faktyczne. Nie zawsze zatem po takim przywróceniu wymagane jest faktyczne podjęcie pracy stwierdził SN w wyroku z dnia 21 października 2015 r. (I PK 308/14).

Przeszkodą w faktycznym podjęciu pracy może być np. potwierdzona okresowa niezdolność pracownika do pracy lub opór pracodawcy w wykonaniu orzeczenia przywracającego do pracy. Także zwolnienie przez pracodawcę z obowiązku świadczenia pracy pracownika przywróconego prawomocnym wyrokiem do pracy na poprzednich warunkach zatrudnienia stanowi ("równoważy") podjęcie pracy przez przywróconego do pracy na poprzednich warunkach zatrudnienia w rozumieniu art. 48 § 1 w związku z art. 57 § 1 i 3 k.p.

Polecamy: SN: można przywrócić do pracy odwołanego prezesa spółki

SN zwrócił uwagę, że w stanie faktycznym sprawy po wyroku przywracającym do pracy na poprzednich warunkach powódka zgłosiła ustnie i na piśmie gotowość niezwłocznego podjęcia pracy na stanowisku głównej księgowej. Pozwany pracodawca nie zmierzał do odmowy wykonania prawomocnego wyroku przywracającego skarżącą do pracy ani nie odmówił jej ponownego zatrudnienia, gdyż skierował ją na profilaktyczne badania lekarskie w celu stwierdzenia zdolności do pracy "na stanowisku kierownika, specjalisty ds. księgowości - praca przy komputerze", ale po przełożeniu wymaganego dokumentu o zdolności do wykonywania takiej pracy skarżąca została zwolniona z obowiązku świadczenia pracy przez prezes zarządu, która ówcześnie zajmowała także stanowisko głównej księgowej, z którego niezgodnie z prawem - według prawomocnego wyroku przywracającego do pracy - została zwolniona skarżąca. Wymienione okoliczności świadczyły i przekonywały o ponownym zatrudnieniu skarżącej, która - po uzyskaniu prawomocnego wyroku przywracającego ją do pracy u strony pozwanej - zgłosiła gotowość niezwłocznego podjęcia pracy w rozumieniu art. 48 § 1 w związku z art. 57 § 3 k.p., a także podjęła tę pracę w znaczeniu prawnym art. 57 § 1 k.p., ponieważ została skierowana na badania lekarskie w celu sprawdzenia jej zdolności do wykonywania pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy, a po przedstawieniu wymaganego dokumentu lekarskiego była następnie zwolniona z obowiązku świadczenia pracy do 26 czerwca 2013 r., w którym to dniu stawiła się do pracy na stanowisku, na które została przywrócona prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego.

Zobacz: SN: kiedy pracownica w ciąży traci prawo przywrócenia do pracy?

Okoliczności te potwierdzało zgłoszenie przez skarżącą w dniu 24 czerwca 2013 r. gotowości do wykonywania pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy, tj. na stanowisku, na które została przywrócona prawomocnym wyrokiem sądowym, a także podjęcie tej pracy w znaczeniu prawnym art. 57 § 1 k.p. Taki stan rzeczy potwierdzało skierowanie skarżącej w celu uzyskania profilaktycznego zaświadczenia lekarskiego o zdolności do pracy w księgowości oraz zwolnienie skarżącej z obowiązku wykonywania pracy do dnia 26 czerwca 2013 r. na prawnie reaktywowanym poprzednim stanowisku zatrudnienia, które zostało udzielone skarżącej po przedłożeniu pozytywnego profilaktycznego zaświadczenia lekarskiego o zdolności do pracy na stanowisku "kierownik, specjalista d/księgowości - obsługa komputera".

Obowiązek niezwłocznego zgłoszenia przez pracownika przywróconego prawomocnym wyrokiem sądowym do pracy na poprzednich warunkach pracy i płacy ma przede wszystkim znacznie prawne, a nie faktyczne – podkreślił SN. Zwolnienie takiego pracownika z obowiązku świadczenia pracy stanowi podjęcie pracy w rozumieniu art. 48 § 1 w związku z art. 57 § 1 i 3 k.p.